Orodes II: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m szablon |
m poprawa linków |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
'''Orodes II''' – król [[Królestwo Partów|Partii]] z dynastii [[Arsacydzi|Arsacydów]]. Panował w latach od [[57 p.n.e.|57]] do [[38 p.n.e.|38]] lub [[37 p.n.e.|37 r. p.n.e.]] Objął tron po pokonaniu, uwięzieniu i zabiciu swojego brata [[Mitrydates III (Partia)|Mitrydatesa III]], któremu wcześniej pomógł zabić ich ojca – [[Fraates III|Fraatesa III]]. |
'''Orodes II''' – król [[Królestwo Partów|Partii]] z dynastii [[Arsacydzi|Arsacydów]]. Panował w latach od [[57 p.n.e.|57]] do [[38 p.n.e.|38]] lub [[37 p.n.e.|37 r. p.n.e.]] Objął tron po pokonaniu, uwięzieniu i zabiciu swojego brata [[Mitrydates III (Partia)|Mitrydatesa III]], któremu wcześniej pomógł zabić ich ojca – [[Fraates III|Fraatesa III]]. |
||
Po pokonaniu brata, Orodes stanął w obliczu zagrożenia ze strony Rzymu. Rzymski triumwir [[Marek Licyniusz Krassus]], który marzył o podbojach na Wschodzie, nadciągnął ze swoją armią, sprzymierzając się z królem [[Armenia|Armenii]] [[Artawazdes II|Artawazdesem II]]. Orodes podzielił swoją armię, sam udając się do Armenii w celu spacyfikowania Artawazdesa, a odparcie Rzymian powierzając swojemu [[spahbod|generałowi]] z rodu [[ |
Po pokonaniu brata, Orodes stanął w obliczu zagrożenia ze strony Rzymu. Rzymski triumwir [[Marek Licyniusz Krassus]], który marzył o podbojach na Wschodzie, nadciągnął ze swoją armią, sprzymierzając się z królem [[Armenia|Armenii]] [[Artawazdes II|Artawazdesem II]]. Orodes podzielił swoją armię, sam udając się do Armenii w celu spacyfikowania Artawazdesa, a odparcie Rzymian powierzając swojemu [[spahbod|generałowi]] z rodu [[Suren]]. Suren pokonał Krassusa w [[Bitwa pod Carrhae|bitwie pod Carrhae]]. |
||
Druzgocząca porażka Rzymian, przekreśliła ich nadzieje na szybki podbój Partii. Znacząca część Bliskiego Wschodu, znalazła się pod wpływami Orodesa. Starał się iść za ciosem i opanować Syrię, ale z niewielkim skutkiem. Nie było już utalentowanego generała, którego z obawy przed jego rosnącymi wpływami Orodes kazał zabić. Syn Orodesa – [[Pakorus I|Pakorus]] w [[51 p.n.e.|51 r. p.n.e.]] został pokonany przez rzymskie wojska w [[Bitwa w górach Amanu|bitwie w górach Amanu]]. |
Druzgocząca porażka Rzymian, przekreśliła ich nadzieje na szybki podbój Partii. Znacząca część Bliskiego Wschodu, znalazła się pod wpływami Orodesa. Starał się iść za ciosem i opanować Syrię, ale z niewielkim skutkiem. Nie było już utalentowanego generała, którego z obawy przed jego rosnącymi wpływami Orodes kazał zabić. Syn Orodesa – [[Pakorus I|Pakorus]] w [[51 p.n.e.|51 r. p.n.e.]] został pokonany przez rzymskie wojska w [[Bitwa w górach Amanu|bitwie w górach Amanu]]. |
||
Wersja z 19:01, 24 lut 2020
| |
| król Partów (z Mitrydatesem III do ok. 54 p.n.e.) | |
| Okres |
od 57 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
| Dzieci |
Pakorus, |
Orodes II – król Partii z dynastii Arsacydów. Panował w latach od 57 do 38 lub 37 r. p.n.e. Objął tron po pokonaniu, uwięzieniu i zabiciu swojego brata Mitrydatesa III, któremu wcześniej pomógł zabić ich ojca – Fraatesa III.
Po pokonaniu brata, Orodes stanął w obliczu zagrożenia ze strony Rzymu. Rzymski triumwir Marek Licyniusz Krassus, który marzył o podbojach na Wschodzie, nadciągnął ze swoją armią, sprzymierzając się z królem Armenii Artawazdesem II. Orodes podzielił swoją armię, sam udając się do Armenii w celu spacyfikowania Artawazdesa, a odparcie Rzymian powierzając swojemu generałowi z rodu Suren. Suren pokonał Krassusa w bitwie pod Carrhae.
Druzgocząca porażka Rzymian, przekreśliła ich nadzieje na szybki podbój Partii. Znacząca część Bliskiego Wschodu, znalazła się pod wpływami Orodesa. Starał się iść za ciosem i opanować Syrię, ale z niewielkim skutkiem. Nie było już utalentowanego generała, którego z obawy przed jego rosnącymi wpływami Orodes kazał zabić. Syn Orodesa – Pakorus w 51 r. p.n.e. został pokonany przez rzymskie wojska w bitwie w górach Amanu.
Korzystając z wojny domowej w Rzymie, w 40 r. p.n.e., wojska partyjskie, pod dowództwem Pakorusa, wspieranego przez uciekiniera z Rzymu – Kwintusa Labienusa syna Tytusa Labienusa, zajęły znaczną część rzymskiej Syrii oraz Azji Mniejszej, odnosząc sukces m.in. w bitwie pod Apameą. Szablon:CytatD
Marek Antoniusz wysłał przeciwko nim legiony weteranów pod wodzą Wentydiusza. W bitwie pod Amanus, w 39 r. p.n.e. Rzymianie pobili Partów pod wodzą Pranapatesa, który zginął. Rok później pod górą Gindaros Wentydiusz zwyciężył Partów pod wodzą Pakorusa, który również poniósł śmierć.
Orodes, złamany śmiercią swojego ulubieńca Pakorusa, którego w latach 39-38 p.n.e. prawdopodobnie dopuszczał do współrządzenia, abdykował w 38 r. p.n.e. na rzecz innego ze swoich synów – Fraatesa. Fraates IV "odwdzięczył się", mordując ojca, resztę swoich braci oraz ich rodziny.
Do osiągnięć Orodesa należy wzmocnienie centralnej kontroli nad prowincjami królestwa.
Inne transkrypcje imienia Orodes – Hyrodes
Bibliografia
- Philip Matyszak: Wrogowie Rzymu. Przełożyła Urszula Ruzik−Kulińska. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2007, s. 111-121. ISBN 978-83-11-10678-9.