Wymrażacz

Wymrażacz (zwany niekiedy wymrażarką)- to sprzęt laboratoryjny zazwyczaj o kształcie dużej probówki okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów.

Wymrażacz rozbieralny

Wymrażacz (C na rysunku) zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze szlifem żeńskim (B na rysunku), a druga to nasadka (A na rysunku) ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, aby po zmontowaniu całości dochodziła do mniej więcej połowy długości probówki.

Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w żeński. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników.

Niektóre wymrażacze, które są stosowane w liniach próżniowych, posiadają na wylocie rurek zamiast oliwek szlify, które umożliwiają montowanie ich bezpośrednio do tych linii. Niektóre linie próżniowe są też konstruowane z wymrażaczami na stałe wtopionymi w ich konstrukcję.

Istnieją też tanie wymrażacze jednoczęściowe, w których nasadka z rurkami jest wtopiona do probówki na stałe. Jednak trudno wylewa się z nich wymrożone substancje i myje je po użyciu, a stłuczenie rurki wewnętrznej powoduje, że cały wymrażacz staje się bezużyteczny.

Wymrażacze są stosowane głównie jako zabezpieczenia pomp próżniowych na liniach próżniowych oraz stosuje się je w czasie prowadzenia destylacji próżniowej (aby "włapać" opary, które nie wykropliły się w chłodnicy), oraz do celowego wymrażania gazów, jeśli te stanowią np. cenny produkt reakcji.

Wymrażaczy używa się w następujący sposób:

Oliwkę krótszej rurki łączy się za pomocą węża z aparaturą, w której powstają opary, zaś do oliwki wewnętrznej długiej rurki przyłącza się wąż idący dalej do linii próżniowej. Wymrażacz wsadza się do termosu z mieszanką chłodzącą (jedną z opisanych w artykule łaźnia laboratoryjna), czeka się przez chwilę żeby wymrażacz się schłodził, po czym uruchamia się pompę próżniową. W przypadku kiedy czynnikiem chłodzącym jest ciekły azot należy najpierw wypompować powietrze z wymrażalnika, a dopiero potem zanurzyć go w ciekłym azocie- takie postępowanie zapobiega skraplaniu się tlenu wewnątrz wymrażalnika i w konsekwencji możliwej eksplozji aparatury. Dzięki temu, że rurka wewnętrzna dochodzi do połowy długości probówki, opary z aparatury muszą przebyć dość długą drogę przez wymrażacz, co wystarcza aby uległy one resublimacji lub skropleniu i "zaległy" w dolnej części probówki.