Przejdź do zawartości

Oporów (województwo łódzkie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oporów
wieś
Ilustracja
Zamek w Oporowie
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

kutnowski

Gmina

Oporów

Liczba ludności (2011)

330

Strefa numeracyjna

24

Kod pocztowy

99-322[2]

Tablice rejestracyjne

EKU

SIMC

0572481

Położenie na mapie gminy Oporów
Mapa konturowa gminy Oporów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Oporów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Oporów”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Oporów”
Położenie na mapie powiatu kutnowskiego
Mapa konturowa powiatu kutnowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Oporów”
Ziemia52°15′44″N 19°33′31″E/52,262222 19,558611[1]

Oporówwieś, dawniej miasto w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Oporów. Leży w odległości 15 km od Kutna i 6 km od Żychlina.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Oporów leży w historycznej ziemi łęczyckiej, w XVI wieku położony był w powiecie orłowskim województwa łęczyckiego[3]. Uzyskał lokację miejską w 1399 roku, zdegradowany po 1661 roku[4]. W XIV, XV i XVI wieku Oporów był siedzibą rodową sławnej rodziny możnowładczej Oporowskich herbu Sulima. Wojewoda łęczycki Mikołaj z Oporowa lokował tu w latach 13991424 miasto i zbudował warownię - fortalicjum. Jego syn - Władysław z Oporowa - arcybiskup gnieźnieński wzniósł w Oporowie obronny zamek, istniejący do dziś oraz ufundował w 1453 klasztor oo. Paulinów (jego przeorem był przez pewien czas Augustyn Kordecki). Miasteczko Oporów znajdujące się na terenie dzisiejszego cmentarza nie rozwijało się jednak zbyt pomyślnie, licząc w XVI wieku najwyżej 37 domów i około 250 mieszkańców. Z rzemieślników mieszkali tu głównie rzeźnicy, piekarze, piwowarzy i gorzelnicy. Większość mieszczan utrzymywała się jednak z pracy na roli. Podczas potopu szwedzkiego w 1655 roku zostało spalone i w następnych wiekach utraciło prawa miejskie. W 1725 roku dobra oporowskie wraz z zamkiem, zakupił Jan Michał Sołłohub[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Oporów.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Kościół św. Marcina

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[6] na listę zabytków wpisane są obiekty:

Ludzie związani z Oporowem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Oporowie (województwo lódzkie).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93376
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 886 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku. Stanisław Trawkowski (red.). T. 5: Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2: Komentarz, indeksy. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, 1998, s. 122. ISBN 83-86301-75-9. [dostęp 2022-01-18].
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 58-59.
  5. Rod Sołłohubów [online] [dostęp 2024-03-10] (pol.).
  6. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-17].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]