54°14′22″N 22°50′21″E/54,239444 22,839167Wodziłki
| Artykuł | 54°14′22″N 22°50′21″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°17'N, 22°55'E |
| - błąd | 20930 m |
| Odległość | 1446 m |
| ||||
| ||||
 Molenna starowierców w Wodziłkach | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  podlaskie
| |||
| Powiat | suwalski | |||
| Gmina | Jeleniewo | |||
| Liczba ludności | 70 | |||
| Strefa numeracyjna | 87 | |||
| Kod pocztowy | 16-404 | |||
| Tablice rejestracyjne | BSU | |||
| SIMC | 0759498 | |||
Położenie na mapie gminy Jeleniewo   Wodziłki | ||||
Położenie na mapie Polski  Wodziłki | ||||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  Wodziłki | ||||
Położenie na mapie powiatu suwalskiego  Wodziłki | ||||
| 54°14′22″N 22°50′21″E/54,239444 22,839167
| ||||
Wodziłki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Jeleniewo, w dolinie Szeszupy, na terenie Suwalskiego Parku Krajobrazowego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś jest siedzibą jednej z 4 parafii Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osada została założona w 1788 przez rosyjskich staroobrzędowców, uchodzących z Imperium Rosyjskiego przed prześladowaniami religijnymi. Oprócz Wodziłek, w tym rejonie osiedlili się w pobliskim Łopuchowie, a także w kilku miejscowościach w pobliżu Suwałk, Sejn i Augustowa. Należą oni do odłamu bezpopowców. Swoje świątynie nazywają molennami. Nabożeństwa prowadzi wybrany przez parafian nastawnik.
Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się drewniana molenna, zbudowana w 1921 z wieżą dobudowaną w 1928, nr rej.:414 z 2.09.1983 [1]. Korzysta z niej ok. 10 rodzin tutejszych staroobrzędowców. Dawny obyczaj nakazywał im przed pójściem do molenny kąpać się. W pobliżu świątyni znajduje się czynna do dziś (stan na rok 2010), służąca do kąpieli bania. Budynek składa się z dwóch części: priedbannika, w którym zostawia się ubranie i pomieszczenia kąpielowego. Stoi tu kamienka – piec służący do nagrzewania łaźni.
We wsi zachowało się kilka budynków gospodarczych krytych strzechą.
Bania, czyli łaźnia
Stodoła pod strzechą
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Rąkowski: Polska egzotyczna. Cz. 1. Pruszków: "Rewasz", 1999. ISBN 83-85557-63-6.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wodziłki w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa 1893.
