Przejdź do zawartości

Robin Söderling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robin Söderling
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1984
Tibro

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2001

Zakończenie kariery

23 grudnia 2015

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

10

Najwyżej w rankingu

4 (15 listopada 2010)

Australian Open

4R (2011)

Roland Garros

F (2009, 2010)

Wimbledon

QF (2010)

US Open

QF (2009, 2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

109 (11 maja 2009)

Australian Open

1R (2004)

Roland Garros

1R (2004, 2006, 2008)

Wimbledon

2R (2005)

US Open

2R (2004, 2005)

Strona internetowa

Robin Bo Carl Söderling (ur. 14 sierpnia 1984 w Tibro) – tenisista szwedzki, finalista French Open 2009 i French Open 2010, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Treningi tenisowe Söderling rozpoczął w wieku 5 lat. Ma na koncie wiele sukcesów juniorskich, w 2001 roku triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach świata w Orange Bowl (w finale pokonał Argentyńczyka Juana Mónaco), był również mistrzem Europy w singlu (i wicemistrzem w deblu). Sezon 2001 zakończył na 4. miejscu światowego rankingu juniorów. W tym samym roku debiutował w cyklu zawodowym ATP World Tour, dopuszczony z "dziką kartą" do turnieju w Sztokholmie (odpadł w II rundzie).

W dwóch kolejnych latach regularnie poprawiał swoją pozycję w rankingu seniorskim, w 2003 roku awansując do pierwszej setki na świecie. W 2002 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej – przeszedł I rundę na US Open. W 2003 roku wygrał dwa turnieje kategorii ATP Challenger Tour, a podczas Wimbledonu osiągnął III rundę, eliminując m.in. Martina Verkerka. Na koniec sezonu Söderling awansował do finału w Sztokholmie, gdzie przegrał 5:7, 6:3, 6:7(4) z Amerykaninem Mardym Fishem.

W 2004 roku odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour – w finale w Lyonie pokonał Belga Xaviera Malisse'a. Ponadto Szwed doszedł do finału w Marsylii, gdzie finałowy mecz przegrał z Dominikiem Hrbatým.

W 2005 roku wygrał zawody w Mediolanie, po zwycięstwie w finale nad Radkiem Štěpánkiem. Regularne występy w 2006 roku – finał w Memphis przegrany z Haasem, półfinały i ćwierćfinały innych imprez – pozwoliły mu na dalszy awans w rankingu.

Sezon 2007 Söderling zakończył bez większych sukcesów, natomiast w roku 2008 wygrał trzeci tytuł ATP World Tour. Powtórzył wyczyn z 2004 roku wygrywając Lyonie, tym razem w finale z Julienem Benneteau. Söderling zwyciężył również w rozgrywkach deblowych wspólnie z Jonasem Björkmanem w Båstad oraz doszedł do dwóch innych finałów rozgrywek ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie (porażka z Michaëlem Llodrą) oraz Memphis (porażka z Steve'em Darcisem).

W maju 2009 roku Szwed doszedł do finału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera, obrońcę tytułu Rafaela Nadala, Nikołaja Dawydienkę i Fernando Gonzáleza. W finale przegrał wynikiem 1:6, 6:7(1), 4:6 z Rogerem Federerem. W połowie lipca wygrał turniej na ziemnych kortach w Båstad. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Söderlinga nad Juanem Mónaco. We wrześniu Szwed awansował do ćwierćfinału US Open, eliminując wcześniej m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Federerem. Do końca roku osiągnął również ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju (porażka z Feliciano Lópezem) oraz Paryżu (porażka z Novakiem Đokoviciem). Na koniec roku zakwalifikował się po raz pierwszy w karierze do kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals. Z fazy grupowej Söderling wyszedł na pierwszym miejscu po wygranych pojedynkach nad Nadalem i Đokoviciem, jednak w półfinale został pokonany przez Juana Martína del Potro.

Piąty turniej rangi ATP World Tour Szwed wygrał w lutym 2010 roku w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Dawydienkę, a w finale Michaiła Jużnego. Kolejny w sezonie finał rozegrał w kwietniu w Barcelonie, jednak w finałowym meczu uległ Fernando Verdasco. Majowy występ podczas Rolanda Garrosa Söderling zakończył, jak w 2009 roku, dochodząc do finału. W ćwierćfinale po raz pierwszy w karierze pokonał Rogera Federera, w półfinale Tomáša Berdycha, natomiast w finale wynikiem 4:6, 2:6, 4:6 nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Na Wimbledonie zakończył swój start na ćwierćfinale po porażce z Nadalem. W lipcu osiągnął finał zawodów w Båstad, jednak finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Almagro. We wrześniu, podczas rywalizacji na US Open Szwed dotarł do ćwierćfinału, jednak mecz o dalszą fazę turnieju przegrał z Federerem. W listopadzie, w paryskiej hali Bercy Söderling wygrał pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour Masters 1000, eliminując po drodze m.in. Andy'ego Roddicka, a w finale pokonując 6:1, 7:6(1) Gaëla Monfilsa. W listopadzie wystąpił, po raz drugi z rzędu, w kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals w Londynie. W grupie wygrał jedno spotkanie (z Ferrerem), przegrał zaś dwa (z Murrayem i Federerem) i odpadł w pierwszej fazie turnieju.

W styczniu 2011 roku Szwed wygrał zawody w Brisbane. W drodze po tytuł nie przegrał seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 pokonał Andy'ego Roddicka. W lutym Söderling obronił tytuł z Rotterdamu. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Szweda w trzech setach 6:3, 3:6, 6:3 nad Jo-Wilfriedem Tsongą. Trzeci turniej w sezonie Szwed wywalczył w Marsylii, wygrywając w meczu o tytuł z Chorwatem Marinem Čiliciem. W połowie lipca szwed zatriumfował w Båstad, gdzie w pojedynku finałowym był lepszy od Davida Ferrera. Był to jednak ostatni rozegrany przez Szweda w sezonie turniej. W następnych miesiącach zdiagnozowano u niego mononukleozę[1]. Choroba wykluczyła Söderlinga ze startów również w 2012 i 2013 roku[2]. 23 grudnia 2015 poinformował on o oficjalnym zakończeniu kariery zawodowej[3].

Jako reprezentant Szwecji Söderling debiutował w Pucharze Davisa w lutym 2004 roku, przegrywając z Australijczykiem Lleytonem Hewittem. W 2006 roku zdobył dwa punkty w meczu z Brazylią, przyczyniając się do pozostania Szwecji w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa. Wygrał również dwa mecze w lutym 2007 roku, pokonując Białorusinów Wałczkoua i Mirnego. Bilans jego występów pucharowych w singlu wyniósł 13 zwycięstw i 3 porażki, z kolei w deblu 1 wygrana i 1 przegrana.

Söderling wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem, a w deblu – w parze z Thomasem Enqvistem – w I rundzie ulegli Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. W 2008 roku w Pekinie ponownie przegrał w I rundach gier singlowych i deblowych.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w listopadzie 2010 roku.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (10–10)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem (0–2)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (1–0)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (2–4)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (7–4)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (5–6)
Ceglana (2–4)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (3–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 26 października 2003 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone Mardy Fish 5:7, 6:3, 6:7(4)
Finalista 2. 29 lutego 2004 Marsylia Twarda (hala) Słowacja Dominik Hrbatý 6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 10 października 2004 Lyon (1) Dywanowa (hala) Belgia Xavier Malisse 6:2, 3:6, 6:4
Zwycięzca 2. 6 lutego 2005 Mediolan Dywanowa (hala) Czechy Radek Štěpánek 6:3, 6:7(2), 7:6(5)
Finalista 3. 26 lutego 2006 Memphis Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas 3:6, 2:6
Finalista 4. 24 lutego 2008 Rotterdam Twarda (hala) Francja Michaël Llodra 7:6(3), 3:6, 6:7(4)
Finalista 5. 2 marca 2008 Memphis Twarda (hala) Belgia Steve Darcis 3:6, 6:7(5)
Finalista 6. 12 października 2008 Sztokholm Twarda (hala) Argentyna David Nalbandian 2:6, 7:5, 3:6
Zwycięzca 3. 26 października 2008 Lyon (2) Dywanowa (hala) Francja Julien Benneteau 6:3, 6:7(5), 6:1
Finalista 7. 7 czerwca 2009 French Open, Paryż Ceglana Szwajcaria Roger Federer 1:6, 6:7(1), 4:6
Zwycięzca 4. 19 lipca 2009 Båstad (1) Ceglana Argentyna Juan Mónaco 6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 5. 14 lutego 2010 Rotterdam (1) Twarda (hala) Rosja Michaił Jużny 6:4, 2:0 krecz
Finalista 8. 25 kwietnia 2010 Barcelona Ceglana Hiszpania Fernando Verdasco 3:6, 6:4, 3:6
Finalista 9. 6 czerwca 2010 French Open, Paryż Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 4:6, 2:6, 4:6
Finalista 10. 18 lipca 2010 Båstad Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 5:7, 6:3, 2:6
Zwycięzca 6. 14 listopada 2010 Paryż Twarda (hala) Francja Gaël Monfils 6:1, 7:6(1)
Zwycięzca 7. 9 stycznia 2011 Brisbane Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:3, 7:5
Zwycięzca 8. 13 lutego 2011 Rotterdam (2) Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:3, 3:6, 6:3
Zwycięzca 9. 20 lutego 2011 Marsylia Twarda (hala) Chorwacja Marin Čilić 6:7(8), 6:3, 6:3
Zwycięzca 10. 17 lipca 2011 Båstad (2) Ceglana Hiszpania David Ferrer 6:2, 6:2

Gra podwójna (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (0–0)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (0–0)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (1–1)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–0)
Ceglana (1–1)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 13 lipca 2008 Båstad Ceglana Szwecja Jonas Björkman Szwecja Johan Brunström
Jean-Julien Rojer
6:2, 6:2
Finalista 1. 19 lipca 2009 Båstad Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Czechy Jaroslav Levinský
Słowacja Filip Polášek
6:1, 3:6, 7–10

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 2R 1R 1R 2R 1R 4R 0 / 6 5–6
French Open 1R 2R 1R 1R 3R F F QF 0 / 8 19–8
Wimbledon 3R 1R 1R 1R 3R 2R 4R QF 3R 0 / 9 14–9
US Open 2R 1R 2R 3R 2R 1R QF QF 0 / 8 13–8
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 2 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 3 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 31 N/A
Bilans spotkań 1–1 2–2 2–4 3–4 1–3 2–3 3–3 14–4 14–4 9–3 N/A 51–31
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals SF RR 0 / 2 3–4
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells 2R 3R 3R 2R 2R SF 3R 0 / 7 10–7
Miami 2R 3R 2R SF 3R 0 / 5 8–5
Monte Carlo 1R 1R 3R QF 2R 1R 0 / 6 6–6
Madryt 2R 3R 2R 2R 2R QF 0 / 6 7–6
Rzym 1R 1R 2R 1R 3R 3R QF 0 / 7 6–7
Montreal/Toronto 2R 2R 1R 1R 3R 3R 0 / 6 5–6
Cincinnati 3R 2R 3R 3R 1R 3R 0 / 6 8–6
Szanghaj Nie ATP World Tour Masters 1000 QF QF 0 / 2 5–2
Paryż QF 2R 2R QF W 1 / 5 11–4
Hamburg 1R 2R 3R 2R 3R Nie Masters 1000 0 / 5 6–6
Wygrane turnieje 0 / 0 0 / 0 0 / 9 0 / 5 0 / 7 0 / 5 0 / 9 0 / 8 1 / 8 0 / 4 1 / 55 N/A
Bilans spotkań 0–0 0–0 9–9 3–5 10–7 6–5 12–9 8–8 18–7 6–4 N/A 72–54
Ranking na koniec sezonu
163 60 34 77 25 41 17 8 5 13 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert Pałuba: Federer i Söderling wycofali się z turnieju w Szanghaju. sportowefakty.pl, 23 września 2011. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
  2. Anita Pokorska: Pęknięta struna: Kolos z Tibro. sportowefakty.pl, 29 listopada 2012. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
  3. ATP Staff: Soderling Announces Retirement. atpworldtour.com, 2015-12-23. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]