Jehu

Jehu

Portret Ozeasza w Promptuarii Iconum Insigniorum
król Izraela
Okres	od 841 do 814 p.n.e.
Poprzednik	Joram z Izraela
Następca	Joachaz
Dane biograficzne
Data śmierci	814 p.n.e.
Ojciec	Jozafat
Dzieci	Joachaz

{{Władca infobox}} Przestarzałe pola: "tytulatura".

Jehu (hebr. יֵהוּא , On jest Jahwe, w tekstach asyryjskich: Jaua) – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, władca starożytnego królestwa północnego Izraela w l. 841-814 r. p.n.e.

Początkowo jeden z dowódców wojskowych króla Jorama, później, podburzony przez proroka Elizeusza, wywołał powstanie religijne, w wyniku którego wyeliminowana została ze sceny politycznej dynastia Omrydów. Krwawe prześladowania Jehu miały na celu przywróceniu religii jahwistycznej, chociaż sam król nie zdelegalizował kultu najstarszego bożka królestwa − złotego cielca.

Za panowania Jehu kraj został zaatakowany przez króla Aramejczyków Chazaela: W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze, od Jordanu na wschód słońca, cały obszar Gileadu, Gadytów, Rubenitów, Manassytów – od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon – Gilead i Baszan (2Krl 10,32-33, cyt. za Biblią Tysiąclecia).

Pojawia się w II Księdze Królewskiej, w rozdz. 9-10

Jehu składa hołd królowi Salmanasarowi III, relief na Czarnym obelisku .

Jehu w źródłach asyryjskich

Salmanasar III (858-825 p.n.e.), władca Asyrii, wymienia Jehu pośród podległych sobie królów. Na tzw. Czarnym obelisku Salmanasara III, sławiącym militarne dokonania tego władcy, Jehu przedstawiony został w scenie składania trybutu królowi asyryjskiemu. Towarzysząca tej scenie inskrypcja w piśmie klinowym głosi:

„Trybut Jehu, z rodu Omri (akad. ^mIa-u-a mār ^mHu-um-ri). Otrzymałem od niego srebro, złoto, złotą misę, złotą wazę z ostro zakończonym dnem, złote kubki, złote naczynia, cynę, berło (godne) królewskiej dłoni, włócznie”