Stefan Piklikiewicz
 rotmistrz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1902 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 20 lipca 1947 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
| Odznaczenia | |
         
| |
Stefan Piklikiewicz (ur. 2 sierpnia 1902 w Warszawie, zm. po 20 lipca 1947) – rotmistrz Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 sierpnia 1902 w Warszawie, w rodzinie Gustawa (zm. 1904)[1][2][3]. Do 1912 uczęszczał do szkoły powszechnej w Warszawie, a później przez trzy lata pozostawał na utrzymaniu ciotki[4]. W 1915 rozpoczął pracę w firmie elektrotechnicznej, w charakterze praktykanta[4].
W 1918 jako ochotnik wstąpił do 5. szwadronu 7 pułku ułanów[5]. Od września 1921 pełnił służbę jako podoficer w 4 pułku strzelców kaonnych w Płocku[6]. Ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. 15 sierpnia 1930 prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 25. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 6 pułku strzelców konnych w Żółkwi[7]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1933 i 34. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8][9]. W lipcu 1935 został przeniesiony do 5 szwadronu pionierów w Krakowie[10], a później do 4 szwadronu pionierów we Lwowie[6]. Od 1 lipca 1938 pełnił służbę w dywizjonie rozpoznawczym 10 Brygady Kawalerii w Rzeszowie na stanowisku adiutanta[6][11]. Na tym samym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej i pozostał na nim do 20 czerwca 1940 we Francji i ewakuacji do Wielkiej Brytanii[6][12]. Od 1 lipca 1940 do 15 listopada 1943 pełnił służbę w 10 Oddziale Rozpoznawczym i 10 pułku dragonów na stanowisku dowódcy szwadronu i oficera technicznego[6]. Awansował na rotmistrza ze starszeństwem z 1 stycznia 1943. Następnie pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy kompanii warsztatowej 3 Brygady Strzelców[4]. 12 lipca 1944 został przeniesiony do 1 pułku artylerii przeciwpancernej na stanowisko oficera technicznego[6]. Wziął udział w walkach pułku na terenie Francji, Belgii i Holandii[13]. 2 stycznia 1945 został przeniesiony z frontu do Wielkiej Brytanii i przydzielony do Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego na stanowisko komendanta parku czołgowego i samochodowego, a później oficera ewidencyjnego[6]. 13 lipca 1947 wrócił do kraju, został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Cieszyn i zamieszkał w Bielsku[2][13].
Był żonaty z Marią Dobrzyńską[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[15][16]
- Medal Wojska dwukrotnie[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[16]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[16]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[16]
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945[16]
- Gwiazda Francji i Niemiec[16]
- Medal Obrony[16]
- Medal Wojny 1939–1945[16]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 5.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-05]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-05]..
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3, 5.
- ↑ a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 3, 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 275.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 53.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 143.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 96.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 718.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 729.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 253.
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 2, 4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Piklikiewicz. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.9164 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Wojska (dwukrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Gwiazdą Francji i Niemiec
- Polacy odznaczeni Gwiazdą za Wojnę 1939–45
- Polacy odznaczeni Medalem Obrony
- Polacy odznaczeni Medalem Wojny 1939–1945
- Polacy – uczestnicy kampanii zachodnioeuropejskiej 1944–1945
- Porucznicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Rotmistrzowie Polskich Sił Zbrojnych
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1902
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej
- Żołnierze 7 Pułku Ułanów Lubelskich