Paradorn Srichaphan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paradorn Srichaphan
ภราดร ศรีชาพันธุ์
Ilustracja
Paradorn Srichaphan
Państwo

 Tajlandia

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1979
Bangkok

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1997

Zakończenie kariery

4 czerwca 2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

9 (12 maja 2003)

Australian Open

4R (2004)

Roland Garros

3R (2002)

Wimbledon

4R (2003)

US Open

4R (2003)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

79 (8 września 2003)

Roland Garros

3R (2005)

US Open

1R (2005)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Tajlandia
Igrzyska azjatyckie
złoto Bangkok 1998 gra podwójna
złoto Pusan 2002 gra pojedyncza
brąz Doha 2006 gra drużynowa
Igrzyska Azji Południowo-Wschodniej
złoto Dżakarta 1997 gra pojedyncza
złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra pojedyncza
złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra podwójna
złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra drużynowa
srebro Dżakarta 1997 gra podwójna
srebro Dżakarta 1997 gra drużynowa

Paradorn Srichaphan (taj. ภราดร ศรีชาพันธุ์; ur. 14 czerwca 1979 w Bangkoku) – tajski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Chanachai Srichaphana, z zawodu bankowca, pod którego kierunkiem w wieku 6 lat rozpoczął treningi tenisowe. Ojciec pełnił także funkcję kapitana reprezentacji Tajlandii w Pucharze Davisa.

W kwietniu 2007 roku Srichaphan oświadczył się Kanadyjce rosyjskiego pochodzenia, Natalie Glebovej. Glebova nosi tytuł Miss Universe 2005. Para wzięła ślub 29 listopada 2007 roku w Bangkoku[1]. Małżonkowie ogłosili separację w lipcu 2010 roku, a do rozwodu doszło w lutym 2011[2].

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W 1996 roku Paradorn Srichaphan zakończył sezon na 10. miejscu w klasyfikacji światowej juniorów, rok później rozpoczął karierę zawodową.

W 1999 roku w Brunei zdobył trzy złote medale igrzysk Azji Południowo-wschodniej – w grze pojedynczej, grze podwójnej ze starszym bratem Naratornem oraz w drużynie. W tym samym sezonie po raz pierwszy pokazał się w turniejach zawodowych najwyższej rangi. Był w półfinale turnieju ATP World Tour w Singapurze (pokonał nr 19. rankingu ATP Magnusa Normana) oraz debiutował w wielkim szlemie dochodząc do 2 rundy Wimbledonu, gdzie pokonał Francuza Guillaume Raouxa, a przegrał z Rosjaninem Jewgienijem Kafielnikowem. Sezon 1999 zakończył tuż poza pierwszą setką rankingu ATP.

W 2000 i 2001 roku startował głównie w turniejach ATP Challenger Tour. W Australian Open z 2000 roku wyeliminował w I rundzie rozstawionego Słowaka Karola Kučerę, ale odpadł w następnej rundzie z Czechem Ctislavem Dosedělem. Kilkakrotnie dochodził do ćwierćfinałów turniejowych ATP World Tour, m.in. w londyńskim Queen's Clubie w 2001 roku.

Sezon 2002 był przełomowy w karierze Srichaphana. W styczniu tegoż roku pierwszy raz był w finale turnieju ATP World Tour, w Ćennaju, przegrywając w decydującym meczu z Guillermem Cañasem. Wiosną dwukrotnie był w 1/16 finału turniejów wielkoszlemowych (na French Open uległ Arnaudowi Di Pasquale, na Wimbledonie Richardowi Krajickowi po wcześniejszym wyeliminowaniu Andre Agassiego). W sierpniu 2002 roku przegrał w finale w Waszyngtonie z Jamesem Blakiem, a następnie odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo – w finale turnieju w Long Island pokonał w finale Juana Ignacio Chelę[3]. Jesienią wygrał turniej w Sztokholmie, pokonując w meczu o tytuł Marcela Ríosa. Dochodził również do półfinałów rozgrywek w Tokio i Paryżu oraz ćwierćfinału w Madrycie. Wyniki te dały mu na koniec sezonu 16. miejsce w rankingu, pierwsze w czołowej dwudziestce dla Azjaty od roku 1980 Vijaya Amritraja.

W roku 2003 wygrał 2 turnieje ATP World Tour, najpierw w Ćennaju pokonał w finale Kučerę[4], a w Long Island Blake'a. Był również w finale zawodów w Indianapolis, jednak w pojedynku finałowym przegrał z Andym Roddickiem oraz w 1/8 finału Wimbledonu i US Open. W maju 2003 roku awansował na 10. tygodni do czołowej dziesiątki rankingu (najwyższe miejsce – nr 9.), a sezon zakończył na 11. pozycji.

Piąte turniejowe zwycięstwo Taj odniósł w czerwcu 2004 roku na trawiastych kortach w Nottingham, wygrywając w finale z Thomasem Johanssonem[5].

W sezonie 2005 nie udało mu się wygrać imprezy ATP World Tour, ale pozostał w czołowej "pięćdziesiątce" rankingu (był w finałach turniejowych w Ćennaju i Sztokholmie). W 2006 roku doszedł do półfinału turnieju rangi ATP Masters Series w Indian Wells, pokonując wyżej notowanych Robby'ego Ginepri'ego, Juana Carlosa Ferrero, Davida Nalbandiana (nr 4. ATP) i Jarkko Nieminena, a przegrywając z liderem rankingu Rogerem Federerem. Był również w półfinale rozgrywek w Pekinie, gdzie wyeliminował m.in. Nikołaja Dawydienkę (nr 5. ATP) oraz w Bangkoku.

W roku 2007 głównie spędził czas na leczeniu kontuzji nadgarstka, która uniemożliwiła mu grę przez większą część sezonu. W notowaniu na koniec roku zajmował 628. pozycję. Pod koniec września 2009 roku po raz pierwszy od blisko 2 lat wystąpił w turnieju ATP, podczas imprezy w Bangkoku w grze podwójnej[6]. Odpadł wspólnie z Danaim Udomchoke w 1 rundzie.

W latach 1998–2006 regularnie reprezentował Tajlandię w Pucharze Davisa w singlu oraz deblu, odnosząc 33 zwycięstwa i 11 porażek. Uczestniczył 3 razy w meczach barażowych o miejsce w najwyższej klasie Pucharu Davisa, grupie światowej, wszystkie te spotkania jednak Tajlandia przegrywała (w 2002 roku z Wielką Brytanią, 2003 roku z Czechami, 2004 roku z Rosją). Srichaphan startował w igrzyskach olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004), nie odnosząc większych sukcesów. W Atenach pełnił funkcję chorążego ekipy narodowej. W 2000 roku razem z Tamarine Tanasugarn osiągnął finał w Pucharze Hopmana, uważanym za nieoficjalne mistrzostwa świata w grze mieszanej.

Praworęczny Taj, o silnym serwisie i ofensywnym forhendzie, grający klasyczny jednoręczny bekhend, przyczynił się do popularyzacji tenisa w Azji. W 2002 roku został honorowym ambasadorem swojego kraju oraz człowiekiem roku w Tajlandii, a od Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych ATP otrzymał tytuł gracza, który poczynił w sezonie największe postępy. Doceniono także jego sportową postawę na korcie – w 2002 i 2003 roku został laureatem nagrody im. Stefana Edberga. Z dużym zainteresowaniem mediów spotkał się pobyt Srichaphana w świątyni buddyjskiej w listopadzie 2005 roku, po którym tenisista przyjął imię zakonne Mahaviro[7].

Dnia 4 czerwca 2010 roku Srichaphan ogłosił zakończenie kariery tenisowej[8].

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (5–6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 6 stycznia 2002 Ćennaj Twarda Argentyna Guillermo Cañas 4:6, 6:7(2)
Finalista 2. 18 sierpnia 2002 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone James Blake 6:1, 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 1. 25 sierpnia 2002 Long Island Twarda Argentyna Juan Ignacio Chela 5:7, 6:2, 6:2
Zwycięzca 2. 27 października 2002 Sztokholm Twarda (hala) Chile Marcelo Ríos 6:7(2), 6:0, 6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 5 stycznia 2003 Ćennaj Twarda Słowacja Karol Kučera 6:3, 6:1
Finalista 3. 27 lipca 2003 Indianapolis Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:7(2), 4:6
Zwycięzca 4. 25 sierpnia 2003 Long Island Twarda Stany Zjednoczone James Blake 6:2, 6:4
Finalista 4. 11 stycznia 2004 Ćennaj Twarda Hiszpania Carlos Moyá 4:6, 6:3, 6:7(5)
Zwycięzca 5. 20 czerwca 2004 Nottingham Trawiasta Szwecja Thomas Johansson 1:6, 7:6(4), 6:3
Finalista 5. 9 stycznia 2005 Ćennaj Twarda Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 4:6, 6:7(5)
Finalista 6. 16 października 2005 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone James Blake 1:6, 6:7(6)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 2R 1R 1R 2R 4R 2R 1R 1R 0 / 8 6–8
French Open 1R 3R 1R 2R 1R 1R 0 / 6 3–6
Wimbledon 2R 1R 1R 3R 4R 1R 1R 1R 0 / 8 6–8
US Open 1R 1R 2R 4R 3R 3R 2R 0 / 7 9–7
Wygrane turnieje 0 / 0 0 / 0 0 / 1 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 1 0 / 29 N/A
Bilans spotkań 0–0 0–0 1–1 1–4 0–3 5–4 7–4 6–4 3–4 1–4 0–1 N/A 24–29

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paradorn Srichaphan marries former Miss Universe Natalie Glebova. downthelinetennis.com. [dostęp 2007-11-29]. (ang.).
  2. Paradorn Srichaphan divorced Miss Universe 2005 Natalie Glebova (video) | News Amen, www.newsamen.com [dostęp 2017-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-27] (ang.).
  3. Ron Dicker: Thai Wins Tournament, A First for the ATP World Tour. nytimes.com. [dostęp 2002-08-26]. (ang.).
  4. Srichaphan Takes Title at Tata Open. nytimes.com. [dostęp 2003-01-06]. (ang.).
  5. Phil Casey: Srichaphan revival stuns Johansson. independent.co.uk. [dostęp 2004-06-20]. (ang.).
  6. Paradorn to return from injury at Thailand Open, ESPN.com, 26 września 2009 [dostęp 2018-08-22] (ang.).
  7. Tennis' Paradorn tries hand as a monk, www.chinadaily.com.cn [dostęp 2017-05-26].
  8. Robert Davis: From Tennis Courts to Movie Sets, Srichaphan Continues to Thrill. atpworldtour.com. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]