Eryk XII Magnusson
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
_seal_1905.jpg) Pieczęć Eryka XII Magnussona |
||
| Władca Szwecji | ||
| Okres panowania | od 1357 do 1359 |
|
| Poprzednik | Magnus Eriksson | |
| Następca | Magnus Eriksson | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Folkungowie | |
| Data urodzenia | 1339 | |
| Data śmierci | 21 czerwca 1359 | |
| Ojciec | Magnus Eriksson | |
| Matka | Blanka z Namur | |
| Żona | Beatrycze Bawarska | |
Eryk XII Magnusson – król Szwecji panujący w latach 1357-1359 z dynastii Folkungów.
Urodził się w 1339 roku. Był rywalem swego ojca Magnusa do tronu Szwecji od roku 1356 do własnej śmierci w 1359 roku. 25 października 1356 poślubił Beatrycze Bawarską, córkę Ludwika IV Bawarskiego.
W 1343 Eryk i jego brat Haakon zostali wybrani dziedzicami odpowiednio Szwecji i Norwegii. Podczas gdy Haakon w 1355 otrzymał tron Norwegii (doprowadzając unię między Szwecją i Norwegią do rozłamu), Eryk nie otrzymał żadnej posady w Szwecji, co spowodowało, iż w 1355 doprowadził do wybuchu rebelii przeciwko swemu ojcu. W 1357 rebelianci zmusili Magnusa do podzielenia się Szwecją z Erykiem, który otrzymał władzę nad większością południowej Szwecji i Finlandii. Szwecja została ponownie zjednoczona w 1359, gdy ojciec i syn pogodzili się i współrządzili krajem do śmierci Eryka kilka miesięcy później. Eryk, gdy umierał, oskarżył swoją matkę, Blankę z Namur, o otrucie go. Wkrótce po jego śmierci, jego żona, Beatrycze, także zmarła. Powszechnie uważa się, że oboje zmarli na dżumę.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
