Przejdź do zawartości

Tadeusz Gospodarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Gospodarek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1924
Lwów

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 2010
Opole

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia kultury
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1960

Profesura

maj 1973

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Rektor WSP w Opolu
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Tadeusz Gospodarek (ur. 24 listopada 1924 we Lwowie, zm. 19 czerwca 2010 w Opolu) – polski socjolog, pedagog, specjalizujący się w socjologii kultury.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we Lwowie. Wcześnie stracił ojca – legionistę. Był wychowywany pod opieką matki. Na Łyczakowie ukończył szkołę podstawową, a następnie od 1938 rozpoczął naukę w II Państwowym Gimnazjum im. Karola Szajnochy we Lwowie. Po zajęciu jego rodzinnego miasta przez Armię Czerwoną i włączeniu go do Ukraińskiej SRR pobierał dalej naukę w szkole ukraińskiej, a potem na tajnych kompletach. W 1945 r. rozpoczął studia slawistyczne na Uniwersytecie im. Iwana Franki.

W 1946 przeniósł się z matką do Wrocławia, gdzie zaczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie pracował również jako urzędnik w przedstawicielstwie UNRRA (1946–1947), a potem nauczyciel języka polskiego w Technikum Budowlanym w Oleśnicy.

Magisterium otrzymał w 1951 na podstawie pracy zatytułowanej Powieściopisarstwo Józefa Korzeniowskiego, napisanej pod kierunkiem prof. Stanisława Kolbuszewskiego. W 1954 dzięki wstawiennictwu jego promotora został asystentem w Zakładzie Literatury Polskiej WSP. W 1960 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie pracy: Julia Molińska-Woykowska 1816–1851, napisanej pod kierunkiem prof. Bogdana Zakrzewskiego. Kilkanaście lat później otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy: walka o kulturę narodową ludu na Śląsku (1815–1863).

Od 1965 roku należał do PZPR[1]. W 1969 został docentem na opolskiej WSP. Rozpoczął się okres ewolucji jego zaingerowań badawczych z tematyki filologicznej, zwłaszcza historycznoliterackiej na socjologiczna i politologiczną. W maju 1973 przewodniczący rady Państwa PRL Henryk Jabłoński nadał mu nominację na profesora zwyczajnego na podstawie jego prac o tematyce socjologicznej.

W latach 19721981 przez trzy kadencje pełnił funkcję rektora opolskiej WSP.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Walka o kulturę narodową ludu na Śląsku (1815–1863), wyd. PWN, Wrocław 1968.
  • Edukacja w procesie przemian cywilizacyjnych i kulturowych, wyd. WSP, Opole 1993.
  • Problemy patologii społecznej nieletnich i młodzieży w Polsce, wyd. WSP, Opole 1981.
  • Społeczna publicystyka Józefa Lompy podczas Wiosny Ludów, wyd. IŚ, Opole 1974.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 249. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]