
Puciłki
Artykuł |
53°25′17″N 23°36′36″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
53°26'N, 23°37'E |
- błąd |
2279 m |
Odległość |
1479 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
85 |
Kod pocztowy |
16-100[3] |
Tablice rejestracyjne |
BSK |
SIMC |
0040519[4] |
Położenie na mapie gminy Sokółka ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu sokólskiego ![]() | |
![]() |
Puciłki[5] – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sokółka[4][6].
Wieś należy do parafii Kundzin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Dawna okolica szlachecka położona w puszczańskiej dolinie rzeki Łosośna – zlewni Niemna. Wieś leży przy trasie Kolei Warszawsko-Petersburskiej.
W 1563 roku król Zygmunt August nadał szlachcie część Molawicy (Puszczy Molawickiej), na której powstały Poniatowicze i Puciłki[7].
Historycznie wieś umiejscowiona jest na rubieżach dawnej ziemi grodzieńskiej[8], dawnej Rusi Czarnej, dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Zamieszkała w dawnych czasach przez herbowe rody: Puciłowskich (herbu Junosza), Szymaków, Wróblewskich, Sarosieków, Teuli, Strzałkowskich, Ignatowiczów, Huszczów, Cydzików, Pławskich, Brochockich i Drożdżewiczów[9] (dawniej Drożdża), nie legitymujących się przynależnością do stanu szlacheckiego.
Od 2016 roku corocznie w Puciłkach odbywają się organizowane przez Wiktorię Tołłoczko-Tur[10] [11] Międzynarodowe Plenery Malarskie Dolina Łosośny[12] [13][14] [15] [16] [17] [18] [19].
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kundzinie[20].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Puciłki w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2021-10-18] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Poczta Polska. Wyszukiwarka kodów pocztowych
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Puciłki – zaścianek w powiecie sokólskim, b. województwa białostockiego II Rzeczypospolitej. Dla tej miejscowości na stronie Radzima.net ma następujące dane:
- współrzędne geograficzne i lokalizowanie zaścianku Puciłki na szczegółowej mapie z początku XX wieku i współczesnych mapach, a także na zdjęciach satelitarnych Google MapsPuciłki na mapie
- przynależność administracyjno-terytorialna w Imperium Rosyjskim, II Rzeczypospolitej, https://www.radzima.net/pl/miejsce/pucilki.html.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Revisia generalna do Oekonomiey Grodzieńskiey Seymem Coronationis Cracoviensis Anni 1676 naznaczona, a w roku 1679 et 1680 odprawiona, 1679–1680 [dostęp 2017-10-08] .
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IX – wynik wyszukiwania – DIR, dir.icm.edu.pl [dostęp 2017-10-07] .
- ↑ Leonard Drożdżewicz , Znad Wilii – 2013, nr 2, katalog.ksiaznicapodlaska.pl [dostęp 2017-10-07] .
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego , WIKTORIA TOŁŁOCZKO-TUR, stypendia-bialystok.pl [dostęp 2017-10-07] (pol.).
- ↑ Leonard Drożdżewicz , Znad Wilii – 2014, nr 3, katalog.ksiaznicapodlaska.pl [dostęp 2017-10-07] .
- ↑ Międzynarodowy Plener Malarski, „Info Sokółka” [dostęp 2017-10-07] (pol.).
- ↑ 2. Międzynarodowy plener malarski Dolina Łosośny, „Info Sokółka” [dostęp 2017-10-07] (pol.).
- ↑ Malowanie z natury, bialystok.tvp.pl [dostęp 2017-10-07] .
- ↑ Leonard Drożdżewicz , SEN NAD ŻURAWIĄ DOLINĄ, Znad Wilii – 2018, nr 3 .
- ↑ Agata Lewandowski , Łosośna – dolina nieznana... Znad Wilii – 2019, nr 3 .
- ↑ Malarstwo dawnej Grodzieńszczyzny, PolskieRadio.pl [dostęp 2020-03-03] .
- ↑ Helena i Leonard Drożdżewiczowie , Antologia Doliny Łosośny .
- ↑ Odwiedzamy polską część Grodzieńszczyzny, PolskieRadio.pl [dostęp 2020-03-03] .
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Puciłki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 267 .