Jan Pospieszalski

{{{nazwa}}}

Miejsce urodzenia	Częstochowa
Instrumenty	gitara basowa
Zespoły
Czerwone Gitary, Woo Boo Doo, Voo Voo

{{Artysta muzyczny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | faksymile = | data urodzenia = | wydawnictwo = | nazwa oryginalna = | alt zdjęcia = | nazwa = | imię i nazwisko = | typ głosu = | miejsce urodzenia = | wyróżniony instrument = | opis zdjęcia = | odznaczenia = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "rok_rozwiązania", "opis_zdjęcia", "wytwórnia", "data_urodzenia", "rok_założenia", "byli_członkowie", "imię_nazwisko", "wyróżniony_instrument", "miejsce_urodzenia", "data_śmierci", "członkowie", "wykonawca", "tło" oraz "miejsce_śmierci".

Jan Pospieszalski (ur. 29 stycznia 1955 w Częstochowie) – muzyk, aranżer i kompozytor, publicysta, autor programów radiowych i telewizyjnych.

Życie prywatne

Urodził się w Częstochowie jako trzeci z dziewięciorga rodzeństwa. Jest członkiem znanej muzykującej rodziny Pospieszalskich. Jest żonaty (od 1978 z Marią z domu Bielunas), ma dwoje dzieci (Franciszka i Barbarę).

7 sierpnia 1999 r. na jeziorze Dadaj pod Biskupcem w eksplozji motorówki, na której znajdowała się rodzina Pospieszalskich, zginął jego czteroletni syn Antoni. Przyczyną wybuchu były rozgrzane upałem opary benzyny. Jak twierdzi Jan Pospieszalski, ten wypadek stał się początkiem przemiany duchowej, która wzmocniła jego wiarę.

Kariera muzyczna

Jan Pospieszalski podczas koncertu zespołu Voo Voo

Pierwszy zespół muzyczny Niedzielna Szkółka Ojca Stanisława założył w liceum plastycznym (z młodszymi braćmi), po maturze i ukończeniu szkoły muzycznej II stopnia grał na kontrabasie w zespołach jazzowych.

W 1976 zastąpił Ryszarda Kaczmarka w zespole Czerwone Gitary (gitara basowa), wraz z którym koncertował w Polsce (1977 udział w festiwalu w Sopocie), USA, ZSRR, Kanadzie, Austrii, Kubie i NRD (gdzie zespół zyskał szczególną popularność).

Od 1980 współpracował z duetem fortepianowym Marek i Wacek. W połowie lat 80. grał w zespole Woo Boo Doo, którego był także menedżerem, a po jego rozpadzie od 1986 do 1998 był basistą i menedżerem zespołu Voo Voo (kilkanaście płyt). W 1993 wydał z rodziną autorskie opracowanie kolęd - Kolędy Pospieszalskich. W 1999 skomponował i nagrał z polskimi wokalistami płytę Osiem Błogosławieństw, wydaną z okazji wizyty papieża w Polsce.

Opracował zbiór 60 piosenek dla potrzeb kształcenia początkowego, komponował wiele piosenek religijnych oraz muzykę filmową (m.in. film animowany Odwrócona góra albo film pod strasznym tytułem, reż. Leszek Gałysz). W 2000 ukazała się druga część Kolęd Pospieszalskich (wspólnie m.in. z Anną Marią Jopek i Arką Noego), a w 2003 płyta Najcieplejsze Święta.

Działalność medialna

W telewizji publicznej w latach 1994-1997 realizował i prowadził program Swojskie klimaty, opracował także kilka telewizyjnych widowisk muzycznych, m.in. Henryk Mikołaj Górecki - Spotkanie.

Po likwidacji cyklu Swojskie klimaty w 1997 (wkrótce po dymisji prezesa Wiesława Walendziaka) był m.in. współtwórcą telewizyjnej kampanii wyborczej AWS, a następnie dyrektorem artystycznym sieci katolickich rozgłośni radiowych "Plus", skąd odszedł w lipcu 2001 wobec planów zmiany profilu sieci przez nowego inwestora. Od 2001 organizował koncerty z okazji Dnia Papieskiego w Teatrze Wielkim.

Od 2001 pracował w katolickiej TV Puls, gdzie prowadził Studio Otwarte. Od 2004 prowadzi w TVP program publicystyczny Warto rozmawiać. Publikuje na łamach Rzeczpospolitej, Przewodnika Katolickiego i rzadziej Naszego Dziennika. Stowarzyszenie KoLiber przyznało mu tytuł Członka Honorowego Stowarzyszenia za "poszanowanie historii Polski i promowanie wartości rodzinnych"

Krytykowany jest styl moderacji Pospieszalskiego. Partia Zieloni 2004 wystosowała w 2005 list otwarty namawiający do niebrania udziału w programach Pospieszalskiego, podpisany również przez osoby niezwiązane z partią.

W 2010 roku Jan Pospieszalski nakręcił wraz z Ewą Stankiewicz film dokumentalny Solidarni 2010, w którym zebrane zostały wypowiedzi ludzi składających hołd parze prezydenckiej. Niektóre wypowiadające się osoby sugerują, że tragiczna śmierć Lecha i Marii Kaczyńskich oraz polskiej delegacji w Katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku nie była dziełem przypadku, lecz mogła być zamachem przeprowadzonym przez rosyjskie służby specjalne.

"Gazeta Wyborcza" opisała elementy tego filmu, które budzą poważne wątpliwości etyczne: np. słychać głos osoby, która zadaje pytanie temu, kogo się pokazuje, a następnie podpowiada, co ten ma odpowiedzieć; film przedstawia się jako wypowiedzi zwykłych ludzi, a jest wśród nich wiele osób nieprzypadkowych.

Rada Etyki Mediów uznała, że Jan Pospieszalski w prowadzonych przez siebie relacjach przeżyć ludzi przychodzących w dniach żałoby pod Pałac Prezydencki naruszył zapisane w Karcie Etycznej Mediów zasady obiektywizmu, a także szacunku i tolerancji. Zdanie odrębne zgłosili Tomasz Bieszczad i Teresa Bochwic.

Dyskografia

• Tribute to Eric Clapton - gitara basowa w utworach "Wielka słabość", "To nic złego", "Blues 4 rano"
• Musichal zespołu Zakopower - muzyka w utworze "Krapka Soli"
• Dom pełen skarbów – muzyka i tekst

Zobacz też

• Warto rozmawiać

Linki zewnętrzne

• Blog Jana Pospieszalskiego