Sańći: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kod mapy |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
Linia 54: | Linia 54: | ||
* [http://whc.unesco.org/en/list/524 Informacje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO] |
* [http://whc.unesco.org/en/list/524 Informacje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 09:11, 16 sty 2018
Państwo | |
---|---|
Stan | |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
464661 |
Położenie na mapie Madhya Pradeshu | |
Położenie na mapie Indii | |
23°28′50,5200″N 77°44′10,6800″E/23,480700 77,736300 |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Wielka Stupa W Sańći | |
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Typ |
kulturowe |
Spełniane kryterium |
i, ii, iii, iv, vi |
Numer ref. | |
Region[b] | |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
{{{data wpisu}}} |
Dokonane zmiany |
{{{dokonane zmiany}}} |
23°28′46,14″N 77°44′22,72″E/23,479483 77,739644 | |
Sańći (hindi: सांची trl. Sãći, Sanći, ang. Sanchi), miejscowość w Indiach w stanie Madhya Pradesh. Słynie z zespołu architektektury buddyjskiej, w skład którego wchodzą trzy stupy, ruiny świątyń i klasztorów. Najbardziej znana jest stupa nr 1, zwana Wielką Stupą. Zaczęto ją wznosić w III w. p.n.e.[2] za panowania Aśoki Wielkiego[3], ale potem kilkakrotnie przebudowywano. Stupę otacza tradycyjne kamienne ogrodzenie zwane wedika, zakreślające obszar świętej wędrówki – pradakszina. W obręb uświęconego obszaru prowadzą cztery bramy – torana – z których szczególnie wschodnia zasługuje na uwagę ze względu na bogatą dekorację rzeźbiarską. Brama stanowi imitację konstrukcji drewnianej wykonaną w kamieniu. Jej powierzchnia zawiera liczne przedstawienia z życia Buddy. Jednak nie pojawia się postać samego założyciela religii, a jedynie jego emblematy: drzewo bodhi, odciśnięte ślady stóp, koń bez jeźdźca. Występują również przedstawienia niebuddyjskie, np. bogini Lakszmi, małżonki Wisznu. Najbardziej znaną rzeźbą tej bramy jest Jakszi z drzewem (sanskr. śalabhańdźika lub wrykszaka) Jest to postać kobieca przedstawiająca nimfę drzew[2], wkomponowana w narożnik pomiędzy filar i belkę poprzeczną bramy. Dekoracja powstała w I w. n.e., za dynastii Satawahanów. Napis fundatorski głosi, że wykonali ją rzeźbiarze kości słoniowej z miasta Widisia. Stupa została opuszczona w XIV wieku. Ponownie odkryta przez armię brytyjską w 1818. W latach 1912-1919 odnowiona przez służby archeologiczne Indii kierowane przez Johna Marshalla. W 1989 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO[2].
Bardzo dobrze zachowana jest również stupa nr 3, zbudowana ok. I w. n.e. Stupa ta pozbawiona jest ogrodzenia wedika i posiada tylko jedną, główną bramę. Głowice jej filarów zdobią wyobrażenia skrzatów gana.
Najskromniejsza i prawdopodobnie najstarsza jest stupa nr 2.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane na podstawie spisu ludności z 2011 r.
- ↑ a b c Najsłynniejsze miejsca i budowle świata, Wydawnictwo Wiedza i Życie, Warszawa 2006, ss. 335, ISBN 83-7184-480-8.
- ↑ Ilustrowana Księga Świata - Skarby Świata - Azja. Bielsko-Biała: Pascal, 2002, s. 31. ISBN 83-7304-020-X.