Przejdź do zawartości

Prądnik Czerwony (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prądnik Czerwony
gmina wiejska
1934–1941[1][2]
Ilustracja
Kaplica w Prądniku Czerwonym
Państwo

 Polska

Województwo

1934–39: woj. krakowskie
1939–41: dystrykt krakowski

Powiat

krakowski

Data powstania

1 sierpnia 1934

Data likwidacji

1 czerwca 1941

Siedziba

Prądnik Czerwony

brak współrzędnych

Prądnik Czerwony – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 19341941[2][3] w woj. krakowskim (dzisiejsze woj. małopolskie). Siedzibą władz gminy był Prądnik Czerwony (obecnie część dzielnicy Prądnik Czerwony w Krakowie).

Gmina zbiorowa Prądnik Czerwony została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie krakowskim w woj. krakowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich Batowice, Boleń, Bosutów, Dziekanowice, Prądnik Czerwony, Raciborowice, Rakowice, Węgrzce i Zastów[4]. Późnej utworzono jeszcze gromadę Olsza.

1 czerwca 1941, podczas okupacji hitlerowskiej, gmina została zniesiona, wchodząc w skład gminy Węgrzce (Batowice, Bosutów, Dziekanowice, Raciborowice, Węgrzce i Zastów)[5][6] oraz miasta Krakowa (Prądnik Czerwony, Olsza i Rakowice[7]); włączenie gromad do Krakowa administracja polska zatwierdziła dopiero 18 stycznia 1948, z mocą obowiązującą wstecz od 18 stycznia 1945[8][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W czasie II wojny światowej poza administracją polską.
  2. a b od 1 sierpnia 1934 do 1941
  3. Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 535
  5. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
  6. Brak informacji dokąd trafiła gromada Boleń
  7. Verordnungsblatt für das Generalgouvernement = Dziennik Rozporządzeń dla Generalnego Gubernatorstwa. 1941, Nr 51 (20 Juni), str. 322
  8. Dz.U. z 1948 r. nr 53, poz. 418
  9. Rozporządzenie z 1948 podaje nazwę gminy docelowej jako Prądnik Czerwony, mimo że ze względu na moc obowiązującą od stycznia 1945 nic z tej gminy w 1948 roku już nie pozostało; unieważniając w ten sposób cały manewr władz hitlerowskich