Sobór Świętego Ducha w Mińsku: Różnice pomiędzy wersjami

Sobór Ducha Świętego
Сабор Сашэсця Святога Духа
	712Г000238
	sobór katedralny
	; Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Miasto wydzielone	Mińsk
Miejscowość	Mińsk
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Egzarchat	Białoruski
Wezwanie	Ducha Świętego
Wspomnienie liturgiczne	poniedziałek Pięćdziesiątnicy
	Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Zofii Słuckiej, św. Gabriela Zabłudowskiego
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1633
Data zakończenia budowy	1642
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data zniszczenia; • przez	1741; pożar
Data odbudowy	1741
Poprzednie wyznanie	katolickie (do 1870)
Dane świątyni
Styl	barokowy
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Mińska Sobór Ducha Świętego
	Położenie na mapie Białorusi Sobór Ducha Świętego
	53°54′18,0″N 27°33′22,0″E/53,905000 27,556111
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:24, 9 sty 2020

Sobór Ducha Świętego – prawosławny sobór katedralny w Mińsku, główna świątynia eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Dawny kościół bernardynek ufundowany przez wojewodę trockiego Aleksandra Słuszkę, wybudowany w latach 1633–1642 w stylu barokowym. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku. Po pożarze został odbudowany w 1741. Przypuszczalnie projektantem był włoski architekt Guido Antonio Longhi^[1]. W 1870 świątynia została przebudowana na prawosławny sobór i monaster Świętego Ducha. Obecnie dawna świątynia katolicka jest prawosławną cerkwią katedralną. Budynek dawnego klasztoru służy obecnie duchowieństwu prawosławnemu.

Architektura

Sobór Ducha Świętego jest trójnawową bazyliką. Od frontu dwie sześciokondygnacyjne wieże zwieńczone hełmami. Górne kondygnacje wież mają wklęsło-wypukły obrys. Pomiędzy wieżami znajduje się ozdobny szczyt. Fasada zdobiona pilastrami, profilowanymi gzymsami i różnego kształtu niszami. W soborze znajdują się relikwie św. Zofii Słuckiej i św. Gabriela Zabłudowskiego.

Fasada dwukondygnacyjnego budynku dawnego klasztoru zdobiona jest ryzalitami i pilastrami.

Bibliografia

Informacje na stronie radzima.org

↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

[1] Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

[1]

@@ Linia 71: / Linia 71: @@
 == Historia ==
-Dawny kościół bernardynek ufundowany przez [[Wojewodowie troccy|wojewodę trockiego]] [[Aleksander Słuszka|Aleksandra Słuszkę]], wybudowany w latach 1633–1642 w stylu [[Architektura baroku|barokowym]]. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku, odbudowany po pożarze w 1741. W 1870 świątynia została przebudowana na prawosławny sobór i monaster Świętego Ducha. Obecnie dawna świątynia katolicka jest prawosławną cerkwią katedralną. Budynek dawnego klasztoru służy obecnie duchowieństwu prawosławnemu.
+Dawny kościół bernardynek ufundowany przez [[Wojewodowie troccy|wojewodę trockiego]] [[Aleksander Słuszka|Aleksandra Słuszkę]], wybudowany w latach 1633–1642 w stylu [[Architektura baroku|barokowym]]. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku. Po pożarze został odbudowany w 1741. Przypuszczalnie projektantem był włoski architekt [[Guido Antonio Longhi]]<ref>[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref>. W 1870 świątynia została przebudowana na prawosławny sobór i monaster Świętego Ducha. Obecnie dawna świątynia katolicka jest prawosławną cerkwią katedralną. Budynek dawnego klasztoru służy obecnie duchowieństwu prawosławnemu.
 == Architektura ==