Przejdź do zawartości

Romuald Poliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Poliński
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1942
Sołów

Przewodniczący Rady Politycznej Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej
Okres

od 2006
do 2007

Przynależność polityczna

Samoobrona
Rzeczpospolitej Polskiej

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”

Romuald Poliński (ur. 25 maja 1942 w Sołowie) – polski ekonomista, nauczyciel akademicki, urzędnik, doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor ALMAMER Szkoły Wyższej, podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej w latach 2006–2007 z ramienia Samoobrony RP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Ma wykształcenie wyższe ekonomiczne. Studiował na Politechnice Szczecińskiej[1]. W 1967 ukończył z tytułem magistra studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1974 uzyskał na tej uczelni tytuł doktora nauk ekonomicznych, a w 2006 habilitował w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN.

Wykładał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej[1]. W latach 1966–1993 był m.in. zastępcą dyrektora generalnego Centrum Promocji Przemysłu i Handlu w Łodzi oraz doradcą Prezesa Rady Ministrów ds. ekonomicznych. W latach 1992–1994 pracował w centrali Banku Turystyki S.A. w Warszawie (dyrektor departamentu ekonomicznego, zastępca dyrektora departamentu kredytowego), doradca prezesa PKB S.A[a][2][3]. W 1994 kandydat na członka rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa, w 1997 kandydat na członka zarządów komisarycznych, kuratora i likwidatora banków. W 2003 mianowany urzędnik służby cywilnej[3].

W 2005[potrzebny przypis] został profesorem Szkoły Wyższej ALMAMER w Warszawie[4]. Wykładał również w Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej-Curie[1]. Został prodziekanem Wydziału Ekonomicznego tej uczelni[potrzebny przypis]. Był członkiem Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, rady programowej miesięcznika Ekonomika i Organizacja Pracy, Międzyresortowego Zespołu przy Prezesie NBP ds. Uzdrawiania Przedsiębiorstw oraz członkiem Rady Nadzorczej Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw Phare[3]. Należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

W latach 2008–2009 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Stalowej Woli[5][6]. W grudniu 2009 został p.o. prezesa Radia Dla Ciebie. W marcu 2010 przeszedł do rady nadzorczej spółki, a następnie objął funkcję członka zarządu radia. W lutym 2011 został z niej odwołany.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[7]. W latach 1995-2006 doradzał ministrom finansów, m.in. Grzegorzowi Kołodce[3] i Markowi Belce[potrzebny przypis]. Od 7 sierpnia 2006 do 13 sierpnia 2007[8] sprawował urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej[3] z rekomendacji Samoobrony RP[9]. 2 września 2006 objął funkcję przewodniczącego rady politycznej tej partii[10]. W 2007 odszedł z Samoobrony RP i został doradcą Partii Regionów.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” oraz Złotą Odznaką Honorową PTE[1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Główne problemy transformacji systemowej (2002)
  • Prawidłowość transformacji systemów ekonomicznych (2003)
  • Konsensus waszyngtoński i metody stabilizacji makroekonomicznej (2003)
  • Transformacija ekonomiczeskich sistem w Centralnoj i Wostocznoj Jewropie (2004)
  • Inwestycje zagraniczne a transformacja systemowa (2004)
  • Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych a transformacja systemowa w krajach Europy Środkowej i Wschodniej (2004)
  • Główne problemy konwergencji makroekonomicznej w Unii Europejskiej: przykład Polski, cz. I (2005)
  • Główne problemy konwergencji makroekonomicznej w Unii Europejskiej: przykład Polski, cz. II (2006),
  • Ocena prorynkowej transformacji systemowej w Europie Środkowo-Wschodniej, Wiek XXI (2006)
  • Polityka makroekonomiczna Polski (2007)
  1. Prawdopodobnie chodzi o Polski Kredyt Bank (wówczas Prosper Bank).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Jubileusz profesora Romualda Polińskiego. W 50-lecie działalności naukowej i dydaktycznej i menedżerskiej (1969–2019). pte.pl. [dostęp 2022-06-19].
  2. Piotr Wardziak, 22 banki, których już nie ma. Pamiętacie je wszystkie? Historia konsolidacji polskiej bankowości - Prosper Bank [online], www.cashless.pl, 8 grudnia 2018 [dostęp 2023-01-06] (pol.).
  3. a b c d e Podsekretarz Stanu Romuald Poliński [online], Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej [zarchiwizowane z adresu 2007-05-25].
  4. Spis wykładowców WSE ALMAMER.
  5. Piotr Niećko, Nowy rektor WSE w Stalowej Woli [online], Stalowka.NET, 9 października 2008 [dostęp 2023-01-06].
  6. Profesor Poliński przestał być rektorem Wyższej Szkoły Ekonomicznej. echodnia.eu, 20 sierpnia 2009.
  7. Poliński w NBP?. rp.pl, 5 lutego 2007.
  8. Wiceministrowie pracy z Samoobrony odwołani. wp.pl, 13 sierpnia 2007.
  9. Partia Leppera wypełnia wakaty w administracji rządowej. Kim jest nowy pełnomocnik?. zpchr.info, 10 sierpnia 2006.
  10. Kongres Warszawskiej Samoobrony RP. www.samoobrona.org.pl, 1 czerwca 2007. [dostęp 2010-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia 2010)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]