Radogost (Pogórze Kaczawskie)

Radogost
Wieża widokowa na wzgórzu Radogost
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety Pogórze Kaczawskie Pogórze Złotoryjskie
Wysokość	398 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Radogost
50°59′49″N 16°07′44″E

Radogost (niem. Janusberg) – wzniesienie o wysokości 398 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu Zachodniosudeckim, dokładniej na Pogórzu Kaczawskim.

Wzniesienie położone jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy” w województwie dolnośląskim, w południowo-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego, dokładniej na Pogórzu Złotoryjskim, około 3,2 km na południowy wschód od Myśliborza.

Ukształtowanie terenu i budowa geologiczna

Niewielkie powulkaniczne wzniesienie, w kształcie ściętego stożka, o dość stromym północnym i wschodnim zboczu, z wyraźnie podkreślonym wierzchołkiem, wznosi się na wschodniej krawędzi Wzgórz Złotoryjskich. Wzniesienie o zróżnicowanej budowie geologicznej, zbudowane z bazanitu mioceńskiego, stanowiącego część dawnego wulkanicznego komina, z towarzyszącą mu pokrywą lawową. Bazanit budujący wzniesienie jest spękany, tworzy regularne słupy lub grube nieregularne pseudosłupy. Na zboczach występują skalne duże ostrokrawędziste głazy tworzące miejscami rumowiska skalne. Na północnym zboczu wzniesienia powyżej 340 m n.p.m., występuje grupa skał pochodzenia wulkanicznego. Niższe partie zbocza pokrywa warstwa utworów soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne.

Wzniesienia w trzeciorzędzie było wyższe od obecnego wzgórza. W okresie zlodowacenia, trakcie transgresji lądolodu wzniesienie było całkowicie przykryte lodem, wody topniejącego lądolodu, oraz silne procesy erozyjne, trwające przez kilka milionów lat, przyczyniły się do zdarcia grubej pokrywy otaczającej komin wulkaniczny. Z dawnego wulkanu zachowały się tylko neki, w postaci twardzieli wypełniających wnętrze krateru.

Geneza nazwy

• Radogost to dawna słowiańska góra kultowa.
• Radogost w mitologii słowiańskiej był bogiem plemion Słowian połabskich, Wieletów, czczony w Radogoszczy, oraz jak podaje Kronika Słowian „Chronica Slavorum” Helmolda, był również bogiem plemienia Obodrytów.
• Wzniesienie przed 1945 rokiem nosiło nazwę „Janusberg”. Janus to w rzymskiej mitologii bóg, czczony na równi z Jowiszem.

Turystyka

Na szczycie znajduje się murowana z granitu i cegły okrągła w przekroju wieża widokowa o wysokości 22 metrów, zbudowana pod koniec XIX wieku, wyremontowana w latach 90. XX wieku. Z tarasu widokowego wieży rozciąga się panorama na Sudety, Przedgórze Sudeckie, Wał Trzebnicki (dokładniej Wzgórza Dalkowskie i Wzgórza Trzebnickie) i Równinę Wrocławską. Przy odpowiednich warunkach atmosferycznych dojrzeć można liczne obiekty infrastruktury KGHM oraz Jawor, Polkowice, Lubin, Legnicę i Wrocław.

Dawniej przez wzniesienie prowadził poniemiecki szlak turystyczny, natomiast obecnie w pobliże szczytu prowadzi szlak turystyczny

• czerwony – prowadzący wschodnim podnóżem z Bolkowa do Złotoryi.

Flora

• Wzniesienie w całości, porośnięte lasem liściastym z niewielką domieszką drzew iglastych. Na podłożu bazaltowym wzgórza rośnie wiele rzadkich roślin, m.in. wawrzynek wilczełyko i przylaszczka.
• W bliskim otoczeniu wzniesienia rosną okazy jarzębu brekinii.
• Na północno-wschodnim zboczu, poniżej szczytu w pobliżu wiaty turystycznej znajdują się rosnące w szeregu daglezje.

Ciekawostki

• W okolicy wzniesienia znaleziono ślady istnienia grodziska wczesnośredniowiecznego.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ​ISBN 83-85773-47-9​
• Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.

Linki zewnętrzne

• Więcej zdjęć wieży widokowej na fotopolska.eu