Rozdrabnianie
Rozdrabnianie – rozdzielanie materiału w fazie stałej na drobniejsze części, zazwyczaj przeprowadzane mechanicznie. Zwiększa ono powierzchnię właściwą danej substancji stałej, co przyśpiesza szereg procesów z jej udziałem[1]. Rozdrabnianie przeprowadza się także w celu uzyskania sypkiego produktu, często o ściśle określonym rozmiarze ziaren np. kruszywa.
W warunkach laboratoryjnych do rozdrabniania kruchych substancji stałych używa się moździerza z tłuczkiem. Rozdrobnienie dodatnio wpływa na szybkość reakcji chemicznych[2], a także ułatwia rozpuszczanie. Zwiększenie powierzchni kontaktu z rozpuszczalnikiem umożliwia też wydajniejszą ekstrakcję pożądanych substancji z fazy stałej.
Przemysłowe metody rozdrabniania[edytuj | edytuj kod]
W celu rozdrobnienia materiału należy użyć takich sił zewnętrznych, które przezwyciężą wiązania między elementami struktury materiału (ziarnami, włóknami, cząsteczkami itp.). Wiąże się zatem ono z wykonaniem pracy i zużyciem energii, tym większym, im bardziej zwiększa się powierzchnia właściwa surowca[3]. Energię konieczną do zniszczenia struktury materiału można zmniejszyć przez dodatek innych substancji, które zostają zaadsorbowane na jego powierzchni[4], a także przez systematyczne usuwanie produktu o docelowej granulacji z urządzeń[3].
Dobór sposobu rozdrabniania na skalę przemysłową zależy od cech materiału: jego budowy, wytrzymałości na działanie różnych rodzajów sił i początkowych gabarytów[1][3]. Jednym z ważniejszych parametrów jest twardość w skali Mohsa i na jej podstawie materiały dzieli się na miękkie, średnio twarde i twarde[5]. Uwzględnia się też docelowy stopień rozdrobnienia.
Do rozdrabniania mechanicznego ciał stałych stosuje się takie maszyny jak: łamacze, kruszarki, dezintegratory, krajalniki czy różnego rodzaju młyny[6][7]. Zazwyczaj stosuje się rozdrabnianie wielostopniowe, z wykorzystaniem kilku różnych maszyn[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Koch i Noworyta 1992 ↓, s. 211.
- ↑ Loretta Jones, Peter Atkins: Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 618. ISBN 83-01-13810-3.
- ↑ a b c d Kępiński 1975 ↓, s. 73.
- ↑ Koch i Noworyta 1992 ↓, s. 213-214.
- ↑ Koch i Noworyta 1992 ↓, s. 217.
- ↑ Koch i Noworyta 1992 ↓, s. 221-223.
- ↑ rozdrabnianie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2013-11-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roman Koch, Andrzej Noworyta: Procesy mechaniczne w inżynierii chemicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1992, s. 211-227. ISBN 83-204-1210-2.
- Józef Kępiński: Technologia chemiczna nieorganiczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 73.