Zwinogródka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
→Zabytki: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
* '''Kościół katolicki''' zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej. |
* '''Kościół katolicki''' zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej. |
||
* Cerkiew z XIX wieku |
* Cerkiew z XIX wieku |
||
* Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami |
* Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami<ref>http://www.kresowianie.info/artykuly,n356,zapomniane_cmentarze__zwinogrodka.html</ref> |
||
== Osobistości związane z miastem == |
== Osobistości związane z miastem == |
Wersja z 17:19, 20 maj 2015
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Wysokość |
148 m n.p.m. | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380 4740 | ||||
Kod pocztowy |
20200-20207 | ||||
Położenie na mapie obwodu czerkaskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |||||
Strona internetowa |
Zwinogródka (ukr. Звенигородка – Zwenyhorodka; ros. Звенигородка – Zwienigorodka) – miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, nad rzeką Tykczą, dopływem Bohu. W 1989 liczyło 22 400 mieszkańców (2005: 19 900). Była miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów[1]. Zwinogródka posiada duży kombinat spożywczy, sanatorium i muzeum regionalne.
Nazwa
Nazwa pochodzi wg legendy od dzwonu na wieży zamkowej, który dzwonił w sytuacji zagrożenia najazdem tatarskim.
Historia
Znane już było w czasach Rusi Kijowskiej. W roku 1240, w czasie wielkiej inwazji Mongołów na Europę Wschodnią i Środkową Zwinogródka została doszczętnie zniszczona, w następujących dziesięcioleciach ufortyfikowana przez książąt Halicza. Od XIV wieku miasto należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego, w roku 1569 dostało się pod władzę Korony. Ucierpiało w tych stuleciach wiele poprzez najazdy Tatarów. Możliwe jest, że na obecne miejsce miasto zostało przeniesione z miejsca położonego od niego o 4 km. W 1545 roku zamek jest wzmiankowany jako zburzony przez Tatarów, których szlak najazdów przechodził w pobliżu, lecz wkrótce nowy zamek zbudował starosta Fiodor Sanguszko. W 1628 Zygmunt III Waza oddał starostwo w dożywocie Marcinowi Kazanowskiemu. W roku 1648 zajęły Zwinogródkę wojska Chmielnickiego. Po wojnie polsko-rosyjskiej na mocy postanowień rozejmu andruszowskiego pozostało w granicach Rzeczypospolitej. W 1700 roku wybudowano parafialną drewnianą cerkiew uspieńską. W latach 1737, 1743 i 1768 miasto dewastowały ataki band hajdamaków. W rewizji z 1765 roku wzmiankowany jest drewniany zameczek. W 1766 roku powstała tu parafia katolicka.
Dopiero ją wznieśli Sołtyk, starosta Zwinogrodzki i żona jego Salomea Sołtykowa, ludzie szlachetni i pełni zasług. W stronie najdalszej Ukrainy, na granicy Rzplitéj, chwałę boską rozszérzali. Ich hojnością i ofiarą kościół katolicki i seminaryum w Zwinogródce były ufundowane.(...)[2]
1791 Sejm Czteroletni wydzielił z województwa bracławskiego realnie istniejący powiat zwinogródzki. W roku 1792 roku król Stanisław August Poniatowski nadał miejscowości prawa miejskie oraz herb. Sejm czteroletni wyznaczył miasteczko na siedzibę sejmików i sądów ziemskich. Po Rozbiorach miasto zostało wcielone do Imperium Rosyjskiego i znalazło się w granicach guberni kijowskiej. W 1803 roku na miejscu drewnianego rozpoczęto budować murowany kościół katolicki pw. Opatrzności Bożej fundacji starościny Salomei Sołtykowej, który ukończono jednak dopiero w 1819 r. W 1820 roku zbudowano cerkiew murowaną Przemienienia Pańskiego.
W 1779 roku zbudowano most, który znajdował się przy zamku i kościoła, ale samą miejscowość opisywano jako niewielką. W XVIII wieku istniał spór czy powiat Zwinogródka należy do województwa bracławskiego czy kijowskiego. W1 lutego 1918, armia Ukraińskiej Republiki Ludowej odniosła tu zwycięstwo nad oddziałami bolszewickimi. 28 stycznia 1944 Armia Czerwona połączyła tu swe wojska pancerne 6 pułku I Frontu Ukraińskiego i 5 Pułku Gwardii II Frontu, biorąc w kleszcze poważne siły niemieckie.
Zabytki
- Kościół katolicki zbudowany z funduszy zapisanych przez starościnę Salomeę Sołtykową w 1799 roku, zbudowany do 1808 roku w stylu klasycystycznym pod nadzorem księdza Joachima Grabowskiego. W 1816 roku Sołtykowie zbudowali obok seminarium katolickie, zamknięte w przez rząd rosyjski w 1839 roku i zburzone około 1950 roku. Kościół zamknięto po rewolucji w 1917 roku, a podczas okupacji niemieckiej otworzono w nim cerkiew funkcjonującą w nim do 1960 roku. W 1967 roku kościół został przebudowany na dworzec autobusowy. Zachował się portyk na dawnej fasadzie głównej.
- Cerkiew z XIX wieku
- Cmentarz katolicki z polskimi nagrobkami[3]
Osobistości związane z miastem
- Dawid Gincburg, baron, orientalista rosyjski
- Horacy Gincburg, baron, filantrop rosyjski
- Izydor Kopernicki, polski lekarz i antropolog
- Marian Romeyko, polski oficer II RP i pisarz wojskowy
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 233.
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 609
- ↑ http://www.kresowianie.info/artykuly,n356,zapomniane_cmentarze__zwinogrodka.html
Bibliografia
- Бoльшaя Coвeтcкaя Енцнклoпeдия, Tom 9., Moskwa 1972
- Encyclopedia of Ukraine, Tom 5., Toronto 1993
Linki zewnętrzne
- Zwinogródka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 689 .
- Zwinogródka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Zwinogródka w Wikimapii