Johan Brunström

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johan Brunström
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1980
Fiskebäckskil

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2005

Zakończenie kariery

2017

Trener

Peter Rejmer

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

377 (24 września 2007)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

31 (22 marca 2010)

Australian Open

3R (2010)

Roland Garros

2R (2009)

Wimbledon

2R (2008, 2009, 2012, 2014, 2017)

US Open

1R (2008–2014)

Johan Brunström (ur. 3 kwietnia 1980 w Fiskebäckskil) – szwedzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodowym tenisistą Brunström był w latach 2005–2017. Wygrał 5 turniejów rangi ATP World Tour z 19 osiągniętych finałów.

Od 2012 jest reprezentował Szwecję w Pucharze Davisa.

W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie, w konkurencji deblowej dochodząc do 2. rundy wspólnie z Robertem Lindstedtem.

Najwyżej w rankingu gry podwójnej został sklasyfikowany 22 marca 2010 roku, na 31. miejscu.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (5–14)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 13 lipca 2008 Båstad Ceglana Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer Szwecja Jonas Björkman
Szwecja Robin Söderling
2:6, 2:6
Finalista 2. 12 października 2008 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Michael Ryderstedt Szwecja Jonas Björkman
Zimbabwe Kevin Ullyett
1:6, 3:6
Finalista 3. 10 maja 2009 Belgrad Ceglana Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer Polska Łukasz Kubot
Austria Oliver Marach
2:6, 6:7(3)
Finalista 4. 21 czerwca 2009 's-Hertogenbosch Trawiasta Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer Południowa Afryka Wesley Moodie
Belgia Dick Norman
6:7(3), 7:6(8), 5–10
Finalista 5. 2 sierpnia 2009 Umag Ceglana Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer Czechy František Čermák
Słowacja Michal Mertiňák
4:6, 4:6
Finalista 6. 27 września 2009 Bukareszt Ceglana Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer Czechy František Čermák
Słowacja Michal Mertiňák
2:6, 4:6
Zwycięzca 1. 1 sierpnia 2010 Gstaad Ceglana Finlandia Jarkko Nieminen Brazylia Marcelo Melo
Brazylia Bruno Soares
6:3, 6:7(4), 11–9
Finalista 7. 24 października 2010 Sztokholm Twarda (hala) Finlandia Jarkko Nieminen Stany Zjednoczone Eric Butorac
Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer
4:6, 6:7(4)
Finalista 8. 15 stycznia 2011 Auckland Twarda Australia Stephen Huss Hiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Tommy Robredo
4:6, 6:7(6)
Finalista 9. 10 lipca 2011 Newport Trawiasta Kanada Adil Shamasdin Australia Matthew Ebden
Stany Zjednoczone Ryan Harrison
6:4, 3:6, 5–10
Finalista 10. 23 września 2012 Metz Twarda (hala) Dania Frederik Nielsen Francja Nicolas Mahut
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:7(3), 4:6
Finalista 11. 12 stycznia 2013 Auckland Twarda Dania Frederik Nielsen Wielka Brytania Colin Fleming
Brazylia Bruno Soares
6:7(1), 6:7(2)
Finalista 12. 10 lutego 2013 Montpellier Twarda (hala) Południowa Afryka Raven Klaasen Francja Marc Gicquel
Francja Michaël Llodra
3:6, 6:3, 9–11
Zwycięzca 2. 25 maja 2013 Nicea Ceglana Południowa Afryka Raven Klaasen Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 22 września 2013 Metz Twarda (hala) Południowa Afryka Raven Klaasen Francja Nicolas Mahut
Francja Jo-Wilfried Tsonga
6:4, 7:6(5)
Finalista 13. 29 września 2013 Bangkok Twarda (hala) Polska Tomasz Bednarek Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
3:6, 6:3, 6–10
Zwycięzca 4. 5 stycznia 2014 Ćennaj Twarda Dania Frederik Nielsen Chorwacja Marin Draganja
Chorwacja Mate Pavić
6:2, 4:6, 10–7
Zwycięzca 5. 13 lipca 2014 Båstad Ceglana Stany Zjednoczone Nicholas Monroe Francja Jérémy Chardy
Austria Oliver Marach
4:6, 7:6(5), 10–7
Finalista 14. 7 sierpnia 2016 Atlanta Twarda Szwecja Andreas Siljeström Argentyna Andrés Molteni
Argentyna Horacio Zeballos
6:7(2), 4:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]