Ridbok
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Redunca[1] | |
| C.H. Smith, 1827[2] | |
.jpg) Przedstawiciel rodzaju – ridbok górski (R. fulvorufula) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | zwierzęta |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | żyworodne |
| Infragromada | łożyskowce |
| Rząd | Cetartiodactyla |
| Podrząd | przeżuwacze |
| Infrarząd | Pecora |
| Rodzina | wołowate |
| Podrodzina | antylopy |
| Plemię | koby |
| Rodzaj | ridbok |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Antilope redunca Pallas, 1767 | |
| Synonimy | |
| |
| Gatunki | |
|
zobacz opis w tekście | |
Ridbok[7] (Redunca) – rodzaj ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na terenach trawiastych w pobliżu zbiorników wodnych na obszarze Afryki[8][9][10].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 97–160 cm, długość ogona 12–30 cm, wysokość w kłębie 58–150 cm; masa ciała samic 27–85 kg, samców 30–95 kg[9]. U samców występują rogi o długości 12,5–52 cm z licznymi, poprzecznymi zgrubieniami. U samic rogi nie występują.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Cervicapra: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Cervus Linnaeus, 1758 (jeleń) oraz Capra Linnaeus, 1758 (koziorożec)[11]. Gatunek typowy: Antilope redunca Pallas, 1767; młodszy homonim Cervicapra Sparrman, 1780 (Bovidae).
- Redunca: epitet gatunkowy Antilope redunca Pallas, 1767; łac. reduncus „zakrzywiony do tyłu”[12].
- Nagor: nazwa użyta przez Buffona na określenie ridboka ze względu na podobieństwo do nazwy nanguer (rodzima, senegalska nazwa dla gazelek)[13]. Gatunek typowy: Antilope redunca Pallas, 1767.
- Eleotragus: gr. ἑλος helos, ἑλεος heleos „bagno”; τραγος tragos „kozioł”[14]. Gatunek typowy: Antilope isabellina Afzelius, 1815 (= Antilope arundinum Boddaert, 1785).
- Oreodorcas: ορος oros, ορεος oreos „góra”[15]; δορκας dorkas „antylopa”[16]. Gatunek typowy: Anlilope fulvorufula Afzelius, 1815.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][7]:
- Redunca arundinum (Boddaert, 1785) – ridbok południowy
- Redunca occidentalis (Rotschild, 1907)
- Redunca redunca (Pallas, 1767) – ridbok zwyczajny
- Redunca nigeriensis (Blaine, 1913)
- Redunca cottoni (Rothschild, 1902)
- Redunca bohor Rüppell, 1842
- Redunca fulvorufula (Afzelius, 1815) – ridbok górski
- Redunca chanleri (Rothschild, 1895) – ridbok wschodni
- Redunca adamauae Pfeffer, 1962 – ridbok zachodni
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Redunca, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ C.H. Smith: Synopsis of the species of the class Mammalia. W: G. Cuvier & E. Griffith (red.): The animal kingdom: arranged in conformity with its organization. Cz. 5. London: G.B. Whittaker, 1827, s. 337. (ang.)
- ↑ H.M.D. de Blainville. Sur plusieurs espèces d’animaux mammifères, de l’ordre des ruminans. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Année 1816, s. 75, 1816 (fr.).
- ↑ Ch.L. Laurillard: L’Antilope a bourse. W: A. d’Orbigny: Dictionnaire universel d’histoire naturelle: résumant et complétant tous les faits présentés par les encyclopédies, les anciens dictionnaires scientifiques, les Oeuvres complètes de Buffon, et les meilleurs traités spéciaux sur les diverses branches des sciences nautrelles; donnant la description des etres et des divers phénomènes de la nature, l’étymologie et la définition des noms scientifiques, et les principales applications des corps organiques et inorganiques à l’agriculture, à la médecine, aux arts industriels, etc.. Cz. 1. Paris: Chez les editeurs MM. Renard, Martinet et cie, rue et Hotel Mignon, 2 (quartier de l’École-de-Médecine); et chez Langlois et Leclercq, rue de la Harpe, 81; Victor Masson, Place de l’Ecole-de-Médecin, 1841, s. 621. (fr.)
- ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. xxvi, 165. (ang.)
- ↑ E. Heller. New genera and races of African Ungulates. „Smithsonian Miscellaneous Collection”. 60 (8), s. 13, 1912 (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 186. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344–346. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.)
- ↑ a b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 665–669. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.)
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Redunca (ang.). W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 173.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 602.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 446.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 255.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 155.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 175.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904 (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.)