Stenkil Ragnvaldsson
| król Szwecji | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Ragnvald Stary |
| Matka |
Astrid |
| Dzieci | |
Stenkil Ragnvaldsson (ur. 1028, zm. 1066) – król Szwecji od około 1060 do swojej śmierci.
Saga Västergötlandu opowiada, iż Stenkil przybył z miejscowości Levene, która leży w tej samej prowincji. Islandzka saga Hervara relacjonuje o Stenkilu, jako jednym z potężniejszych i bardziej szanowanych ludzi z jego rodu. Matka Stenikla miała na imię Astrid, a jego ojcem był Ragnvald Stary. Stenkil był początkowo jarlem Svitjod. Ożenił się z córką Emunda Starego. Po śmierci Emunda wybrano jego na króla Szwecji, gdyż poprzedni król nie zostawił po sobie żadnego syna. Utrzymywał osoby z rodu Englingerów. Zmarł w czasie gdy norweski król Harald III Surowy został pokonany w Anglii.
Nie jest znany rok śmierci Stenkila, wiadomo jedynie, że Harald III zginął w bitwie pod Stamford Bridge. Inne źródła podają, iż Stenkil wspierał misjonarzy z arcybiskupstwa bremeńsko-hamburskiego. Stenkil pomógł zakonnikom, którym przewodził Adalbert z Bremy, w założeniu pierwszej siedziby biskupa w Sigtunie, we wschodniej Szwecji.
Po jego śmierci o tron i bycie następnym królem spierali się dwaj kandydaci, którzy nosili obaj imię Eryk, co doprowadziło do podziału państwa. Jeden z nich mógł być prawdopodobnie synem Stenkila. W trakcie następnych bitew obaj zginęli, przez co królem szwedzkim mógł zostać inny syn Stenkila, Halsten.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maja Hagerman: Spåren av kungens män. Stockholm: Rabén Prisma, 1996, s. 289-290. ISBN 91-518-2927-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Biografia króla na Tacitus.nu (jęz. szw.)
