54°13′05″N 22°52′36″E/54,218056 22,876667Szurpiły
| ||
 Zabudowania w Szurpiłach niedaleko Góry Zamkowej | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | podlaskie | |
| Powiat | suwalski | |
| Gmina | Jeleniewo | |
| Liczba ludności (2006) | 165 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 | |
| Kod pocztowy | 16-404 | |
| Tablice rejestracyjne | BSU | |
| SIMC | 0759452 | |
Położenie na mapie gminy Jeleniewo   Szurpiły | ||
Położenie na mapie Polski  Szurpiły | ||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  Szurpiły | ||
Położenie na mapie powiatu suwalskiego  Szurpiły | ||
| 54°13′05″N 22°52′36″E/54,218056 22,876667
| ||
Szurpiły – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Jeleniewo.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży na południowy zachód od Jeziora Szurpiły[1], na Pojezierzu Suwalskim, 2,5 km od drogi wojewódzkiej nr 655. Do siedziby gminy – Jeleniewa są 4 km, a do siedziby powiatu – Suwałk około 14 km.
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa pochodzi z litewskiego šiurpus – "straszny" i pilis – "gród, dwór" czyli "straszny dwór"[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szczurpiły założone zostały w roku 1667 przez kamedułów wigierskich[3]. Wcześniej w tym miejscu pracowali drwale i węglarze którzy zajmowali się wycinaniem i wypalaniem Puszczy Augustowskiej[3].
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Zabytki i atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się zabytkowy dziewiętnastowieczny drewniany krzyż oraz stare zabytkowe domy[1]. Około dwa kilometry za wsią jest grodzisko Szurpiły[3]. We wsi zaczyna się i kończy szlak turystyczny „Na Zamkową Górę”.
W miejscowości znajduje się wiele gospodarstw agroturystycznych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Szurpiły na www.suwalki.pttk.pl
- ↑ Przewodnik e-mazury
- ↑ a b c Szurpiły w bryzg.pl. bryzg.pl. [dostęp 25 grudnia 2009].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 86.
