Ławoczkin
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data założenia | |
Forma prawna | |
Prezes |
Wiktor Chartow |
Strona internetowa |
Stowarzyszenie Naukowo-Produkcyjne Siemiona A. Ławoczkina (ros. Научно-производственное объединение им. С. А. Лавочкина) – rosyjskie przedsiębiorstwo lotnicze założone w 1937 roku przez Siemiona Ławoczkina. Obecnie jego prezesem jest Wiktor Chartow[1].
Przegląd
[edytuj | edytuj kod]Przedsiębiorstwo projektuje i wytwarza statki kosmiczne, jak np. Fregat, Ikar; satelity czy sondy międzyplanetarne. Jest wykonawcą wielu programów wojskowych, jak np. satelita wczesnego ostrzegania Oko, innych programów - Prognoz i Araks oraz cywilnego projektu Kupon.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Przedsiębiorstwo zostało założone w 1937 roku jako OKB-301 w celu projektowania samolotów dla ZSRR. Ławoczkin otrzymał wiele wyróżnień za serię nowoczesnych myśliwców używanych w czasie i po II wojnie światowej. Po wojnie konstruktor zaczął prace nad pociskami odrzutowymi. Po nagłej śmierci Ławoczkina w 1960 roku, biuro zostało zamknięte, jednak później ponownie je otwarto pod nazwą NPO Ławoczkin. Biuro wyspecjalizowało się w opracowywaniu bezzałogowych statków kosmicznych do eksploracji kosmosu. Zbudowano w nim sondy kosmiczne do badań Księżyca pod kryptonimem Łuna, Wenus - program Wenera. Później projektanci z Ławoczkina brali m.in. udział w programach kosmicznych Wega oraz nieudanych Fobos i Fobos-Grunt.
Samoloty
[edytuj | edytuj kod]- ŁaGG-1
- ŁaGG-3
- Ła-5
- Ła-7
- Ła-9
- Ła-11
- Ła-15
- Ła-17
- Ła-120
- Ła-126
- Ła-130
- Ła-132
- Ła-134
- Ła-138
- Ła-140
- Ła-150
- Ła-152
- Ła-154
- Ła-156
- Ła-160
- Ła-168
- Ła-174
- Ła-176
- Ła-180
- Ła-190
- Ła-200
- Ła-250 Anakonda
Rakiety i pociski
[edytuj | edytuj kod]- Burja
- Fregat
Systemy rakiet przeciwlotniczych
[edytuj | edytuj kod]Statki i pojazdy kosmiczne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hubert Bartkowiak: Rosjanie na Księżycu w 2018 roku?. kosmonauta.net, 2012-07-26. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-30)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William H Mott, Robert B Sheldon, L Philip Sheldon (2000). Laser Satellite Communication: The Third Generation. Greenwood Publishing Group. pp. 132. ISBN 1-56720-329-9
- GlobalSecurity.org