Przejdź do zawartości

Ławoczkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z NPO Ławoczkin)
NPO im. S. A. Ławoczkina
Państwo

 Rosja

Siedziba

Chimki

Data założenia

1937

Forma prawna

Przedsiębiorstwo państwowe

Prezes

Wiktor Chartow

brak współrzędnych
Strona internetowa

Stowarzyszenie Naukowo-Produkcyjne Siemiona A. Ławoczkina (ros. Научно-производственное объединение им. С. А. Лавочкина) – rosyjskie przedsiębiorstwo lotnicze założone w 1937 roku przez Siemiona Ławoczkina. Obecnie jego prezesem jest Wiktor Chartow[1].

Przegląd

[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo projektuje i wytwarza statki kosmiczne, jak np. Fregat, Ikar; satelity czy sondy międzyplanetarne. Jest wykonawcą wielu programów wojskowych, jak np. satelita wczesnego ostrzegania Oko, innych programów - Prognoz i Araks oraz cywilnego projektu Kupon.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo zostało założone w 1937 roku jako OKB-301 w celu projektowania samolotów dla ZSRR. Ławoczkin otrzymał wiele wyróżnień za serię nowoczesnych myśliwców używanych w czasie i po II wojnie światowej. Po wojnie konstruktor zaczął prace nad pociskami odrzutowymi. Po nagłej śmierci Ławoczkina w 1960 roku, biuro zostało zamknięte, jednak później ponownie je otwarto pod nazwą NPO Ławoczkin. Biuro wyspecjalizowało się w opracowywaniu bezzałogowych statków kosmicznych do eksploracji kosmosu. Zbudowano w nim sondy kosmiczne do badań Księżyca pod kryptonimem Łuna, Wenus - program Wenera. Później projektanci z Ławoczkina brali m.in. udział w programach kosmicznych Wega oraz nieudanych Fobos i Fobos-Grunt.

Samoloty

[edytuj | edytuj kod]

Rakiety i pociski

[edytuj | edytuj kod]

Systemy rakiet przeciwlotniczych

[edytuj | edytuj kod]

Statki i pojazdy kosmiczne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hubert Bartkowiak: Rosjanie na Księżycu w 2018 roku?. kosmonauta.net, 2012-07-26. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-30)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • William H Mott, Robert B Sheldon, L Philip Sheldon (2000). Laser Satellite Communication: The Third Generation. Greenwood Publishing Group. pp. 132. ISBN 1-56720-329-9
  • GlobalSecurity.org