52°23′21″N 16°46′55″E/52,389167 16,781944Skórzewo (województwo wielkopolskie)
|
||
 Skórzewo – widok od zachodu i typowa, podmiejska zabudowa jednorodzinna |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | wielkopolskie | |
| Powiat | poznański | |
| Gmina | Dopiewo | |
| Wysokość | 43 m n.p.m. | |
| Liczba ludności (2015) | 5936[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 61 | |
| Kod pocztowy | 60-185 (poczta: Skórzewo) |
|
| Tablice rejestracyjne | PZ | |
| SIMC | 0582870 | |
|
Położenie na mapie gminy Dopiewo
 Skórzewo
|
||
|
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Skórzewo
|
||
|
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Skórzewo
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Skórzewo
|
||
| 52°23′21″N 16°46′55″E/52,389167 16,781944 |
||
| Strona internetowa miejscowości | ||
Skórzewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo. Graniczy z Poznaniem. Na terenie Skórzewa znajduje się zabytkowe: kościół pod wezwaniem św. Marcina i Wincentego i park podworski. Jest też szkoła podstawowa, gimnazjum, ośrodek zdrowia, cmentarz i Sala Królestwa Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy[2]. W chwili obecnej mocno rozbudowana wieś z zanikającym rolnictwem indywidualnym, ze względu na sąsiedztwo Poznania nabiera charakteru wyłącznie mieszkalnego, aczkolwiek rozwija się tu też rzemiosło i drobny przemysł.
Przez Skórzewo przepływa Skórzyna, a swoje źródło posiada tu Plewianka[3].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.
Zarys historyczny[edytuj]
,_1965-08-23.png)
W latach 1400–1600 pojawiają się Gołuski i Skórzewo. W następnych 200 latach powstały folwarki: Gurowo, Pokrzywnica, Glinki, Polityka, Więckówko, Podłoziny, Podłozinki i Walerianowo. Przed rozbiorami głównymi ośrodkami osadnictwa były Konarzewo, Więckowice i Skórzewo. Dominowało Konarzewo. W XVI w. powstała tu parafia. W tym czasie wieś należała do Konarzewskich a od 1668 r. kolejno przechodziła w ręce: Ostaszewskich, Radomickich, Gurowskich, Działyńskich (tu w 1797 urodził się Tytus Działyński i tu zapoczątkował gromadzenie zbiorów bibliotecznych i pamiątek narodowych przeniesionych później do Kórnika), Dzieduszyckich i Czartoryskich. Do Konarzewa należały majątki i folwarki: Dopiewo, Dopiewiec, Glinki, Palędzie i Podłoziny o łącznym areale 2,5 tys. ha.
Drugim ośrodkiem były Więckowice; w skład tego majątku wchodziły: Drwęsa, Działy i Więckówko. Od XVIII w. kolejno władali nim: Zbijewscy, Bielińscy, Drwęscy, Turno, Mycielscy, Breza (ród, z którego wywodzi się pisarz Tadeusz Breza). Trzeci ośrodek – Skórzewo, z kościołem parafialnym, od XIV w. posiadali Drogosławice herbu Habdank, w XV w. – Skórzewscy (wówczas przy Skórzewie powstała nowa osada, tzw. Małe Skórzewo lub Skórzewko, która w XIX w. połączyła się przestrzennie z tzw. Wielkim Skórzewem), Zakrzewscy, Chłapowscy, Waligórscy, a po I wojnie światowej – Obrębowicze. W latach 1910–1929 proboszczem był tu ks. Stanisław Kozierowski, współorganizator powstania wielkopolskiego, jeden z założycieli Uniwersytetu Poznańskiego. W okresie zaborów tylko 3 majątki przeszły w ręce Niemców: Dąbrówka ze Zborowem, Trzcielin oraz Polityka.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Liczba ludności. Gmina Dopiewo, 31 stycznia 2015 r.. [dostęp 19 lutego 2015].
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 14 stycznia 2017.
- ↑ Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Skórzewo w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. X: Rukszenice – Sochacze. Warszawa, 1889.
|
||||||||||||||
