Województwo łęczyckie

Województwo łęczyckie Palatinatus Lanciciensis
— województwo —
1339 – 1793
Herb województwa łęczyckiego
Sentencja: Sanxit concordia legem
Państwo	I Rzeczpospolita
Prowincja	wielkopolska
Data powstania	1339
Siedziba wojewody i sejmiku	Łęczyca
Wojewoda	zobacz: wojewodowie łęczyccy
Powierzchnia	4080 km²
Populacja (1790 ) • liczba ludności	80 731
Podział administracyjny
Liczba powiatów 3
Liczba reprezentantów
Liczba senatorów 2
Położenie na mapie Rzeczypospolitej
Portal Polska

Województwo łęczyckie – jednostka terytorialna Korony Królestwa Polskiego, później Rzeczypospolitej Obojga Narodów, tworząca prowincję wielkopolską, obejmująca powierzchnię 4080 km²^{[potrzebny przypis]}, posiadająca 3 powiaty. Siedzibą wojewody i miejscem odbywania się sejmików ziemskich była Łęczyca.

Województwo łęczyckie utworzył Władysław I Łokietek po przyłączeniu księstwa łęczyckiego do Korony.

Senatorów miało 5, to jest większych 2: wojewoda i kasztelan łęczyccy, mniejszych 3, kasztelanowie: brzeziński, inowłodzki i konarski. Dzieliło się na trzy powiaty: łęczycki, brzeziński i orłowski. W 1791 roku Sejm Czteroletni utworzył w województwie łęczyckim powiat inowłodzki.

Miastem sejmikowym była Łęczyca, gdzie obierano na sejmy posłów 4, a deputatów trybunalskich 2. Herb województwa przedstawiał pół lwa czerwonego na białym polu i pół orła białego w czerwonym polu, zwróconych do siebie grzbietami uwieńczonych jedną koroną. Mundur sejmowy tego województwa był ten sam co sieradzkiego i gnieźnieńskiego, tj. kontusz karmazynowy, wyłogi granatowe i żupan biały.

Terytorium

Powiaty województwa łęczyckiego według Adolfa Pawińskiego

Powiat	Powierzchnia w mil²	Powierzchnia w km²
powiat brzeziński	23,62	1300,85
powiat łęczycki	44,45	2447,59
powiat orłowski	11,43	629,76
Razem (województwo) Σ	79,50	4378,22

Bibliografia

• Lustracja województw wielkopolskich i kujawskich : 1789. Cz. 3, Województwa łęczyckie i brzesko-kujawskie, wyd. Andrzej Tomczak przy współpracy Zofii Kędzierskiej Poznań, Warszawa 1977