Rock elektroniczny (znany również jako synthrock, electro-rock, techno-rock lub digital rock) – gatunek muzyki rockowej, w którym dominującym jest wykorzystanie instrumentów elektronicznych. Rock elektroniczny jest częścią szerokiego nurtu muzyki elektronicznej.
Pod koniec lat 60. wraz z rozwojem rocka psychodelicznego i progresywnego, muzycy reprezentujący te style zaczęli używać znacznie udoskonalonych syntezatorów[1][2]. Elektroniczne brzmienie stało się wręcz synonimem progresywności. Pionierami zastosowania elektroniki w muzyce rockowej były takie brytyjskie zespoły i tacy twórcy, jak Yes, King Crimson, Camel, Keith Emerson i inni[3]. W muzyce tych grup wykorzystanie elektronicznych instrumentów było tylko jednym z elementów brzmienia. Odmienne podejście przyjęli niemieccy muzycy rockowi, którzy w swej twórczości praktycznie wyłącznie oparli się na elektronicznym instrumentarium. Do pionierów tego stylu należeli Tangerine Dream, Klaus Schulze i Ash Ra Tempel[4].
↑J. Stuessy and S. D. Lipscomb, Rock and Roll: its History and Stylistic Development (London: Pearson Prentice Hall, 6th edn., 2008), ISBN 0-13-601068-7, s. 21. (ang.)
↑R. Brice, Music Engineering (Oxford: Newnes, 2nd edn., 2001), ISBN 0-7506-5040-0, s. 108-9. (ang.)
↑T. Pinch and F. Trocco, Analog Days: The Invention and Impact of the Moog Synthesizer (Harvard University Press, 2004), ISBN 0-674-01617-3, s. 207. (ang.)
↑P. Bussy, Kraftwerk: Man, Machine and Music (London: SAF, 3rd end., 2004), ISBN 0-946719-70-5, s. 15–17.
(ang.)
