NHL (2011/2012)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Liczba zespołów |
30 | ||
| Runda zasadnicza | |||
| Termin |
6 października 2011 – 7 kwietnia 2012 | ||
| Liczba kolejek |
82 | ||
| Liczba meczów |
1230 | ||
| Liczba bramek |
6726 | ||
| Zwycięzca |
Konferencja Zachodnia: Los Angeles Kings | ||
| Najskuteczniejszy zawodnik | |||
| Runda finałowa | |||
| Liczba meczów |
85 | ||
| Bramki |
414 | ||
| Zwycięzca | |||
| 2. miejsce | |||
| MVP | |||
| Najskuteczniejszy zawodnik | |||
Sezon NHL 2011/2012 – 94. sezon gry National Hockey League, a 95. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 6 października 2011 roku. W tym dniu odbyło się trzy spotkania, w tym konfrontacja drużyn: Philadelphia Flyers oraz obrońcą tytułu mistrzowskiego Boston Bruins[1]. Po raz piąty sezon rozpoczął się meczami w Europie. Rozegrane zostały one w dniach 7-8 października w trzech miastach: Helsinkach, Sztokholmie oraz w Berlinie w ramach NHL Premiere[2]. 29 stycznia 2012 roku w Ottawie w hali Scotiabank Place rozegrany został NHL All-Star Game[3]. Sezon zasadniczy zakończył się 7 kwietnia 2012 roku. Cztery dni później rozegrany został pierwszy mecz playoff. Ostatni mecz finałowy Pucharu Stanleya rozegrano 11 czerwca.
Po zakończeniu poprzedniego sezonu klub Atlanta Thrashers zmienił siedzibę na Winnipeg[4] i postanowiono, że od tego sezonu będzie występował pod nazwą Winnipeg Jets[5]. Jest to pierwsze przeniesienie zespołu NHL od sezonu 1997/1998, kiedy to drużyna Hartford Whalers przeniosła się do Raleigh zmieniając nazwę na Carolina Hurricanes. NHL po tej zmianie nie przeprowadziła reorganizacji ligi przez co Jets zajęli miejsce Thrashers w dywizji południowo-wschodniej.
Wydarzenia przedsezonowe[edytuj | edytuj kod]
NHL Entry Draft 2011[edytuj | edytuj kod]
W dniach 24-25 czerwca 2011 roku w stolicy stanu Minnesota – Saint Paul w hali Xcel Energy Center[6] odbył się czterdziesty dziewiąty w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1991 a 14 września 1993 roku[7]. Z numerem pierwszym wybranym został Kanadyjczyk Ryan Nugent-Hopkins, pochodzący z klubu Red Deer Rebels, środkowy ten został wybrany przez drużynę Edmonton Oilers. Łącznie zostało wybranych 211 graczy z 11 państw: 82 z Kanady, 60 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Czech, Finlandii, Rosji, Słowacji, Niemiec, Norwegii, Szwajcarii, Danii.
W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: szwedzki prawoskrzydłowy – Gabriel Landeskog, który przeszedł do Colorado Avalanche. Trzecim zawodnikiem draftu był Kanadyjczyk, środkowy – Jonathan Huberdeau, który przeszedł do Florida Panthers.
Mecze towarzyskie w Europie[edytuj | edytuj kod]
Cztery drużyny NHL rozegrały przed rozpoczęciem sezonu mecze w Europie z miejscowymi drużynami w ramach NHL Premiere Challenge. Cztery mecze, w czterech różnych państwach zagrała drużyna New York Rangers i wygrała 3 z nich, ulegając tylko szwajcarskiej drużynie EV Zug. Pozostałe trzy drużyny, Anaheim Ducks, Los Angeles Kings i Buffalo Sabres, zagrały po jednym meczu i wszystkie zwyciężyły[2].
| Data | Hala | Drużyna europejska | Drużyna NHL | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 29 września | Tesla Arena, Praga |  Sparta Praga
|
New York Rangers | 0:2 |
| 30 września | Scandinavium, Göteborg |  Frölunda HC
|
New York Rangers | 2:4 |
| 2 października | Ondrej Nepela Arena, Bratysława |  Slovan Bratysława
|
New York Rangers | 1:4 |
| 3 października | Bossard Arena, Zug |  EV Zug
|
New York Rangers | 8:4 |
| 4 października | Hartwall Areena, Helsinki |  Jokerit
|
Anaheim Ducks | 3:4 d. |
| 4 października | O2 World Hamburg, Hamburg |  Hamburg Freezers
|
Los Angeles Kings | 4:5 |
| 4 października | SAP Arena, Mannheim | Adler Mannheim
|
Buffalo Sabres | 3:8 |
Sezon zasadniczy[edytuj | edytuj kod]
Każda z 30 drużyn rozegra w sumie 82 meczów sezonu zasadniczego – 24 meczów z drużynami z tej samej dywizji, 40 meczów z drużynami z pozostałych dywizji tej samej konferencji oraz 18 meczów z drużynami opozycyjnej konferencji[8].
NHL Premiere[edytuj | edytuj kod]
Cztery drużyny, które rozgrywały mecze towarzyskie w Europie, zagrały ze sobą 7 i 8 października w ramach NHL Premiere. Drużyny zmierzyły się w Szwecji, Finlandii oraz po raz pierwszy w Niemczech. Pierwszego dnia Anaheim podjęło Buffalo w Hartwall Arena w Helsinkach, a NY Rangers Los Angeles w Ericsson Globe w Sztokholmie. Następnego dnia mecze rozegrały NY Rangers z Anaheim w Sztokholmie oraz Buffalo z Los Angeles w O2 World w Berlinie[2].
| Data | Miejsce | Drużyna 1 | Drużyna 2 | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 7 października | Helsinki
|
Anaheim Ducks | Buffalo Sabres | 1:4 |
| 7 października | Sztokholm
|
Los Angeles Kings | New York Rangers | 3:2 |
| 8 października | Sztokholm
|
Anaheim Ducks | New York Rangers | 2:1 |
| 8 października | Berlin
|
Buffalo Sabres | Los Angeles Kings | 4:2 |
NHL Winter Classic[edytuj | edytuj kod]
2 stycznia 2012 roku odbyła się piąta edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Citizens Bank Park w Filadelfii. Gospodarze – Philadelphia Flyers podejmowali New York Rangers. Po raz pierwszy NHL Winter Classic odbyło się 2 stycznia, a nie jak to miało miejsce w poprzednich latach pierwszego. Dla drużyny z Filadelfii był to drugi taki mecz. Pierwszy zagrali w 2010 roku na Fenway Park w Bostonie przeciwko Boston Bruins i przegrali 2:1[9]. W tej edycji również Flyers przegrali jedną bramką, ulegając drużynie z Nowego Jorku rezultatem 2:3[10]. Nie zaplanowano jak w poprzednim sezonie meczu Heritage Classic[11].
Weekend Gwiazd[edytuj | edytuj kod]
Weekend Gwiazd rozpoczął się 26 stycznia draftem w Casino du Lac-Leamy na przedmieściach miasta organizatora – Ottawy w Gatineau. Wyboru dokonywali: Szwed Daniel Alfredsson – przedstawiciel gospodarzy oraz Zdeno Chára – przedstawiciel zdobywcy Pucharu Stanleya. Po zwycięstwie w losowaniu pierwszego wyboru dokonał Chara, który wybrał Rosjanina Pawieła Daciuka[12]. Dwa dni później odbył się w sobotę 28 stycznia odbył się konkurs umiejętności. W pierwszej części weekendu gwiazd zwyciężyła drużyna Alfredssona zwyciężając wynikiem 21:12[13]. Podczas konkursu na najmocniejszy strzał Zdeno Chára poprawił dotychczasowy rekord NHL, również ustanowiony przez niego. Nowy rekord wynosi obecnie 175,1 km/h[14]. W niedzielę 29 stycznia 2012 roku odbył się o godzinie 16:00 czasu miejscowego NHL All-Star Game – mecz gwiazd[15]. Zwyciężyła w nim drużyna Cháry zwyciężając 12:9. Najbardziej wartościowym zawodnikiem meczu został wybrany Słowak – Marián Gáborík[16].
Tabela[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja końcowa[17]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, DK – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty = mistrz dywizji, = awans do playoff
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Statystyki zaktualizowane po wszystkich 1230 meczach:[18]
Zawodnicy z pola:
| Gole | Asysty | Punkty | +/- | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Steven Stamkos |
60 | Henrik Sedin |
67 |  Jewgienij Małkin |
109 | Patrice Bergeron |
+36 |
| Jewgienij Małkin |
50 | Claude Giroux |
65 | Steven Stamkos |
97 | Tyler Seguin |
+34 |
| Marian Gaborik |
41 | Jewgienij Małkin |
59 | Claude Giroux |
93 | Zdeno Chára |
+33 |
| James Neal |
40 | Erik Karlsson |
59 | Jason Spezza |
84 | Chris Kelly |
+33 |
| Aleksandr Owieczkin |
38 | Joe Thornton |
59 | Ilja Kowalczuk |
83 | Brad Marchand |
+31 |
| Obrony (w %) | GAA[21] | Shutouty | Zwycięstwa | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Brian Elliott |
.940 | Brian Elliott |
1.56 |  Jonathan Quick |
10 | Pekka Rinne |
43 |
| Cory Schneider |
.937 | Jonathan Quick |
1.95 | Brian Elliott |
9 | Marc-Andre Fleury |
42 |
| Henrik Lundqvist |
.930 | Cory Schneider |
1.96 | Henrik Lundqvist |
8 | Henrik Lundqvist |
39 |
| Mike Smith |
.930 | Henrik Lundqvist |
1.97 | Mike Smith |
8 | Mike Smith |
38 |
| Jonathan Quick |
.929 | Jaroslav Halák |
1.97 | Jaroslav Halák |
6 | Jimmy Howard |
35 |
Playoff[edytuj | edytuj kod]
Rozstawienie[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie playoff. Drużyna Vancouver Canucks zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 111 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: New York Rangers, Boston Bruins, Florida Panthers, St. Louis Blues oraz Phoenix Coyotes.
Konferencja Wschodnia[edytuj | edytuj kod]
- New York Rangers – mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 109 punktów.
- Boston Bruins – mistrz dywizji północno-wschodniej, 102 punkty
- Florida Panthers – mistrz dywizji południowo-zachodniej, 94 punkty
- Pittsburgh Penguins – 108 punktów (51 zwycięstw)
- Philadelphia Flyers – 103 punktów (47 zwycięstw)
- New Jersey Devils – 102 punkty (48 zwycięstw)
- Washington Capitals – 92 punkty (42 zwycięstwa)
- Ottawa Senators – 92 punkty (41 zwycięstw)
Konferencja Zachodnia[edytuj | edytuj kod]
- Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy oraz 111 punktów.
- St. Louis Blues – mistrz dywizji centralnej, 109 punktów
- Phoenix Coyotes – mistrz dywizji pacyficznej, 97 punktów
- Nashville Predators – 104 punkty (48 zwycięstw)
- Detroit Red Wings – 102 punkty (48 zwycięstw)
- Chicago Blackhawks – 101 punktów (45 zwycięstw)
- San Jose Sharks – 96 punktów (43 zwycięstwa)
- Los Angeles Kings – 95 punktów (40 zwycięstw)
Drzewko playoff[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Vancouver Canucks) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.
| Ćwierćfinały Konferencji | Półfinały Konferencji | Finały Konferencji | Finał Pucharu Stanleya | |||||||||||||||
| 1 | New York Rangers | 4 | 1 | New York Rangers | 4 | |||||||||||||
| 8 | Ottawa Senators | 3 | 7 | Washington Capitals | 3 |
| ||||||||||||
| 2 | Boston Bruins | 3 | Konferencja Wschodnia | |||||||||||||||
| 7 | Washington Capitals | 4 | ||||||||||||||||
| 1 | New York Rangers | 2 | ||||||||||||||||
| 6 | New Jersey Devils | 4 | ||||||||||||||||
| 3 | Florida Panthers | 3 | ||||||||||||||||
| 6 | New Jersey Devils | 4 | ||||||||||||||||
| 4 | Pittsburgh Penguins | 2 | 5 | Philadelphia Flyers | 1 | |||||||||||||
| 5 | Philadelphia Flyers | 4 | 6 | New Jersey Devils | 4 |
| ||||||||||||
| W | New Jersey Devils | 2 | ||||||||||||||||
| Z | Los Angeles Kings | 4 | ||||||||||||||||
| 1 | Vancouver Canucks | 1 | 2 | St. Louis Blues | 0 | |||||||||||||
| 8 | Los Angeles Kings | 4 | 8 | Los Angeles Kings | 4 | |||||||||||||
| 2 | St. Louis Blues | 4 | ||||||||||||||||
| 7 | San Jose Sharks | 1 | ||||||||||||||||
| 3 | Phoenix Coyotes | 1 | ||||||||||||||||
| 8 | Los Angeles Kings | 4 | ||||||||||||||||
| 3 | Phoenix Coyotes | 4 | ||||||||||||||||
| 6 | Chicago Blackhawks | 2 | Konferencja Zachodnia | |||||||||||||||
| 4 | Nashville Predators | 4 | 3 | Phoenix Coyotes | 4 | |||||||||||||
| 5 | Detroit Red Wings | 1 | 4 | Nashville Predators | 1 | |||||||||||||
Finał Pucharu Stanleya[edytuj | edytuj kod]
| Zespół wyżej rozstawiony | Zespół niżej rozstawiony | Wynik serii | Wyniki i terminy meczów | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. | ||||
| New Jersey Devils | Los Angeles Kings | 2 : 4 | 30 maja | 2 czerwca | 4 czerwca | 6 czerwca | 9 czerwca | 11 czerwca | |
| 1:2 | 1:2 | 0:4 | 3:1 | 2:1 | 1:6 | ||||
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Matt Kalman: Flyers spoil party by beating Bruins 2-1. nhl.com. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
- ↑ a b c 2011 NHL Premiere teams, locations revealed. nhl.com. [dostęp 2011-04-11]. (ang.).
- ↑ Dave Lozo: NHL announces Ottawa as 2012 All-Star Game host. nhl.com. [dostęp 2010-09-15]. (ang.).
- ↑ PAP: NHL: Wielki hokej wraca po 15 latach do Winnipeg. sportowefakty.pl. [dostęp 2011-05-20]. (pol.).
- ↑ PAP: Winnipeg Jets zamiast Thrashers. sportowefakty.pl. [dostęp 2011-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-29)]. (pol.).
- ↑ Wild to host '11 NHL draft. espn.com. [dostęp 2010-04-10]. (ang.).
- ↑ NHL Draft Guide. proicehockey.about.com. [dostęp 2011-06-21]. (ang.).
- ↑ NHL owners finally approve schedule change; Nashville sale approved. thehockeynews.com. [dostęp 2007-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-14)]. (ang.).
- ↑ Reports: Flyers host Rangers, Jan. 2 NHL Winter Classic at Citizens Bank Park in Philadelphia. nhl.com. [dostęp 2011-05-13]. (ang.).
- ↑ Rangers turn away Flyers as Mike Rupp, Henrik Lundqvist fuel Winter Classic rally. espn.go.com. [dostęp 2012-01-02]. (ang.).
- ↑ Sources: Only 1 outdoor game next year. espn.go.com. [dostęp 2011-06-11]. (ang.).
- ↑ jrk: Składy na Mecz Gwiazd wybrane. hokej.net. [dostęp 2012-01-27]. (pol.).
- ↑ jrk: Weekend Gwiazd: Chára rekordzistą, Kane Supermanem (WIDEO). hokej.net. [dostęp 2012-01-29]. (pol.).
- ↑ Erin Nicks: Chara sets record while keeping Hardest Shot title. nhl.com. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- ↑ 2012 NHL ALL-STAR WEEKEND – SCHEDULE OF EVENTS. nhl.com. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
- ↑ Mnóstwo goli i świetna zabawa w Meczu Gwiazd NHL. interia.pl. [dostęp 2012-01-30]. (pol.).
- ↑ 2011–2012 Division Standings. nhl.com. [dostęp 2012-04-11]. (ang.).
- ↑ 2011–2012 Regural Season Stats. nhl.com. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
- ↑ Dotyczy bramkarzy grających w przynajmniej 1800 minut (30 meczów)
- ↑ 2011–2012 – Regular Season – Goaltender. nhl.com. [dostęp 2012-04-11]. (ang.).
- ↑ Średnia straconych bramek na mecz