Kontratenor: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Poszerzono treść Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce [[Muzyka renesansu|renesansowej]] i [[Muzyka barokowa|barokowej]] był [[Alfred Deller]]. |
Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce [[Muzyka renesansu|renesansowej]] i [[Muzyka barokowa|barokowej]] był [[Alfred Deller]]. |
||
Słynnymi kontratenorami są: [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber) |
Słynnymi kontratenorami są: [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber), [[Vitas]] (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli [[Artur Stefanowicz]]{{fakt|data=2017-06}}, Piotr Łykowski{{fakt|data=2017-06}}, [[Jacek Laszczkowski]]{{fakt|data=2017-06}}, [[Jakub Józef Orliński]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://imgartists.com/roster/jakub-jozef-orlinski/ | tytuł = ''Biography'' | opublikowany = imgartists.com | język = en | data dostępu = 2018-03-16}}</ref> Michał Sławecki, Grzegorz Hardej<ref>{{Cytuj |tytuł = Home |data dostępu = 2018-04-09 |opublikowany = www.hardej.pl |url = http://www.hardej.pl |język = en-US}}</ref> i [[Dariusz Paradowski]]{{fakt|data=2017-06}} – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem{{fakt|data=2017-06}} |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 16:53, 6 kwi 2019
Kontratenor – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej mutacji głosu, dzięki odpowiedniej technice jak i wrodzonym uwarunkowaniom jest w stanie operować pełną skalą altu (kontratenor altowy), mezzosopranu (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet sopranu (kontratenor sopranowy).
Ze względu na pracę krtani technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie falsetem – dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się bez wzmocnienia rezonatorem piersiowym, przy zmniejszonej elastyczności krtani. Zasadnicze różnice polegają na tym, że głos kontratenora, podobnie jak to się odbywa przy emisji naturalnego głosu klasycznego, ulega silnemu wzmocnieniu i udźwięcznieniu w rejonie obszarów twarzoczaszki (twarde podniebienie, zatoki). Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla kastratów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Należy jednak zaznaczyć, że głos kontratenora jest zasadniczo odmienny od głosu kobiecego (mniejszy wolumen i mniejsze nasycenie alikwotowe) i tym bardziej od większych głosów należących niegdyś do kastratów.
Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce renesansowej i barokowej był Alfred Deller.
Słynnymi kontratenorami są: Philippe Jaroussky, David Daniels, Andreas Scholl, Paul Esswood, David James, Klaus Nomi (właśc. Klaus Sperber), Vitas (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli Artur Stefanowicz[potrzebny przypis], Piotr Łykowski[potrzebny przypis], Jacek Laszczkowski[potrzebny przypis], Jakub Józef Orliński[1] Michał Sławecki, Grzegorz Hardej[2] i Dariusz Paradowski[potrzebny przypis] – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem[potrzebny przypis]
