Grupa Akrobacyjna Żelazny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Poprawa linków do Extry 300
m linki zewnętrzne
Linia 13: Linia 13:
|data rozwiązania =
|data rozwiązania =
|commons = Category:Żelazny
|commons = Category:Żelazny
|www = http://www.grupazelazny.pl
|www = http://zelazny.azl.pl/
}}
}}
[[Plik:Zlin Żelazny Góraszka 2.JPG|thumb|250px|Mijanka z beczkami w wykonaniu Grupy Akrobacyjnej „Żelazny” podczas Międzynarodowego Pikniku Lotniczego w Góraszce 6 czerwca 2009 roku]]
[[Plik:Zlin Żelazny Góraszka 2.JPG|thumb|250px|Mijanka z beczkami w wykonaniu Grupy Akrobacyjnej „Żelazny” podczas Międzynarodowego Pikniku Lotniczego w Góraszce 6 czerwca 2009 roku]]

Wersja z 05:20, 5 sie 2014

Grupa Akrobacyjna „Żelazny”
Ilustracja
Tomasz Grabowski (Zlín-526F) i Tadeusz Kołaszewski (Zlín-50) na Pikniku Lotniczym w Płocku 2009
Państwo

 Polska

Samoloty

1 Extra-330LC, 2 Zlín Z-50, 1 Zlín Z-526F, 1 MDM-1 Fox

Sponsor

Aeroklub Ziemi Lubuskiej

Baza macierzysta

Lotnisko Poznań-Kobylnica

Barwy

Czerwono-białe

Data utworzenia

maj 2000

Strona internetowa
Mijanka z beczkami w wykonaniu Grupy Akrobacyjnej „Żelazny” podczas Międzynarodowego Pikniku Lotniczego w Góraszce 6 czerwca 2009 roku
pil. Krzysztof Kossiński za sterami samolotu Zlin-526 AFS podczas Radom Air Show 2005

Grupa Akrobacyjna „Żelazny” – jedyny w Polsce cywilny zespół akrobacyjny, powstały w 2000r. z inicjatywy dyrektora Aeroklubu Ziemi Lubuskiej - ś.p. Lecha Marchelewskiego. W 2008r. Grupa przeniosła się z Zielonej Góry do Poznania na lotnisko Aeroklubu Poznańskiego. Żelaźni dają pokazy w całej Polsce, jednak oglądać ich można było m.in. w Korei Południowej, Szwecji, Niemczech, Czechach czy na Słowacji . Nazwa „Żelazny” pochodzi od nazwy jej pierwszego sponsora.

Grupa korzysta z czerwono-białych samolotów Zlin Z-526, Z-50 i Extra-330LC. Od sezonu 2012 Grupa dysponuje szybowcem wyczynowym MDM-1 Fox, za sterami którego zasiada wielokrotny mistrz świata w akrobacji szybowcowej - Jerzy Makula.

Dawny Skład zespołu

  1. Lech Marchelewski – Lider – Zlin-526F (nieżyjący)
  2. Piotr Banachowicz – Lewoskrzydłowy – Zlin-526 AFS (nieżyjący)
  3. Krzysztof Kossiński – Prawoskrzydłowy – Zlin-526 AFS
  4. Piotr Haberland – Lewoskrzydłowy – Zlin-50
  5. Tadeusz Kołaszewski – Prawoskrzydłowy – Zlin-50
  6. Wojciech Krupa – Prowadzący – Zlin-50
  7. Tomasz Grabowski – Co-pilot – Zlin-526F

(numery przy nazwiskach odpowiadają numerom maszyn umieszczonym na skrzydłach samolotów)

Wypadki

2 czerwca 2003

2 czerwca 2003 roku w czasie lotu treningowego samolotem Let L-200 Morava w okolicach Zielonej Góry doszło do tragicznego wypadku, w którym zginęło dwóch pilotów grupy Marek Dubkiewicz i Sebastian Chrząszcz[1]. Michał Wiśniewski z zespołu Ich Troje złożył hołd pilotom, nagrywając dla uczczenia ich pamięci utwór pt. Requiem.

1 września 2007

Szczątki maszyny Zlin-526F pilotowanej przez ppłk Lecha Marchelewskiego po wypadku podczas Radom Air Show 2007
Spadające szczątki samolotu po wypadku podczas Radom Air Show 2007

1 września 2007 roku o godzinie 15.51 (czasu lokalnego) podczas Radom Air Show doszło do wypadku w trakcie wykonywania akrobacji, podczas którego zginęło dwóch pilotów należących do zespołu: Lech Marchelewski (60 lat, nalot ponad 3352 godziny)[2], płk rezerwy, dyrektor Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, doświadczony pilot i twórca tej grupy akrobacyjnej, oraz Piotr Banachowicz (25 lat, wylatał ponad 540 godzin), inżynier pilot.

Kolizja nastąpiła w trakcie wykonywania na trzech maszynach pętli z rozejściem u szczytu – tzw. „rozety”. Samoloty miały minąć się w najniższym punkcie manewru w bardzo małej odległości od siebie, jednak samolot Marchelewskiego zderzył się z samolotem Banachowicza. Oba samoloty uległy niemal całkowitemu zniszczeniu, a piloci zginęli w momencie kolizji. Na ziemię spadły już tylko szczątki obu maszyn.

Przyczyny tragedii badały prokuratura i Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Jako najbardziej prawdopodobną przyjęły hipotezę o błędzie pilota, Lecha Marchelewskiego[3].

W związku z tragedią w Radomiu i Zielonej Górze wprowadzono trzydniową żałobę. Pożegnanie pilotów miało miejsce 7 września na lotnisku AZL w Przylepie koło Zielonej Góry. W ceremonii uczestniczyli gen. Gromosław Czempiński, a także dowódca Sił Powietrznych gen. Andrzej Błasik, zmarłych lotników pożegnali także członkowie grupy "Biało-Czerwone Iskry" z Dęblina. Piloci zostali pośmiertnie oznaczeni Złotą odznaką pilota.

30 czerwca 2008 Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych opublikowała raport końcowy dotyczący wypadku, w którym stwierdza, że decydujący wpływ na błąd pilota i katastrofę mogło mieć słabe zdrowie lidera grupy, Lecha Marchelewskiego, który przyjmował leki na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, o czym nie informował w czasie obowiązkowych okresowych badań dla pilotów[4]. Stwierdzono również, że drugi z uczestników kolizji, Piotr Banachowicz, mimo iż był dobrze przygotowany do wykonywanych zadań i nie popełnił błędów, nie posiadał upoważnienia do wykonywania pokazów lotniczych[5].

We wrześniu 2008 Prokuratura Okręgowa w Radomiu umorzyła śledztwo w sprawie katastrofy z powodu śmierci Lecha Marchelewskiego, który zdaniem prokuratury nieumyślnie spowodował zderzenie dwóch samolotów[6].

  1. Maja Sałwacka: Żona pilota wini aeroklub. Gazeta.pl, 25 lipca 2006. [dostęp 1 września 2007].
  2. http://www.mi.gov.pl/files/0/30576/2007_383_RK.pdf Raport końcowy – Zdarzenie nr: 383/07
  3. Piotr Żytnicki, Maja Sałwacka, Monika Firlej: Los ściga lotnika. Gazeta.pl, 10 września 2007. [dostęp 11 września 2007].
  4. Pilot wiedział, że zginie. Zdążył jeszcze krzyknąć "Jezu!". Gazeta.pl, 2 lipca 2008. [dostęp 2 lipca 2008].
  5. Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej
  6. Śledztwo ws. katastrofy "Żelaznych" umorzone

Linki zewnętrzne