Torżok
Wygląd
Na mapach: 57°02′N 34°58′E/57,033333 34,966667
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Burmistrz |
Jewgienij Ignatow | ||||
Powierzchnia |
58,8 km² | ||||
Wysokość |
165 m n.p.m. | ||||
Populacja (2015) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+7 48251 | ||||
Kod pocztowy |
172000-172011 | ||||
Tablice rejestracyjne |
69 | ||||
Położenie na mapie obwodu twerskiego | |||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
57°02′N 34°58′E/57,033333 34,966667 | |||||
Strona internetowa |
Torżok (ros. Торжок) – miasto w Rosji, w obwodzie twerskim, nad Twercą (dopływ Wołgi). Około 49 tys. mieszkańców.
W mieście znajduje się prawosławny męski monaster Świętych Borysa i Gleba, trzeci klasztor założony na ziemiach ruskich (w 1038).
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, taboru kolejowego, skórzano-obuwniczy oraz chemiczny[1].
Przynależność państwowa
[edytuj | edytuj kod]- 1139–1169 – Republika Nowogrodzka (lenno Wielkiego Księstwa Kijowskiego)
- 1169–1389 – Republika Nowogrodzka (lenno Wielkiego Księstwa Włodzimierskiego)
- 1389–1392 – Republika Nowogrodzka (lenno Korony Królestwa Polskiego)
- 1392–1407 – Republika Nowogrodzka
- 1407–1412 – Republika Nowogrodzka (lenno Korony Królestwa Polskiego)
- 1412–1478 – Republika Nowogrodzka
- 1478–1480 – Wielkie Księstwo Moskiewskie (lenno Złotej Ordy)
- 1480–1547 – Wielkie Księstwo Moskiewskie
- 1547–1721 – Carstwo Rosyjskie
- 1721–1917 – Imperium Rosyjskie
- 1917 – Republika Rosyjska
- 1917–1922 – Rosyjska FSRR
- 1922–1991 – ZSRR
- od 1991 – Federacja Rosyjska
Nauka i oświata
[edytuj | edytuj kod]W mieście znajduje się filia Twerskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Torżok, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-08-22] .
- ↑ Тверской государственный технический университет. Тверской государственный технический университет. [dostęp 2020-12-04]. (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Torżok, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 430 .