Symeon urodził się między 1400 i 1420 w rodzinie arystokratycznej w Cesarstwie Trapezuntu. Po upadku Trapezuntu w 1461 znalazł się w Konstantynopolu. W 1466 z inicjatywy Jerzego Amirutzesa został za łapówkę 2000 sztuk złota został patriarchą Konstantynopola. W tym samym roku został odsunięty z funkcji na rzecz Dionizego I. Po upadku tego ostatniego powrócił na tron patriarszy ponownie dzięki łapówce pełniąc funkcje w latach 1471–1474. Obiecał też stłumić projekty dla antytureckiej rewolty w Trapezuncie. Tam w maju 1472 nastąpiła nieudana próba zajęcia miasta przez Aleksego Komnena (bratanka Dawida II Komnena), wspieranego przez Uzun Hasana. Symeon stanął po stronie Turków, zdetronizował też metropolitę Trapezuntu – Pankracego, który poparł bunt. Pomimo tego z braku funduszy został czerwcu 1472 r. pozbawiony godności patriarchy. W 1481 odzyskał ponownie godność patriarchy. Najważniejszym wydarzeniem jego trzeciego panowania było zwołanie w 1484 r. synodu w Konstantynopolu, który unieważnił uchwały unii florenckiej. W 1486 został ponownie usunięty, zmarł niedługo potem.
Anthony Bryer, Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492) [w:] Bizancjum 1024–1492, t. 2, red. Jonathan Shepard, przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, ss. 325–347.
Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.
