Pawieł Bielajew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawieł Bielajew
Павел Иванович Беляев
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1925
Czeliszczewo

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1970
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Funkcja

dowódca

Łączny czas misji kosmicznych

1 dzień 2 godziny 2 minuty

Misje

Woschod 2

Stopień wojskowy

pułkownik lotnictwa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Bohater Mongolskiej Republiki Ludowej
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” Order Georgi Dimitrowa (Bułgaria) Order Suche Batora (Mongolia)

Pawieł Iwanowicz Bielajew, ros. Павел Иванович Беляев (ur. 26 czerwca 1925 w Czeliszczewie, obecnie obwód wołogodzki, zm. 10 stycznia 1970 w Moskwie) – radziecki kosmonauta, pułkownik lotnictwa, Lotnik Kosmonauta ZSRR.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1942 roku po ukończeniu 10-latki pracował w zakładach przemysłowych jako tokarz[1]. Jako ochotnik w 1943 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W 1945 roku ukończył szkołę lotników. Brał udział w wojnie radziecko-japońskiej (sierpień–wrzesień 1945 r.). Później służył w siłach powietrznych ówczesnego ZSRR.

Od 1956 roku był słuchaczem Akademii Sił Powietrznych (później im. J.A. Gagarina), którą ukończył w 1959 roku. W 1960 roku trafił do pierwszej grupy radzieckich kosmonautów. W jej składzie znajdował się do śmierci w 1970 roku. Przeszedł przygotowania do lotów na pokładach statków kosmicznych Wostok i Woschod.

W dniach 18–19 marca 1965 roku odbył lot kosmiczny w charakterze dowódcy statku Woschod 2. Podczas tego lotu drugi pilot statku Aleksiej Leonow dokonał po raz pierwszy wyjścia w otwartą przestrzeń kosmiczną. Podczas lądowania Woschoda 2, z powodu awarii systemu orientacji statku na Słońce, Pawieł Bielajew był zmuszony dokonać ręcznej orientacji pojazdu kosmicznego oraz włączenia silnika hamującego. Obie operacje zostały wtedy wykonane po raz pierwszy w historii załogowych lotów kosmicznych. Lot trwał 26 godzin 2 minuty i 17 sekund. Statek lądował w tajdze, w odległości około 180 km na północ od miasta Perm, gdzie kosmonauci spędzili ponad dwie doby, oczekując na mrozie na ekipę ratunkową i odstraszając wilki strzałami z pistoletu.

W następnych latach przygotowywał się do lotów na statkach typu Sojuz.

Zmarł 10 stycznia 1970 roku w Moskwie z powodu krwawienia żołądka.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957-1972. Warszawa: M.O.N., 1974, s. 172.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • red. Włodzimierz Zonna: Kopernik - Astronomia - Astronautyka - przewodnik encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 47. (pol.).
  • Biografia na stronie Gieroi strany (ros.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]