Pryłuki
50°35′N 32°22′E/50,583333 32,366667
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Burmistrz | |||||
| Powierzchnia |
42 km² | ||||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380-4637 | ||||
| Kod pocztowy |
17500 - 17511 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
CB | ||||
Położenie na mapie obwodu czernihowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°35′N 32°22′E/50,583333 32,366667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Pryłuki lub Przyłuki, dawniej także Pryłuka (ukr. Прилуки) – miasto na północnej Ukrainie, w obwodzie czernihowskim, w rejonie pryłuckim, nad rzeką Udaj (dorzecze Dniepru). Miasto partnerskie Ostrołęki i Kościerzyny.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, chemiczny, materiałów budowlanych, drzewny oraz lekki[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Od XIV w. Pryłuki leżały w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, a w 1569 zostały włączone do Korony Królestwa Polskiego. Magdeburskie prawa miejskie otrzymały w 1582 decyzją króla Polski Zygmunta III Wazy. Utracone przez Polskę wraz z Ukrainą Lewobrzeżną w 1686 po pokoju Grzymułtowskiego na rzecz Rosji.
W 1881 urodził się tutaj Feliks Bołsunowski – polski dowódca wojskowy, pułkownik pilot i obserwator balonowy Wojska Polskiego II RP.
Od 1922 do 1991 część ZSRR, w latach 1941–1943 pod okupacją niemiecką.
Podczas okupacji hitlerowskiej, 1 stycznia 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 osób. 20 maja 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy miasta. Sprawcą zbrodni było SD- Sonderkommando Plath (dowódca SSHauptsturmführer Karl Julius Plath), niemiecka żandarmeria i lokalna ukraińska policja[3].
W 1989 liczyła 71 954 mieszkańców[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Skarbnica pułkowa z 1708 r.
- Sobór Przemienienia Pańskiego w stylu barokowym z lat 1710-1720
- Cerkiew św. Mikołaja z lat 1717-1720
- Sobór Narodzenia Bogurodzicy w stylu klasycystycznym z lat 1806-1815
- Dom Tarnowskich z końca XIX w.
-
Skarbnica pułkowa -
Sobór Narodzenia Bogurodzicy -
Dom Tarnowskich
Współpraca[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність населення (за оцінкою) на 1 серпня 2017 року. chernigivstat.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-21)]. // Головне управління статистики у Чернігівській області
- ↑ Pryłuki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-08-06].
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1773.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Прилуки. Офіційний портал. [dostęp 2018-11-27]. (ukr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna witryna www Pryłuk. pryluky.osp-ua.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-07)].
- Pryłuka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 114.
