Sławomir Kowalewski (ur. 1946)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Kowalewski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Sławomir Wiesław Kowalewski

Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1946
Łódź

Zawód

wokalista, gitarzysta, kompozytor

Aktywność

od 1963

Zespoły
Trubadurzy (od 1963)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Sławomir Kowalewski podczas jednego z koncertów Trubadurów

Sławomir Wiesław Kowalewski (ur. 25 lutego 1946 w Łodzi) – polski piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Wraz z Krzysztofem Krawczykiem, Marianem Lichtmanem, Jerzym Krzemińskim i Bogdanem Borkowskim stworzył w 1963 Trubadurów, w których występuje[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1963 wraz z Krzysztofem Krawczykiem, Marianem Lichtmanem, Jerzym Krzemińskim i Bogdanem Borkowskim założył Trubadurów, do których 1965 na krótko dołączyła Sława Mikołajczyk. W 1967 dołączył do grupy Ryszard Poznakowski, a w 1969 Halina Żytkowiak, która niedługo potem odeszła. Obok Czerwonych Gitar był to najbardziej popularny polski zespół bigbitowy łączący elementy rocka z polską muzyką ludową. Z Trubadurami wylansował wiele znanych przebojów, m.in. „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”, „Ej, Sobótka, Sobótka”, „Cóż wiemy o miłości” (muzyka Bogusław Klimczuk, słowa Andrzej Kudelski) i „Przyjedź mamo na przysięgę”. W 1967 po ostatecznym odejściu Jerzego Krzemińskiego i Bogdana Borkowskiego do zespołu No To Co Krawczyk wraz ze Sławą Mikołajczyk i Marianem Lichtmanem na chwilę odeszli do eksperymentalnego zespołu Izomorf 67. Jednak po kilku miesiącach Krawczyk z Lichtmanem wrócili do Trubadurów, ale już bez Sławy Mikołajczyk.

Po odejściu z zespołu w 1973 Krzysztofa Krawczyka wraz z Marianem Lichtmanem pod starym szyldem montował nowe składy zespołu z dobrymi muzykami, niezłymi piosenkami, ale nie dały już one popularności. Niektóre z tych kompozycji wypełniły kolejny album Trubadurzy znowu razem, gdzie wspólnie wystąpili wraz z Krawczykiem i Żytkowiak.

W latach 80. Trubadurów próbował „reanimować” razem z Poznakowskim. Poza wylansowaniem utworu „Czyngis Chan” nie udało się jednak reaktywować grupy. Doprowadziło to do tego, że wyjechał w 1989 do New Jersey w USA, gdzie przebywał do 1993. Jeszcze przed wyjazdem nagrał piosenkę „Nie pojadę do Hiszpanii” stworzoną specjalnie na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w 1982 w Hiszpanii.

W 1993 po powrocie do Polski znów zaczął występować w odrodzonym składzie zespołu, który powrócił z nowymi wykonaniami przebojów z lat 60. i 70. wydanymi na płycie Złote przeboje. Ten powrót udał się w składzie z Poznakowskim, Kowalewskim, Lichtmanem i Piotrem Kuźniakiem, który udanie zastąpił Krawczyka.

W 1997 ukazał się krążek Trubadurzy śpiewają piosenki Sławomira Kowalewskiego, na której wykonał także kilka piosenek solowych, m.in. „Muzyka nocą”, do której powstał również teledysk nagrany w centrum Nowego Jorku.

W 1998 nagrał wraz z zespołem płytę Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz. Latem tego roku ukazała się jeszcze jedna płyta zespołu Znamy się tylko z widzenia – Złote przeboje, która zyskała status Złotej Płyty.

W 2008 wraz z zespołem nagrał piosenkę „Nic nie wychodzi”, do której powstał również teledysk promujący stronę internetową zespołu.

W grudniu 2008 razem z Marianem Lichtmanem stworzył płytę Imieniny z premierowymi piosenkami. Wraz z nimi dwa utwory zaśpiewała Krystyna Giżowska[2]. W tym roku nagrał też piosenki pt. „Show must go on” i „To będzie dobry mecz” dedykowane polskiej reprezentacji w piłce nożnej oraz nową wersję przeboju Trubadurów „Wiera, Wiera”.

W styczniu 2010 wraz z Trubadurami stworzył piosenkę W zimowy wieczór, do której powstał także teledysk[3]. W tym roku nagrali jeszcze wraz z Krzysztofem Krawczykiem i Krzysztofem Jerzym Krawczykiem utwór „Marynarze szos”, do którego nagrano również teledysk[4].

W 2010 wraz z zespołem nagrał utwór „Bez Ciebie tak mi źle” wraz z teledyskiem[5].

Przed Mistrzostwami Europy w Piłce Nożnej w Polsce i na Ukrainie nagrał z Mirosławem Niewiadomskim i Adamem Malickim piosenkę pt. „Europo graj”, do której napisał tekst i muzykę[6].

W 2014 ukazała się wykonana przez niego piosenka „Słodkie Lata 60-te” wraz z teledyskiem.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W 2005 wstąpił do Samoobrony RP[7]. W wyborach do senatu w tym samym roku bez powodzenia kandydował z ramienia tej partii w okręgu łódzkim (uzyskał siódme miejsce spośród piętnastu kandydatów), a w wyborach samorządowych w 2006 ubiegał się z jej listy o mandat w łódzkiej radzie miasta. W tym samym roku z rekomendacji Samoobrony RP objął funkcję wiceprzewodniczącego rady programowej Polskiego Radia[8]. Niedługo potem opuścił ugrupowanie.

W wyborach prezydenckich, również w 2005 wraz z Marianem Lichtmanem, Piorem Kuźniakem i Jackiem Malanowskim zaangażował się w kampanię wyborczą Andrzeja Leppera[9] (Trubadurzy napisali dedykowany mu hymn wyborczy „Polskę trzeba zLepperować”), co spowodowało, że z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ojciec muzyka, Stanisław Kowalewski, był przedwojennym bokserem trenującym w fabrycznym klubie sportowym włókienniczej fabryki I.K. Poznańskiego IKP Łódź. W czasie okupacji niemieckiej więzień Radogoszcza w Łodzi i stąd wywieziony na roboty przymusowe. Po II wojnie światowej trener bokserski[10].

W związku małżeńskim z Anną. Jest ojcem byłych piosenkarek dziecięcych Kamy Kowalewskiej-Kulawinek (aktorki Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu) i Mai Jabłońskiej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2004 wraz z pozostałymi członkami zespołu Trubadurzy został odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi[11].

18 kwietnia 2011 w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina, podczas jubileuszowego koncertu Trubadurów, otrzymał z rąk wojewody łódzkiego Jolanty Chełmińskiej nadany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[12]. We wrześniu 2017 minister Piotr Gliński odznaczył go Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kulisy sławy: Trubadurzy. onet.pl, 26 grudnia 2007.
  2. Gdzie są chłopcy z tamtych lat.... naszemiasto.pl, 11 kwietnia 2003. [dostęp 2009-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2009)].
  3. W zimowy wieczór. youtube.com.
  4. Marynarze szos. youtube.com.
  5. Bez Ciebie tak mi źle. youtube.com.
  6. Europo graj
  7. Serwis PKW – Wybory 2005
  8. Bartyzel przewodniczącą rady programowej Polskiego Radia. press.pl, 8 września 2006. [dostęp 2021-04-11].
  9. Zapis czata z członkami zespołu Trubadurzy, Sławkiem Kowalewskim i Marianem Lichtmanem. samoobrona.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-24)]., samoobrona.org.pl
  10. „Polska. Dziennik Łódzki”, 27 maja 2016, s. 28-29.
  11. Dziś koncert Trubadurów. mmszczecin.pl, 4 kwietnia 2007.
  12. Znamy się tylko z widzenia. lodzkie.eu, 18 kwietnia 2011. [dostęp 2013-01-20].
  13. Trubadurzy odznaczeni przez ministra kultury. „50 lat minęło!”. mkidn.gov.pl, 27 września 2017. [dostęp 2021-04-11].