Sonety krymskie
 Strona tytułowa Sonetów | |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu |
cykl sonetów |
| Data powstania |
1825-1826 |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania |
1826 |
Sonety krymskie – cykl 18 sonetów Adama Mickiewicza, stanowiących opis podróży poety na Półwysep Krymski latem i jesienią 1825. Wiersze napisane zostały w latach 1825–1826, wydane zaś w Moskwie w 1826 razem z Sonetami odeskimi oraz przekładem sonetu V (Widok gór ze stepów Kozłowa) na język perski w zbiorze pod tytułem Sonety. Utwory stanowią pierwszy cykl sonetów w literaturze polskiej, a także zapoczątkowały „sonetomanię” wśród pisarzy epok romantyzmu i Młodej Polski, który naśladowali oraz nawiązywali do dzieła Mickiewicza[1]. Wiersze zawierają motto pochodzące z West–östlicher Divan Johanna Wolfganga von Goethego („Wer den Dichter will verstehen, Muss in Dichters Lande gehen[a]”) i dedykowane są „towarzyszom podróży krymskiej”[2][3].
Sonety[4][edytuj | edytuj kod]
- Stepy akermańskie
- Cisza morska
- Żegluga
- Burza
- Widok gór ze stepów Kozłowa*
- Bakczysaraj
- Bakczysaraj w nocy
- Grób Potockiej
- Mogiły Haremu*
- Bajdary
- Ałuszta w dzień
- Ałuszta w nocy
- Czatyrdah*
- Pielgrzym*
- Droga nad przepaścią w Czufut-Kale*
- Góra Kikineis*
- Ruiny zamku w Bałakławie
- Ajudah
W sonetach oznaczonych gwiazdką występuje bohater liryczny – Pielgrzym, Mirza lub obaj.
Treść[edytuj | edytuj kod]
Sonety krymskie, oparte na sonetach w stylu włoskim i nawiązujące do poematu opisowego, przedstawiają wewnętrzne rozdarcie Pielgrzyma pomiędzy zachwytem nad Półwyspem Krymskim a tęsknotą za ojczyzną oraz „romantyczne zindywidualizowanie spojrzenia na świat przez konfrontację reakcji polskiego Pielgrzyma-turysty i człowieka Wschodu – Mirzy-przewodnika”. Wiersze charakteryzują się podmiotem lirycznym, który w różny sposób opisuje te same krajobrazy, w zależności od oświetlenia lub odległości. Sam cykl, cechujący się bajronizmem[5], został ułożony jako świadoma kompozycja i nie odpowiada faktycznej trasie podróży[1]. W utworach znajdziemy nawiązania m.in. do mitologii perskiej (diwy w Widoku gór ze stepów Kozłowa)[6], Biblii (Balszazar w Bakczysaraju)[7] oraz islamu (Eblisa w Bakczysaraju w nocy[8], giaur w Mogiłach haremu[9] czy namaz w Ałuszty w dzień[10]).
Recepcja i nawiązania[edytuj | edytuj kod]
Sonety krymskie stały się obiektem dyskusji w sporze klasyków z romantykami. Cykl zrywał z tradycyjną dla sonetów problematyką miłosną oraz filozoficzną zwracając się ku opisom „panoramy krain”. Wśród poetów doby romantyzmu do dzieła Mickiewicza nawiązywał Józef Dunin Borkowski, Stefan Garczyński, Konstanty Gaszyński, Józef Łapsiński, Tomasz August Olizarowski i Władysław Syrokomla. W okresie młodopolskim Sonetami krymskimi inspirowali się m.in. Franciszek Henryk Nowicki, Jan Kasprowicz czy Jerzy Żuławski[1].
Sonety krymskie wykorzystane zostały również przez muzyków. Stanisław Moniuszko jest autorem kantaty Sonety krymskie[1][11] wykonanej w Krakowie w 1867[12]. Jan Tomasz Wydżga skomponował Ciszę morską, pieśń na głos z fortepianem wydaną w 1897 przez Gebethnera i Wolffa[13]. Muzykę na chór męski do tego samego sonetu napisał Romuald Twardowski[14].
Przekłady[edytuj | edytuj kod]
Całość Sonetów krymskich przetłumaczona została na angielski, francuski, niemiecki, rosyjski i ukraiński. Poszczególne wiersze przełożone zostały na 21 języków[1]. Pierwsze tłumaczenie jednego z sonetów powstało z inicjatywy samego Mickiewicza. Był to przekład na język perski Widoku gór ze stepów Kozłowa dokonany przez niejakiego Mirzę Dżafara Topczybaszę, adiunkta Wydziału Wschodniego Uniwersytetu Petersburskiego[b]. Poeta pragnął zapewne nadać tomikowi wierszy przesyconych orientalizowanymi obrazami i zapożyczeniami językowymi charakter jeszcze bardziej orientalny i zadbał o to, by przekład wszedł do późniejszej partii pierwszego wydania Sonetów krymskich[c].
- Sonnets from the Crimea, translated by Edna Worthley Underwood, Paul Elder and Company, Tomoye Press, San Francisco, August 1917
- Qazalha-je Kerime = Sonety krymskie, przekład na język perski Alireza Doulatszahi, Ivonna Nowicka, Baal Publications, Teheran-Iran 2010, ISBN 978-964-2574-27-8 (Seria: Studia polskie – IV. Poezja polska – III)
- Qirim sonetleri – tłumaczenie na język krymskotatarski dokonane przez tatarskiego poetę Szakira Selima; wydawcą dwujęzycznego zbiorku opublikowanego w 2013 w Białymstoku jest Muzułmański Związek Religijny w RP Najwyższe Kolegium, ISBN 978-83-934341-6-9.
- Krimsczé sonetë - tłumaczenia na język kaszubski dokonał Stanisław Janke[15][16]; wydawcą zbioru opublikowanego w 1998 roku jest Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie[17][18]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Kto chce zrozumieć poetę, / musi jechać do kraju poety[2]”
- ↑ Więcej na ten temat w: Barbara Majewska. Pierwszy orientalny przekład sonetu Mickiewicza. „Przegląd Orientalistyczny”. 1 (17), s. 59–66, 1956. Polskie Towarzystwo Orientalistyczne. (pol.). oraz Alirezā Doulatszāhi. Nachostin tardżome-je asz’ār-e Mitskiewicz be fārsi. „Pol-e Firuze. Faslnāme dar Zamine-je Goftogu-je Tamaddonhā. Wiże-je Lahestān”. 13 (1383), s. 187–194, 2004. (pers.). (zawiera dwie wersje Widoku gór ze Stepów Kozłowa w przekładzie Mirzy Dżafara Topczybaszego oraz Iwony Nowickiej i Alirezy Doulatszāhiego).
- ↑ Fotografię perskojęzycznego wprowadzenia Mirzy Dżafara Topczybaszego można znaleźć w: Jacek Łukasiewicz: Mickiewicz. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1996, s. 60, seria: A To Polska Właśnie. ISBN 83-7023-519-0.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Opacki 1991 ↓, s. 386.
- ↑ a b Adam Mickiewicz: Sonety krymskie: Motto i dedykacje. [w:] wolnelektury.pl [on-line]. Wolne Lektury. [dostęp 2016-04-04]. (pol.).
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 208.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 209–226.
- ↑ Charysz 2013 ↓, s. 272–273.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 499.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 500.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 501.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 502.
- ↑ Mickiewicz 1982 ↓, s. 503.
- ↑ Bylicki 1880 ↓, s. 11.
- ↑ Bylicki 1880 ↓, s. 12.
- ↑ Cisza morska: z Sonetów krymskich Adama Mickiewicza. [w:] Katalogi Biblioteki Narodowej [on-line]. alpha.bn.org.pl. [dostęp 2016-04-05]. (pol.).
- ↑ Cisza morska: na chór męski. [w:] Katalogi Biblioteki Narodowej [on-line]. alpha.bn.org.pl. [dostęp 2016-04-05]. (pol.).
- ↑ Kaszubi.pl [online], www.kaszubi.pl [dostęp 2020-06-03].
- ↑ Stanisław Janke - biografia [online], stanislawjanke.pl [dostęp 2020-06-03].
- ↑ Opis - Katalog Patron 5 Opac WWW [online], katalog.wbpg.org.pl [dostęp 2020-06-03].
- ↑ Adam Mickiewicz, Krimsczé sonetë, skaszëbił Stanisław Janke, Wejherowo: Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, 1998.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Opacki: Sonety krymskie. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 2: N-Ż. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05369-0.
- Adam Mickiewicz: Dzieła poetyckie. oprac. Czesław Zgorzelski. T. 1: Wiersze. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1982. ISBN 83-07-00483-7.
- Natalia Charysz. Orientalizm „Sonetów krymskich” Adama Mickiewicza wobec inspiracji Johanna Wolfganga Goethego. „Konteksty Kultury”. 10 B, s. 272–287, 2013. Stanisław Gawliński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. ISSN 2083-7658. (pol.).
- Krystyna Kardyni-Pelikánová. „Sonety” Adama Mickiewicza w przekładach Vladimíra Holana. „Sborník prací Filozofické fakulty brněnské univerzity”, s. 30–39, 2006. Masarykova univerzita. ISSN 0231-7710. (pol.).
- Franciszek Bylicki: Stanisław Moniuszko: Widma, Sonety Krymskie, Milda: studyum. Kraków: 1880.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sonety krymskie w serwisie Wolne Lektury
- Sonety krymskie w zbiorach Cyfrowej Biblioteki Narodowej Polona.pl
- Ajudah – linoryt Zbigniewa Jóźwika w Cyfrowej Bibliotece Narodowej Polona
- Sonety krymskie Stanisława Moniuszki – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Cisza morska Jana Tomasza Wydżgi – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project