Ch-29: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Anulowanie wersji 55151599 autorstwa 109.241.220.31: oba określenia są poprawne, dla uniknięcia wojen edycyjnych należy powstrzymać się od zmian sowiecki <-> radziecki Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Kh-29T sketch.svg|thumb|250px|Rysunek Ch-29T]] |
[[File:Kh-29T sketch.svg|thumb|250px|Rysunek Ch-29T]] |
||
[[File:KH-29T sheme.svg|thumb|250px|Przekrój Ch-29T]] |
[[File:KH-29T sheme.svg|thumb|250px|Przekrój Ch-29T]] |
||
'''Ch-29''' ([[kod NATO]] ''AS-14 Kedge'') – |
'''Ch-29''' ([[kod NATO]] ''AS-14 Kedge'') – sowiecki lotniczy [[pocisk rakietowy]] klasy powietrze-ziemia. |
||
Ch-29 została skonstruowana w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, zajmującym się głównie konstruowaniem pocisków klasy powietrze-powietrze. Dopracowaniem konstrukcji zajmowało się zaś biuro Wympieł. Ch-29 powstała w połowie lat 70. jako pocisk przeznaczony do zwalczania celów silnie umocnionych, uzupełnienie lżejszej [[Ch-25M]] (obie rakiety mają zbliżony zasięg ok. 10 km). Pocisk jest produkowany w czterech wersjach: |
Ch-29 została skonstruowana w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, zajmującym się głównie konstruowaniem pocisków klasy powietrze-powietrze. Dopracowaniem konstrukcji zajmowało się zaś biuro Wympieł. Ch-29 powstała w połowie lat 70. jako pocisk przeznaczony do zwalczania celów silnie umocnionych, uzupełnienie lżejszej [[Ch-25M]] (obie rakiety mają zbliżony zasięg ok. 10 km). Pocisk jest produkowany w czterech wersjach: |
Wersja z 00:50, 30 lis 2018
Ch-29 (kod NATO AS-14 Kedge) – sowiecki lotniczy pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia.
Ch-29 została skonstruowana w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, zajmującym się głównie konstruowaniem pocisków klasy powietrze-powietrze. Dopracowaniem konstrukcji zajmowało się zaś biuro Wympieł. Ch-29 powstała w połowie lat 70. jako pocisk przeznaczony do zwalczania celów silnie umocnionych, uzupełnienie lżejszej Ch-25M (obie rakiety mają zbliżony zasięg ok. 10 km). Pocisk jest produkowany w czterech wersjach:
- Ch-29Ł (ozn. fabryczne izdielije 63, Ł od łaziernaja – laserowa) - wersja naprowadzająca się na cel podświetlony promieniem lasera. Podświetlacz może znajdować się na samolocie przenoszącym pocisk, innym samolocie lub na ziemi.
- Ch-29MŁ (izdielije 63M) - udoskonalona wersja Ch-29Ł.
- Ch-29T (izdielije 64, T od tieliewizjonnaja – telewizyjna) - wersja naprowadzająca się na kontrastowy optycznie obiekt wskazany przez pilota.
- Ch-29D - eksportowa wersja z głowicą termowizyjną.
Rakieta Ch-29 jest przenoszona przez samoloty lotnictwa taktycznego. Początkowo zintegrowano ją z samolotami MiG-27, Su-17 (Su-22) i Su-24, później także z Su-25. Od 2015 roku przenoszą ją myśliwce pokładowe MiG-29KR[1]. Rakieta Ch-29 znajduje się na uzbrojeniu Sił Powietrznych RP z samolotami Su-22M4.
Dane taktyczno-techniczne
Ch-29L | Ch-29T | |
---|---|---|
Masa | 657 kg | 680 kg |
Masa głowicy bojowej | 317 kg | 317 kg |
Długość | 3,875 m | 3,875 m |
Średnica kadłuba | 0,38 m | 0,38 m |
Rozpiętość | 0,78 m | 0,78 m |
Prędkość | 600 m/s | 600 m/s |
Zasięg | 8-10 km | 8-10 km |
Przypisy
- ↑ Marek Furtak. Rosyjskie lotnictwo pokładowe powraca na Morze Śródziemne. „Lotnictwo”. Nr 12/2016. XIX (187), s. 21
Bibliografia
- Piotr Butowski. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 3. s. s. 15-19. ISSN 1230-1655.