Partia Pracy (Nowa Zelandia)
Państwo | |
---|---|
Skrót |
Lab |
Lider | |
Data założenia | |
Ideologia polityczna | |
Poglądy gospodarcze | |
Członkostwo międzynarodowe |
|
Barwy | |
Obecni posłowie |
34/123
|
Nowa Zelandia
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Nowej Zelandii Ustrój polityczny
Konstytucja
Monarcha
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Partia Pracy (ang. Labour Party) – centrolewicowa i socjaldemokratyczna nowozelandzka partia polityczna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Labour Party powstała w 1916 roku z połączenia różnorodnych grup socjalistycznych i związkowych oraz Zjednoczonej Partii Pracy (założonej w 1910) i Partii Socjaldemokratycznej (założonej w 1913); jednym z założycieli i długoletnim przywódcą był Peter Fraser; od 1930 reprezentowana w parlamencie, w 1935 po raz pierwszy przejęła władzę; we wczesnym okresie działała na rzecz ustawodawstwa socjalnego, ochrony mniejszości społecznej (zwłaszcza Maorysów), uspołecznienia banków i środków masowego przekazu. w latach 80. zaangażowała się w ustawodawstwo antynuklearne i ochronę środowiska oraz dążenie do większej niezależności od USA w polityce zagranicznej. Następnie ewoluowała w kierunku liberalizmu gospodarczego.
Skupia część klasy robotniczej, drobną i średnią burżuazję oraz część klasy średniej. Jedna z dwóch głównych partii Nowej Zelandii. Pozostawała w opozycji do Nowozelandzkiej Partii Narodowej (różnice programowe między nimi stopniowo zanikają); rządząca w latach 1935–1949, 1957–1960, 1972–1975 i 1984–1990, 1999–2008 i 2017–2023.
W latach 1999-2008 na czele rządu tworzonego przez Partię Pracy stała Helen Clark, która od 1993 zajmowała stanowisko lidera partii. Po porażce w wyborach w 2008 na czele partii stanął Phil Goff, który w 2011, po kolejnej przegranej partii w wyborach, ustąpił ze stanowiska. Nowym liderem Partii Pracy został wówczas David Shearer[1], który ustąpił ze stanowiska w 2013 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrea Vance i inni, Shearer confirmed as Labour Party leader [online], Stuff, 13 grudnia 2011 [dostęp 2023-06-23] (ang.).
- ↑ Associated Press , New Zealand opposition leader David Shearer resigns, „The Guardian”, 22 sierpnia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-06-23] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowa Zelandia. Partie polityczne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-09-28] .