Poemat symfoniczny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
link
m drobne techniczne
Linia 28: Linia 28:
** ''Step'' op. 66
** ''Step'' op. 66
* [[Piotr Czajkowski]]
* [[Piotr Czajkowski]]
** fantazja symfoniczna ''Burza'', op. 18 – według [[William Szekspir|Szekspira]]
** fantazja symfoniczna ''Burza'', op. 18 – według [[William Shakespeare|Szekspira]]
** [[uwertura]] fantastyczna ''[[Romeo i Julia (fantazja orkiestrowa)|Romeo i Julia]]'' – według [[William Szekspir|Szekspira]]
** [[uwertura]] fantastyczna ''[[Romeo i Julia (fantazja orkiestrowa)|Romeo i Julia]]'' – według [[William Shakespeare|Szekspira]]
** [[uwertura]] ''Rok 1812'', op. 49
** [[uwertura]] ''Rok 1812'', op. 49
** ballada symfoniczna ''Wojewoda'', op. 78 – według poematu [[Adam Mickiewicz|Mickiewicza]]
** ballada symfoniczna ''Wojewoda'', op. 78 – według poematu [[Adam Mickiewicz|Mickiewicza]]
* [[Anatol Ladow]]
* [[Anatolij Ladow]]
** ''[[Baba Jaga (Ladow)|Baba Jaga]]'', op. 56
** ''[[Baba Jaga (Ladow)|Baba Jaga]]'', op. 56
** ''[[Zaczarowane jezioro]]'', op. 62
** ''[[Zaczarowane jezioro]]'', op. 62
** ''[[Kikimora (muzyka)|Kikimora]]'', op. 63
** ''[[Kikimora (Ladow)|Kikimora]]'', op. 63
* [[César Franck]]
* [[César Franck]]
* [[Richard Strauss]]
* [[Richard Strauss]]

Wersja z 18:33, 14 paź 2018

Poemat symfoniczny – instrumentalna forma muzyczna. Za twórcę pierwszego poematu symfonicznego uchodzi Ferenc Liszt. Poemat symfoniczny to utwór o charakterze programowym, zwykle sugerowanym już w tytule. Forma nie posiada określonej budowy i jest podporządkowana wymogom fabularnej treści, inspirowanej najczęściej literaturą, rzadziej sztukami plastycznymi[1]. Wczesne poematy symfoniczne były zazwyczaj jednoczęściowe. W XIX wiecznych Niemczech w odniesieniu do poematu symfonicznego używano nazw Tondichtung, Musikalisches Gedicht, Sifnonische Dichtung i innych. W literaturze muzycznej pierwszy raz określenia Tondichtung użył Carl Loewe w stosunku do utworu Mazeppa op. 27 według Byrona, napisanego w 1830 r.

Do rozwoju tej formy najbardziej przyczynili się:

jak również inni kompozytorzy (np.: Arnold Bax, Carl Nielsen).

Przypisy

  1. Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 2005. ISBN 83-01-11390-1.