Ulica Solec w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Solec
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
	; {{{opis zdjęcia}}}
Państwo	Polska
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:15, 8 mar 2016

Ulica Solec – ulica na warszawskim Powiślu o długości ok. 2 km.

Ulica składa się z dwóch odcinków. Jeden z nich jest częścią stołecznej Wisłostrady i biegnie od skrzyżowania z ulicą Łazienkowską^[1] do ul. Wilanowskiej, drugi natomiast zaczyna się na Rynku Soleckim, przecina ulicę Ludną, al. 3 Maja i ulicę Czerwonego Krzyża, kończąc bieg przy ulicy Tamka.

Pochodzenie nazwy

W tym miejscu istniała wieś Solec, znana z handlu solą. Już w XII w., a może nawet w XI w. istniała tu przystań i komora^[1]. Wieś Solec rozłożyła się wzdłuż drogi łączącej przystań z wąwozem Tamki prowadzącym do starej Warszawy. Nazwa ulicy powiela nazwę wsi^[2].

Historia

Wieś Solec w XIII-XV wieku zmieniała swe położenie w związku ze zmianami położenia koryta Wisły. Była często nawiedzana przez powodzie, np. w 1493, gdy została całkowicie zniszczona.

Po zniszczeniach w wyniku wojny polsko-szwedzkiej, w 1656 na Solcu pozostały jedynie 24 domy. Obok domów znajdowały się tu magazyny, składy solne. W latach 1688–1722 wybudowano tu mały kościół i klasztor trynitarzy. Obecnie jest to kościół Świętej Trójcy.

W czasie powstania warszawskiego we wrześniu 1944 ulica była świadkiem ciężkich walk oddziałów powstańczych oraz żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego walczących na przyczółku czerniakowskim. Nieistniejące budynki przy Solcu 53 i ul. Wilanowskiej 1 były dwoma ostatnimi budynkami bronionymi przez oddziały polskie w tej dzielnicy^[3].

W budynku Solec mieścił się szpital powstańczy, który mimo obecności w nim rannych został podpalony przez Niemców^[4].

Ważniejsze obiekty

Port Czerniakowski
Budynek dawnego Klubu Sportowego Pracowników Miejskich „Syrena” (nr 8)
Pałac Symonowiczów (obecnie przedszkole nr 122, nr 37)
Płyta Desantu Czerniakowskiego
Park Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego
Pomnik Chwała Saperom
Kościół św. Trójcy
Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera (nr 18/20)
Dawna rzeźnia miejska, obecnie Muzeum Azji i Pacyfiku (nr 24)
Dom Pomocy Społecznej im. Świętego Franciszka Salezego (nr 36a)
Tablica Tchorka umieszczona na zachowanym fragmencie muru^[5] upamiętniająca publiczną egzekucję kilkudziesięciu więźniów Pawiaka w listopadzie 1943 (nr 63)
Szpital na Solcu (dawny Szpital Śródmiejski, nr 93)
Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków (nr 103, w oficynie)

Zobacz też

Ciekawostki

W latach 1929-1945 przy ulicy Solec 8 (u wylotu ulicy Zagórnej), na terenie Klubu Sportowego Pracowników Miejskich „Syrena”, znajdował się staromiejski pomnik warszawskiej Syrenki.
Do 3 kwietnia 2010 roku, pod numerem 63b działał sklep spożywczy, w którym w filmie Stanisława Barei Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz? wywieszano fotografie z hasłem „Tych klientów nie obsługujemy”^[6].

Galeria

Ulica Solec, widok z Rynku Soleckiego na północ
Tablica pamiątkowa Tchorka umieszczona na zachowanym fragmencie muru (nr 63)
Nieistniejący sklep pod nr 63b (kwiecień 2010)
Budynek dawnej rzeźni miejskiej (nr 24, pawilon południowy)

↑ ^a ^b Opis ulicy Solec na stronie Dzielnicy Warszawa-Śródmieście. [dostęp 2010-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)].
↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 181. ISBN 978-83-62189-08-3.
↑ Adam Borkiewicz: Powstanie warszawskie 1944. Zarys działań natury wojskowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1969, s. 475.
↑ https://pl.wikisource.org/wiki/Zeznanie_Ma%C5%82gorzaty_Janiny_Dami%C4%99ckiej_o_zbrodniach_pope%C5%82nionych_przez_Niemc%C3%B3w_na_Czerniakowie
↑ Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 130. ISBN 83-03-00447-6.
↑ Ewa Zwierzchowska: Pan tu nie stał. Życie Warszawy, 2009-09-27. [dostęp 2010-03-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Opis ulicy Solec w portalu mojepowisle.com

[D-1] Opis ulicy Solec na stronie Dzielnicy Warszawa-Śródmieście. [dostęp 2010-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)].

[2] Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 181. ISBN 978-83-62189-08-3.

[3] Adam Borkiewicz: Powstanie warszawskie 1944. Zarys działań natury wojskowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1969, s. 475.

[4] ttps://pl.wikisource.org/wiki/Zeznanie_Ma%C5%82gorzaty_Janiny_Dami%C4%99ckiej_o_zbrodniach_pope%C5%82nionych_przez_Niemc%C3%B3w_na_Czerniakowie

[5] Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 130. ISBN 83-03-00447-6.

[6] Ewa Zwierzchowska: Pan tu nie stał. Życie Warszawy, 2009-09-27. [dostęp 2010-03-21]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] we wrześniu 1944 ulica była świadkiem ciężkich walk oddziałów powstańczych oraz żołnierzy [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]] walczących na [[Przyczółek czerniakowski|przyczółku czerniakowskim]]. Nieistniejące budynki przy Solcu 53 i ul. Wilanowskiej 1 były dwoma ostatnimi budynkami bronionymi przez oddziały polskie w tej dzielnicy<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Borkiewicz | imię = Adam | tytuł = Powstanie warszawskie 1944. Zarys działań natury wojskowej | wydawca = Instytut Wydawniczy PAX | miejsce = Warszawa | data = 1969 | strony = 475}}</ref>.
-W budynku Solec 41 mieścił się szpital powstańczy, który mimo obecności w nim rannych został podpalony przez Niemców<ref>https://pl.wikisource.org/wiki/Zeznanie_Ma%C5%82gorzaty_Janiny_Dami%C4%99ckiej_o_zbrodniach_pope%C5%82nionych_przez_Niemc%C3%B3w_na_Czerniakowie</ref>.
+W budynku Solec mieścił się szpital powstańczy, który mimo obecności w nim rannych został podpalony przez Niemców<ref>https://pl.wikisource.org/wiki/Zeznanie_Ma%C5%82gorzaty_Janiny_Dami%C4%99ckiej_o_zbrodniach_pope%C5%82nionych_przez_Niemc%C3%B3w_na_Czerniakowie</ref>.
 == Ważniejsze obiekty ==