Koziołek skalny
| Koziołek skalny | |
| Oreotragus oreotragus | |
| (Zimmermann, 1783) | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Infragromada | łożyskowce |
| Rząd | parzystokopytne |
| Rodzina | krętorogie |
| Rodzaj | Oreotragus |
| Gatunek | koziołek skalny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 |
|
| Zasięg występowania | |
 |
|
Koziołek skalny (Oreotragus oreotragus) − antylopa z rodziny krętorogich, często spotykana w ogrodach zoologicznych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Oreotragus A. Smith, 1834.
Zasięg występowania i biotop[edytuj | edytuj kod]
Zarośla górskie w środkowej i południowej Afryce.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 75-115 cm |
| Wysokość w kłębie | 45-60 cm |
| Długość ogona | 7-13 cm |
| Masa ciała | 10-18 kg |
| Dojrzałość płciowa | ok. 1 roku |
| Ciąża | 7 miesięcy |
| Liczba młodych w miocie |
1 |
| Długość życia | do 15 lat |
Ciało szare, brązowe lub żółtawooliwkowe z licznymi cętkami na grzbiecie. Mają duże oczy i uszy. Dorastające do 16 cm długości rogi, typowe dla samców, spotykane są również u samic podgatunku ze wschodniej Tanzanii. Koziołki skalne charakteryzują się pionowym ustawieniem racic, co znacznie ułatwia im poruszanie się po skalistym terenie. Wykazują aktywność wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Są gatunkiem monogamicznym. Pary zajmują stałe terytorium, którego zdecydowanie bronią. W walkach uczestniczą zarówno samce, jak i samice. Przy niedoborze pokarmu tworzą małe stada złożone z kilku osobników. Mogą obyć się bez dostępu do wody. Zapotrzebowanie na wodę zaspokajają ze spożywanego pokarmu.
Przypisy
- ↑ Oreotragus oreotragus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Huffman Brent: Oreotragus oreotragus, Klipspringer (ang.). www.ultimateungulate.com. [dostęp 4 lutego 2008].
