Piotr Sienieński
 Dębno | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Jan z Sienna i Oleska, starosta sandomierski |
| Matka |
Barbara Wątróbka, córka Klemensa ze Strzelec zwanego Wątróbką, herbu Oksza |
| Żona |
Katarzyna z Buczackich (Mużyłów) h. Habdank |
| Dzieci |
Jadwiga, Anna (1475-1519), żona Fryderyka Herburta |
Piotr Sienieński, lub Piotr Oleski z Sienna herbu Dębno (zm. między 1506 – 1510) – polski szlachcic, właściciel części Oleska, prapradziad carowej Maryny Mniszchównej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Jana z Sienna i Oleska, starosty sandomierskiego. Matką jego była Barbara Wątróbka, córka Klemensa ze Strzelec zwanego Wątróbką herbu Oksza (herb szlachecki), wdowa po Janie Kmicie z Wiśnicza zw. Tępym. Wraz ze swoimi braćmi używał nazwiska Oleski (od dóbr Olesko).
Miał czterech braci Dobiesława, Zygmunta, Jana, Pawła Sienieńskiego. Jego rodzina stała się jedną ze znamienitszych na południowo-wschodnich Kresach I Rzeczypospolitej. Jego żoną była Katarzyna z Buczackich (Mużyłów) h. Habdank. Z nią miał córkę Jadwigę Sienieńską Kamieniecka, Ossolińska, (ur. 1558) z Oleska herbu Dębno. Hetmanowa sprzedała swoją część Oleska Stanisławowi Żółkiewskiemu i zamieszkała z mężem Marcinem Kamienieckim na zamku w Odrzykoniu koło Krosna.
W 1504 podążył ze skuteczną odsieczą zamkowi w Zinkowie, zaatakowanemu przez kilksusetosobowy oddział Mołdawian, zamierzających porwać stamtąd pretendenta do mołdawskiego tronu, Piotra[1].
Był prapradziadkiem carowej Maryny Mniszchównej oraz bratankiem Jakuba z Sienna, arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski.
Z czterech braci Jana Sienieńskiego dwóch zostało duchownymi; Dobiesław Sienieński (zm. po 1477) był kanonikiem gnieźnieńskim oraz dziekanem kieleckim i radomskim, Zygmunt Sienieński (zm. ok. 1500) był kanonikiem krakowskim i archidiakonem zawichojskim. Trzeci brat Paweł Sienieński z Oleska, Sienna i Złoczowa (zm. przed 1498) był podkomorzym lwowskim, czwarty brat Jan Sienieński (Oleski) (zm. między 1510–1513) był kasztelanem małogoskim i podkomorzym sandomierskim.
Wańko Łahodowski z Pohorelec i Stanimirza herbu Korczak, w 1475 dziedzic części Miryszczowa, w 1494 wraz ze żoną Anną sprzedali Jasionów pod Oleskiem Piotrowi Oleskiemu za 300 grzywien[2].
Wywód genealogiczny
[edytuj | edytuj kod]| 4. [Jan Głowacz Oleśnicki] | ||||||
| 2. Jan z Sienna i Oleska, starosta sandomierski | ||||||
| 5. {{{matka_ojca}}} | ||||||
| 1. Piotr Sienieński | ||||||
| 6. Klemens ze Strzelec zw. Wątróbka | ||||||
| 3. Barbara Wątróbka | ||||||
| 7. Elżbieta z Marchocic | ||||||
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zdzisław Spieralski, Awantury mołdawskie, Warszawa: P.W. ,,Wiedza Powszechna", 1967, s. 67.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 15. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1912, s. 162.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cz. Hadamik, D. Kalina, E. Traczyński: Miasto i Gmina Małogoszcz. Kielce, 2006.
- Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII, s. 179–181.
- M. Rawita-Witanowski: Dawny powiat chęciński. Kielce, 2002.
- Stanisław Gawęda: Rozwój Latyfundium Kamienieckich... [W:] Krosno – studia z dziejów miasta i regionu / red. Stanisław Cynarski. T. III. Kraków, 1995, s. 69–70.