Oborywanie przepiórki
Oborywanie przepiórki – polski zwyczaj związany ze żniwami.
W czasach, gdy zboże kosiło się ręcznie, na pole gospodarza schodzili się do pomocy inni gospodarze. Na koniec pozostawiali garść nieskoszonego zboża, pięknie obwiązywali je słomą lub w inny sposób ozdabiali (np. kwiatami), znienacka łapali gospodarza-właściciela za nogi i kilkakrotnie ciągnęli go po ziemi, dookoła tzw. przepiórki, a na Podlasiu i Kurpiach dziewczyny-żniwaczki[1]. Po tej ceremonii, kończącej zbiór zboża, gospodarz zapraszał wszystkich na suty i zakrapiany poczęstunek, który był zapłatą za pracę przy żniwach. Samą przepiórkę najczęściej pozostawiano na polu, kładąc pod nią np. skórkę od chleba, jako podarek dla ptaków i myszy by w przyszłym roku nie robiły strat w gospodarstwie[2]. Zwyczaj ten zanikł w momencie pojawienia się kombajnów[3][4].
W zależności od regionu przepiórkę nazywano także kozią brodą, wereją, brodą, kózką lub kozą.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dożynkowe zwyczaje : Muzeum, ethnomuseum.pl [dostęp 2023-06-22].
- ↑ Karolina Lisek, Dożynkowa przepiórka i inne zwyczaje, które warto znać, iSAP | Słowiańska Agencja Prasowa, 18 września 2020 [dostęp 2023-06-22] (pol.).
- ↑ Święto Chleba w Ciechanowcu, dzieje.pl [dostęp 2023-06-22] (pol.).
- ↑ Ludowe tradycje nie mogą zostać zapomniane! W naszym regionie są tacy, co je kultywują, Podlaski Senior, 5 sierpnia 2020 [dostęp 2023-06-22] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziedzictwo kulturowe Lubelszczyzny - Kultura Ludowa, praca zbiorowa pod kierunkiem Alfreda Gaudy, Lublin 2001, ISBN 83-91-4962-1-X