Alfred Antoni Potocki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 15:34, 29 sie 2016

Alfred Antoni Potocki herbu Pilawa (ur. 14 czerwca 1886 w Łańcucie, zm. 30 marca 1958 w La Roche-sur-Foron^[1]) – IV i ostatni ordynat łańcucki.

Syn Romana, ordynata Łańcuta i Elżbiety Matyldy Radziwiłł. Był starszym bratem Jerzego, senatora i dyplomaty.

Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Magdalen College w Oksfordzie i Lwowie.

W 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 50 650 ha^[2].

W 1921 roku wzbogacił się o bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną wraz z gigantyczną fortuną po Mikołaju Potockim z Paryża - z tulczyńskiej linii rodziny, wnuku osławionego przywódcy Targowicy, Stanisława Szczęsnego. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez Fragonarda, Lampiego i Scheffera, dwa cenne gobeliny z manufaktury w Aubusson z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z Tulczyna, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki Marii Antoniny oraz akcesoria końskie, a także bezpowrotnie wywiezione w czasie wojny obrazy Goi, Fragonarda, Bouchera, rzeźby Canovy^[3]. Od maja do lipca 1944 r. Alfred zdołał bowiem wywieźć z Łańcuta do Wiednia specjalnymi pociągami około 700 skrzyń majątku ruchomego. Większość tych ruchomości stopniowo wyprzedawał dla sfinansowania wystawnego trybu życia^[4].

Był przyjmowany na audiencjach przez papieża Piusa X i cesarza Franciszka Józefa, tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w Wiedniu oraz w pałacu Buckingham w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia Ferdynanda, grał w tenisa z Glorią Swanson, bywał na obiadach u króla Rumunii Karola, Douglasa Fairbanksa i Mary Pickford, odwiedzał prezydenta Roosevelta i gen. Pershinga, polował z Clemenceau i Pétainem.

Należał do ścisłego establishmentu II Rzeczypospolitej i często świadczył na jej rzecz usługi recepcyjne. To w jego zamku w Łańcucie organizowano bale dla korpusu dyplomatycznego, tenisowe turnieje i polowania. Podejmował też gości zagranicznych, m.in. króla rumuńskiego Ferdynanda I i królową Marię, Jerzego, księcia Kent.

Autor wspomnień: Master of Lancut (London 1959).

↑ Barbara Chmura. „Kultura śmierci. Z kolekcjonerskich zbiorów Marka Czarnoty. „Nasz Dom Rzeszów”. 11/49, s. 18-19, 2009. ISSN 1895-2046. (pol.).
↑ Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 283
↑ Łojek J. (1980, wyd. I), Potomkowie Szczęsnego. Dzieje fortuny Potockich z Tulczyna 1799-1921 s. 265, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, ISBN 83-222-0119-2.
↑ Tamże, s. 264-274.

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

[Potocki-1] Barbara Chmura. „Kultura śmierci. Z kolekcjonerskich zbiorów Marka Czarnoty. „Nasz Dom Rzeszów”. 11/49, s. 18-19, 2009. ISSN 1895-2046. (pol.).

[2] Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 283

[łojek1-3] Łojek J. (1980, wyd. I), Potomkowie Szczęsnego. Dzieje fortuny Potockich z Tulczyna 1799-1921 s. 265, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, ISBN 83-222-0119-2.

[łojek2-4] Tamże, s. 264-274.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Syn [[Roman Potocki|Romana]], ordynata [[Łańcut]]a i Elżbiety Matyldy Radziwiłł. Był starszym bratem [[Jerzy Potocki (dyplomata)|Jerzego]], senatora i dyplomaty.
+Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Magdalen College w [[Oksford]]zie i [[Lwów|Lwowie]].
-W [[1922]] roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 50 650 ha<ref>Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 283</ref>.
+W [[1922]] roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 50 650 ha<ref>Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 283</ref>.
-Za jego panowania zamek wzbogacił się o piękny kort tenisowy zbudowany na miejscu palmiarni, liczne trofea myśliwskie przywiezione z safari w Afryce, a przede wszystkim bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną wraz z gigantyczną fortuną po Mikołaju Potockim z [[Paryż]]a - z innej linii rodziny, wnuku osławionego przywódcy Targowicy, [[Stanisław Szczęsny Potocki|Stanisława Szczęsnego]]. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez [[Jean-Honoré Fragonard|Fragonarda]], [[Jan Chrzciciel Lampi (starszy)|Lampiego]] i [[Ary Scheffer|Scheffera]], dwa cenne gobeliny z manufaktury w [[Aubusson (Creuse)|Aubusson]] z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z [[Tulczyn]]a, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki [[Maria Antonina Austriaczka|Marii Antoniny]] oraz akcesoria końskie, a także bezpowrotnie wywiezione w czasie wojny obrazy [[Francisco Goya|Goi]], [[Jean-Honoré Fragonard|Fragonarda]], [[François Boucher|Bouchera]], rzeźby [[Antonio Canova|Canovy]]{{r|łojek1}}. Od maja do lipca 1944 r. Alfred zdołał bowiem wywieźć z Łańcuta do Wiednia specjalnymi pociągami około 700 skrzyń majątku ruchomego. Większość tych ruchomości stopniowo wyprzedawał dla sfinansowania wystawnego trybu życia{{r|łojek2}}.
+W 1921 roku wzbogacił się o bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną wraz z gigantyczną fortuną po [[Mikołaj Szczęsny Potocki|Mikołaju Potockim]] z [[Paryż]]a - z [[Tulczyn|tulczyńskiej]] linii rodziny, wnuku osławionego przywódcy Targowicy, [[Stanisław Szczęsny Potocki|Stanisława Szczęsnego]]. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez [[Jean-Honoré Fragonard|Fragonarda]], [[Jan Chrzciciel Lampi (starszy)|Lampiego]] i [[Ary Scheffer|Scheffera]], dwa cenne gobeliny z manufaktury w [[Aubusson (Creuse)|Aubusson]] z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z [[Tulczyn]]a, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki [[Maria Antonina Austriaczka|Marii Antoniny]] oraz akcesoria końskie, a także bezpowrotnie wywiezione w czasie wojny obrazy [[Francisco Goya|Goi]], [[Jean-Honoré Fragonard|Fragonarda]], [[François Boucher|Bouchera]], rzeźby [[Antonio Canova|Canovy]]{{r|łojek1}}. Od maja do lipca 1944 r. Alfred zdołał bowiem wywieźć z Łańcuta do Wiednia specjalnymi pociągami około 700 skrzyń majątku ruchomego. Większość tych ruchomości stopniowo wyprzedawał dla sfinansowania wystawnego trybu życia{{r|łojek2}}.
-Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Magdalen College w [[Oksford]]zie i [[Lwów|Lwowie]]. Był przyjmowany na audiencjach przez papieża [[Pius X|Piusa X]] i cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]], tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w [[Wiedeń|Wiedniu]] oraz w [[Buckingham Palace|pałacu Buckingham]] w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia [[Franciszek Ferdynand Habsburg|Ferdynanda]], grał w tenisa z [[Gloria Swanson|Glorią Swanson]], bywał na obiadach u króla Rumunii [[Karol II Rumuński|Karola]], [[Douglas Fairbanks|Douglasa Fairbanksa]] i [[Mary Pickford]], odwiedzał prezydenta [[Franklin Delano Roosevelt|Roosevelta]] i gen. [[John Pershing|Pershinga]], polował z [[Georges Clemenceau|Clemenceau]] i [[Philippe Pétain|Pétainem]].
+Był przyjmowany na audiencjach przez papieża [[Pius X|Piusa X]] i cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]], tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w [[Wiedeń|Wiedniu]] oraz w [[Buckingham Palace|pałacu Buckingham]] w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia [[Franciszek Ferdynand Habsburg|Ferdynanda]], grał w tenisa z [[Gloria Swanson|Glorią Swanson]], bywał na obiadach u króla Rumunii [[Karol II Rumuński|Karola]], [[Douglas Fairbanks|Douglasa Fairbanksa]] i [[Mary Pickford]], odwiedzał prezydenta [[Franklin Delano Roosevelt|Roosevelta]] i gen. [[John Pershing|Pershinga]], polował z [[Georges Clemenceau|Clemenceau]] i [[Philippe Pétain|Pétainem]].
 Należał do ścisłego establishmentu II Rzeczypospolitej i często świadczył na jej rzecz usługi recepcyjne. To w jego zamku w [[Historia Łańcuta|Łańcucie]] organizowano bale dla korpusu dyplomatycznego, tenisowe turnieje i polowania. Podejmował też gości zagranicznych, m.in. króla rumuńskiego [[Ferdynand I Rumuński|Ferdynanda I]] i królową [[Maria Koburg|Marię]], [[Jerzy (książę Kentu)|Jerzego]], księcia [[Kent]].