Przejdź do zawartości

Sętal: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎top: poprawa linkowań
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 43: Linia 43:


== Atrakcje turystyczne i zabytki ==
== Atrakcje turystyczne i zabytki ==
* neogotycki kościół, w ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Trójcy Przenajświętszej, rzeźby św. Mikołaja i aniołów; w lewym bocznym ołtarzu znajduje się rzeźba Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem oraz św. Anny i św. Joachima; w prawym ołtarzu bocznym – płaskorzeźba Przemienienia Pańskiego oraz św. Walenty i św. Bartłomiej.
* kościół św. Mikołaja z 1910 roku w stylu neogotyckim, projekt wykonał architekt [[Fritz Heitman]]
** w ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Trójcy Przenajświętszej, rzeźby św. Mikołaja i aniołów;
** w lewym bocznym ołtarzu znajduje się rzeźba Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem oraz św. Anny i św. Joachima;
** w prawym ołtarzu bocznym – płaskorzeźba Przemienienia Pańskiego oraz św. Walenty i św. Bartłomiej.
* dwa grodziska położone na północny zachód od Sętala,
* dwa grodziska położone na północny zachód od Sętala,
* trzy jeziora wędkarskie (nad jednym jest pensjonat),
* trzy jeziora wędkarskie (nad jednym jest pensjonat),

Wersja z 10:56, 8 wrz 2016

Artykuł

53°54'05"N 20°28'37"E

- błąd

38 m

WD

53°53'52"N, 20°28'38"E, 53°54'1.98"N, 20°28'39.29"E

- błąd

38 m

Odległość

425 m

Sętal
miejscowość
ilustracja
Państwo warmińsko-mazurskie
Powiat

olsztyński

Gmina

Dywity

Liczba ludności (2011)

354[1]

Strefa numeracyjna

(+48) 89

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0473075

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „Sętal”
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Sętal”
Ziemia53,9014°N 20,4769°E/53,901389 20,476944

Sętal (dawniej niem. Süssenthal) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wieś warmińska, położona na północ od Olsztyna, z zabytkowym, neogotyckim kościołem, szkołą. Odpust zupełny w kościele pw. św. Mikołaja w Sętalu odbywa się 6 grudnia (dzień św. Mikołaja) oraz 6 sierpnia (święto Przemienienia Pańskiego). Bardzo dobre warunki do turystyki rowerowej, zimą – do narciarstwa biegowego i saneczkarstwa. We wsi działa Stowarzyszenie Przyjaciół Sętala [2]

Nazwa Sętal wywodzi się z języka niemieckiego Süβenthal, co dosłownie znaczy Słodka Dolina. Dawniej wieś zapisywana w dokumentach jako Zusental (1344), Susentall (1382), Susental (1388, 1407), Sussenthall (1755), Süssenthal (1785). Polska nazwa Sętal odnotowywana jest od XIX w.

Historia

Sętal powstał w pierwszej połowie XIV w. Już w 1344 r. stanowił własność kolegiaty w Głotowie (80 włók, w tym 7 wolnych), a następnie w Dobrym Mieście. Pozostał w rękach kanoników do roku 1811. Pierwszy kościół mieszkańcy zbudowali już w XIV w. (wzmiankowany już w 1344). Był on wymieniany także pod koniec XV w., ale został zniszczony, prawdopodobnie w czasie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519-21, wraz z całą wsią. W XVI w. kościół został odbudowany i konsekrowany przez bp. Marcina Kromera 30 października 1583 r.

Kościół ten spalił się w 1908 r. Obecny kościół powstał w 1910 r., dzięki wysiłkowi proboszcza Andreasa Bajinskiego i ofiarności parafian ze wsi: Sętal, Dąbrówka Wielka, Kabikiejmy Górne, Nowe Włóki i Plutki. Konsekrował go ku czci św. Mikołaja 11 lipca 1911 r. bp. Augustyn Bludau. Z pożarem kościoła w 1908 r. wiąże się do dzisiaj niewyjaśniona historia monstrancji z 1595 r. Monstrancja ta w latach trzydziestych XX w. pojawiła się na aukcji w Lucernie w Szwajcarii. Chociaż władze diecezji warmińskiej starały się ją odzyskać – do Sętala nie wróciła.

W 1785 r. było we wsi 48 domów, a sto lat później (1895) – 131 z 674 mieszkańcami, obszar wsi obejmował 1254 ha.

W Sętalu przeważała ludność niemiecka, choć mieszkali także i Polacy. W XIX i początkach XX w. jedynie w co trzecią niedzielę kazania głoszone były w języku polskim. Ludność niemiecka posługiwała się gwarą lidzbarską zwaną Heilsberger Platt. Chociaż był to język niemiecki – to dla wielu Niemców niezrozumiały. W plebiscycie z 1920 r. decydującym o przynależności państwowej południowej Warmii – w Sętalu na 500 uprawnionych do głosowania, za Polską głosowało tylko 2. W 1925 r. we wsi było 594 mieszkańców. W 1939 r. Sętal zamieszkiwało 525 osób.

W 1993 r. w Sętalu mieszkało 348 osób. W 2011 r. Sętal liczył 358 mieszkańców. Obecnie (2014 r.) Sętal liczy 330 mieszkańców. Rolnictwem lub ogrodnictwem zajmuje się 5 gospodarzy.

Atrakcje turystyczne i zabytki

  • kościół św. Mikołaja z 1910 roku w stylu neogotyckim, projekt wykonał architekt Fritz Heitman
    • w ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Trójcy Przenajświętszej, rzeźby św. Mikołaja i aniołów;
    • w lewym bocznym ołtarzu znajduje się rzeźba Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem oraz św. Anny i św. Joachima;
    • w prawym ołtarzu bocznym – płaskorzeźba Przemienienia Pańskiego oraz św. Walenty i św. Bartłomiej.
  • dwa grodziska położone na północny zachód od Sętala,
  • trzy jeziora wędkarskie (nad jednym jest pensjonat),
  • wąwóz ze strumieniem Dratwia.

Komunikacja

Z Sętala można dojechać autobusami PKS Olsztyn do pobliskich miejscowości (Spręcowo, Nowe Włóki, Tuławki, Dywity), jak również do Olsztyna. W planach było również połączenie realizowane przez MPK Olsztyn na trasie Olsztyn – Sętal/Nowe Włóki, lecz nie zostało to zrealizowane.

Bibliografia

  • Lewicka D., Tomkiewicz R., 1994. Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość. Monografie miast i wsi Warmii i Mazur nr 1. Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, Olsztyn, 85 str.
  • Historia, Sętal – Słodka Dolina [2] (dostęp 3 maja 2015 r.)
  • Georg Kellmann, Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Parafia p.w. Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Klebarku Wielkim, Klebark Wielki 2007, ISBN 978-83-918968-1-5
  1. BIP, Dane statystyczne z dnia 31.12.2011 r.. [dostęp 19-07-2012].
  2. [1]