Przejdź do zawartości

Zwinogródka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Zabytki: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 40: Linia 40:
* '''Kościół katolicki''' zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej.
* '''Kościół katolicki''' zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej.
* Cerkiew z XIX wieku
* Cerkiew z XIX wieku
* Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami
* Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami<ref>http://www.kresowianie.info/artykuly,n356,zapomniane_cmentarze__zwinogrodka.html</ref>


== Osobistości związane z miastem ==
== Osobistości związane z miastem ==

Wersja z 17:19, 20 maj 2015

Zwinogródka
Звенигородка
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerkaski

Rejon

zwinogródzki

Wysokość

148 m n.p.m.

Populacja
• liczba ludności


17 078
(2018)

Nr kierunkowy

+380 4740

Kod pocztowy

20200-20207

Położenie na mapie obwodu czerkaskiego
Mapa konturowa obwodu czerkaskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Strona internetowa
Cerkiew

Zwinogródka (ukr. Звенигородка – Zwenyhorodka; ros. Звенигородка – Zwienigorodka) – miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, nad rzeką Tykczą, dopływem Bohu. W 1989 liczyło 22 400 mieszkańców (2005: 19 900). Była miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów[1]. Zwinogródka posiada duży kombinat spożywczy, sanatorium i muzeum regionalne.

Nazwa

Nazwa pochodzi wg legendy od dzwonu na wieży zamkowej, który dzwonił w sytuacji zagrożenia najazdem tatarskim.

Historia

Znane już było w czasach Rusi Kijowskiej. W roku 1240, w czasie wielkiej inwazji Mongołów na Europę Wschodnią i Środkową Zwinogródka została doszczętnie zniszczona, w następujących dziesięcioleciach ufortyfikowana przez książąt Halicza. Od XIV wieku miasto należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego, w roku 1569 dostało się pod władzę Korony. Ucierpiało w tych stuleciach wiele poprzez najazdy Tatarów. Możliwe jest, że na obecne miejsce miasto zostało przeniesione z miejsca położonego od niego o 4 km. W 1545 roku zamek jest wzmiankowany jako zburzony przez Tatarów, których szlak najazdów przechodził w pobliżu, lecz wkrótce nowy zamek zbudował starosta Fiodor Sanguszko. W 1628 Zygmunt III Waza oddał starostwo w dożywocie Marcinowi Kazanowskiemu. W roku 1648 zajęły Zwinogródkę wojska Chmielnickiego. Po wojnie polsko-rosyjskiej na mocy postanowień rozejmu andruszowskiego pozostało w granicach Rzeczypospolitej. W 1700 roku wybudowano parafialną drewnianą cerkiew uspieńską. W latach 1737, 1743 i 1768 miasto dewastowały ataki band hajdamaków. W rewizji z 1765 roku wzmiankowany jest drewniany zameczek. W 1766 roku powstała tu parafia katolicka.

Dopiero ją wznieśli Sołtyk, starosta Zwinogrodzki i żona jego Salomea Sołtykowa, ludzie szlachetni i pełni zasług. W stronie najdalszej Ukrainy, na granicy Rzplitéj, chwałę boską rozszérzali. Ich hojnością i ofiarą kościół katolicki i seminaryum w Zwinogródce były ufundowane.(...)[2]

W 1779 roku zbudowano most, który znajdował się przy zamku i kościoła, ale samą miejscowość opisywano jako niewielką. W XVIII wieku istniał spór czy powiat Zwinogródka należy do województwa bracławskiego czy kijowskiego. W 1791 Sejm Czteroletni wydzielił z województwa bracławskiego realnie istniejący powiat zwinogródzki. W roku 1792 roku król Stanisław August Poniatowski nadał miejscowości prawa miejskie oraz herb. Sejm czteroletni wyznaczył miasteczko na siedzibę sejmików i sądów ziemskich. Po Rozbiorach miasto zostało wcielone do Imperium Rosyjskiego i znalazło się w granicach guberni kijowskiej. W 1803 roku na miejscu drewnianego rozpoczęto budować murowany kościół katolicki pw. Opatrzności Bożej fundacji starościny Salomei Sołtykowej, który ukończono jednak dopiero w 1819 r. W 1820 roku zbudowano cerkiew murowaną Przemienienia Pańskiego.

1 lutego 1918, armia Ukraińskiej Republiki Ludowej odniosła tu zwycięstwo nad oddziałami bolszewickimi. 28 stycznia 1944 Armia Czerwona połączyła tu swe wojska pancerne 6 pułku I Frontu Ukraińskiego i 5 Pułku Gwardii II Frontu, biorąc w kleszcze poważne siły niemieckie.

Zabytki

  • Kościół katolicki zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej.
  • Cerkiew z XIX wieku
  • Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami[3]

Osobistości związane z miastem

  1. Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 233.
  2. Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 609
  3. http://www.kresowianie.info/artykuly,n356,zapomniane_cmentarze__zwinogrodka.html

Bibliografia

  • Бoльшaя Coвeтcкaя Енцнклoпeдия, Tom 9., Moskwa 1972
  • Encyclopedia of Ukraine, Tom 5., Toronto 1993

Linki zewnętrzne