Poemat symfoniczny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Poemat symfoniczny''' – instrumentalna [[forma muzyczna]]. Za twórcę pierwszego poematu symfonicznego uchodzi Ferenc |
'''Poemat symfoniczny''' – instrumentalna [[forma muzyczna]]. Za twórcę pierwszego poematu symfonicznego uchodzi Ferenc urą, rzadziej sztukami plastycznymi{{r|encmuz}}. Wczesne poematy symfoniczne były zazwyczaj jednoczęściowe. W XIX wiecznych Niemczech w odniesieniu do poematu symfonicznego używano nazw Tondichtung, Musikalisches Gedicht, Sifnonische Dichtung i innych. W literaturze muzycznej pierwszy raz określenia Tondichtung użył Carl Loewe w stosunku do utworu Mazeppa op. 27 według Byrona, napisanego w 1830 r. |
||
Do rozwoju tej formy najbardziej przyczynili się: |
Do rozwoju tej formy najbardziej przyczynili się: |
||
Wersja z 20:29, 29 paź 2018
Poemat symfoniczny – instrumentalna forma muzyczna. Za twórcę pierwszego poematu symfonicznego uchodzi Ferenc urą, rzadziej sztukami plastycznymi[1]. Wczesne poematy symfoniczne były zazwyczaj jednoczęściowe. W XIX wiecznych Niemczech w odniesieniu do poematu symfonicznego używano nazw Tondichtung, Musikalisches Gedicht, Sifnonische Dichtung i innych. W literaturze muzycznej pierwszy raz określenia Tondichtung użył Carl Loewe w stosunku do utworu Mazeppa op. 27 według Byrona, napisanego w 1830 r.
Do rozwoju tej formy najbardziej przyczynili się:
- Ferenc Liszt – napisał m.in.:
- Les Preludes (Preludia, według Medytacji Lamartine'a)
- Tasso, lamento e trionfo (według Byrona)
- Co słychać w górach
- Orfeusz
- Prometeusz
- Hungaria
- Hamlet
- Bitwa Hunów
- Mazepa
- Camille Saint-Saëns
- Kołowrotek Omfalii (Le Rouet d'Omphale)), op. 31
- Phaëton, op. 39
- Taniec szkieletów (Danse macabre), op. 40
- La Jeunesse d'Hercule, op. 50
- Bedřich Smetana
- cykl 6 poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna), w tym najsłynniejszy Vltava (Wełtawa)
- Antonín Dvořák
- Wodnik op. 107
- Południca op.108
- Złoty kołowrotek op.109
- Leśny gołąb op. 110
- Pieśń bohaterska op. 111
- Zygmunt Noskowski
- Step op. 66
- Piotr Czajkowski
- fantazja symfoniczna Burza, op. 18 – według Szekspira
- uwertura fantastyczna Romeo i Julia – według Szekspira
- uwertura Rok 1812, op. 49
- ballada symfoniczna Wojewoda, op. 78 – według poematu Mickiewicza
- Anatolij Ladow
- Baba Jaga, op. 56
- Zaczarowane jezioro, op. 62
- Kikimora, op. 63
- César Franck
- Richard Strauss
- Don Juan op. 20
- Śmierć i wyzwolenie op. 24
- Till Eulenspiegel op. 28
- Also sprach Zarathustra, op. 30 (Tako rzecze Zaratustra)
- Ein Heldenleben, op. 40
- Konstanty Gorski
- Na Olimpie według noweli Henryka Sienkiewicza
- Zaczarowane koło według baśni Lucjana Rydla
- Mieczysław Karłowicz
- Powracające fale, op. 9
- Odwieczne pieśni, op. 10
- Rapsodia litewska, op. 11
- Stanisław i Anna Oświecimowie, op. 12 (uwaga – nie Oświęcimowie!!)
- Smutna opowieść, op. 13
- Epizod na maskaradzie, op. 14
- Paul Dukas
- scherzo symfoniczne L'Apprenti sorcier (Uczeń czarnoksiężnika)
- Jean Sibelius
- En Saga, op. 9
- Le Cygne de Tuonela, op. 22 nr 3
- Finlandia, op. 26
- Córka Pohjola, op. 49
- Oceanidy, op. 73
- Ottorino Respighi
- Pini di Roma (Pinie rzymskie)
- Fontane di Roma (Fontanny rzymskie)
- Feste Romane
- Bolesław Szabelski
- Mikołaj Kopernik
- Wojciech Kilar
- Krzesany
- Kościelec 1909
- Modest Musorgski
- Noc na Łysej Górze
jak również inni kompozytorzy (np.: Arnold Bax, Carl Nielsen).
Przypisy
- ↑ Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 2005. ISBN 83-01-11390-1.