Przejdź do zawartości

Oskar Dawicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oskar Dawicki
Ilustracja
Performance Oskara Dawickiego przed Muzeum Archeologicznym w Krakowie, 2001
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1971
Starogard Gdański

Dziedzina sztuki

fotografia

Epoka

sztuka współczesna

Oskar Dawicki (ur. 28 lipca 1971 w Starogardzie Gdańskim[1]) – polski artysta multimedialny, zajmuje się sztuką performance, wideo, fotografią i dokumentacją, tworzy instalacje i obiekty. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1996 ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (dyplom w pracowni prof. Lecha Wolskiego), gdzie wraz z Radosławem Nowakowskim i Wojciechem Kiwi Jaruszewskim tworzyli w latach 90. XX wieku grupę Tu Performance. Następnie wraz z Igorem Krenzem, Wojciechem Niedzielko i Łukaszem Skąpskim założył w 2001 roku grupę Azorro. Od 1994 występuje jako performer (od 1995 w charakterystycznej, błękitnej marynarce).

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Od 1995 roku występuje w charakterystycznej niebieskiej marynarce. Strój ten pełni rolę przebrania. Za każdym razem, gdy go zakłada, nie mówi w pełni otwarcie. Każdy gest, ale i wypowiedź należą wtedy do obszaru jego sztuki. Na początku swojej kariery wykonywał wiele performances oraz intensywnie uczestniczył w festiwalach tej sztuki. Od 1998 r. zaczyna wprowadzać do swoich działań kwestionowanie ich zasadności oraz sensu sztuki w ogóle. W 2002 r. wykonał performance, w którym przepytywany jest ze wszystkich istotnych dla sztuki kwestii i opinii. Na każde pytanie odpowiada „Nie wiem”[2].

W swoich akcjach Dawicki często posługuje się ironią i groteską, jego główną bronią jest humor. Podejmuje kwestie tożsamości, własnego istnienia, znikania i pojawiania się, które, poprzez kładzenie nacisku na osobę artysty i fakt występowania przed publicznością (niczym w popularnym one-man-show), doprowadziły go do podważenia idei performance’u. Przewrotnie wykorzystuje tradycje sztuki konceptualnej i krytyki instytucji, wcielając się w rolę zleceniodawcy (Dziesięciolecie malarstwa I-II, 2005; Portrety uliczne, 2003). W pracach wideo dokonuje ironicznej autorefleksji (Przepraszam, 2005). Postawę jego można odbierać jako konsekwentnie nieskuteczne uciekanie od sztuki[3].

W 2010 r. Łukasz Gorczyca i Łukasz Ronduda napisali książkę W połowie puste. Życie i twórczość Oskara Dawickiego, w której wątki biograficzne mieszają się z fikcyjnymi. Opowieść jest oparta o tytułowe życie i twórczość Dawickiego. W 2014 r. na jej podstawie nakręcono film Performer, w którym artysta zagrał samego siebie.

Przykładowe prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Nieporozumienie (2007)
  • I’m sorry (2005) – praca video, w której Dawicki przeprasza za „nieudaną” wystawę.
  • Vanitas (2005) – artysta wystawił zbiór produktów spożywczych podłączonych do timerów odliczających czas ich „życia” – do terminu ważności.
  • Koniec świata przez pomyłkę (Nekrologi) (2004)
  • Projekt reklamowy (2002)

Wybrane wystawy

[edytuj | edytuj kod]

Wystawy indywidualne

Wystawy zbiorowe

Prace w zbiorach

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oskar Dawicki, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2010-04-06].
  2. Jagodzińska i Ujma 2005 ↓, s. 29.
  3. Jagodzińska i Ujma 2005 ↓, s. 30.
  4. O. zacheta.art.pl. [dostęp 2024-02-12]. (pol.).
  5. Oskar Dawicki - Meblowanie mieszkania pułapki. galeria-arsenal.pl. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)]. (pol.).
  6. PERFORMER. Art Stations Foundation. [dostęp 2014-01-19].
  7. #Nauka czytania. UA Poznań. [dostęp 2016-06-22]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Architektura intymna, architektura porzucona / Intimate Architecture. Abandoned Architecture, Bytom, 2007 s. 32–33 [publikacja pracy: Panorama, 2006]
  • Tekstylia bis. Słownik młodej polskiej kultury, Kraków, 2006, s. 506
  • Katarzyna Jagodzińska, Magdalena Ujma: Oskar Dawicki: dziesięciolecie malarstwa = ten years of painting. Kraków: Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, 2005. ISBN 83-86905-63-8. OCLC 69493947. (pol. • ang.).
  • Oskar Dawicki „O”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2003
  • Oskar Dawicki: I’m Sorry, wyd. Galeria Raster, Warszawa 2015

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]