Władysław Krupa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Krupa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lub 25 grudnia 1899
Kraków

Data i miejsce śmierci

22 marca 1969
Bochnia

Poseł IV kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 4 października 1935
do 13 września 1938

Przynależność polityczna

poseł niezrzeszony

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki
Władysław Krupa
Ilustracja
Wzrost

182 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1921–1927 Wisła Kraków 14 (3)
1927–1928 Bocheński KS
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1924  Polska 1 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Władysław Krupa (ur. 12[1] lub 25 grudnia[2] 1899 w Krakowie, zm. 22 marca 1969 w Bochni)[2] – polski piłkarz, pomocnik, lekarz pulmonolog, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV kadencji (1935–1938)[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Mikołaja i Katarzyny z Kiljanów. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Po zdaniu matury w 1918 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UJ. W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia do 1 grudnia 1914 służył w baonie uzup. Legionów Polskich, od 1 października 1917 do 1 czerwca 1918 w szeregach armii austriackiej walczył na froncie włoskim. Ukończył Szkołę Podoficerską przy 13. pp, szkołę oficerską piechoty austriackiej w Opawie (1917), kurs wyszkolenia szturmowego w Levico (1917) oraz II kurs fachowy oficerów rezerwy przy 8. Baonie Sanitarnym (1925). Od 1 czerwca do 28 października 1918 przebywał w szpitalu okręgowym w Krakowie. Od 28 października 1918 do 15 września 1919 w 13. pp II baonu Wojska Polskiego na froncie ukraińskim, od 15 września 1919 w szpitalu wojskowym w Modlinie. Zwolniony 20 marca 1921 do rezerwy w stopniu podporucznika (ze starszeństwem od 1 października 1920).

W latach 1921–1927 był piłkarzem Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków, z którą zdobył Mistrzostwo Polski 1927 (jeden mecz w lidze) i Puchar Polski 1926, występował też w finałach rozgrywanych systemem nieligowym Mistrzostwach Polski – 1923 i 1925. Jednokrotny reprezentant Polski (1:5 ze Szwecją w 1924). Był też w szerokiej kadrze zawodników na Igrzyska Olimpijskie w Paryżu, ale nie wystąpił w jedynym meczu turnieju (przegranym z Węgrami 0:5).

W zrobieniu większej kariery przeszkodziły mu służba wojskowa i studia (w latach 1918–1925). W 1926 uzyskał tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Po ukończeniu studiów pracował jako lekarz powiatowy w Bochni (ftyzjatra), działał w PCK (organizator i od 1928 przewodniczący Oddziału Bochnia), TSL i oświacie pozaszkolnej. W II połowie lat 20. współtwórca Bocheńskiego Klubu Sportowego.

W 1935 został bezpartyjnym posłem IV kadencji Sejmu.

W latach II wojny światowej był członkiem ZWZ i AK, lekarzem Obwodu AK „Wieloryb” (ps. „Ogarek”, „Nożyk”), referentem zdrowia w Powiatowej Delegaturze Rządu Rady Głównej Opiekuńczej w Bochni, przewodniczącym Komitetu Opieki nad Dziećmi Wysiedlonymi. Wystawiał fałszywe zwolnienia lekarskie, ratując ludzi przed wywózkami na roboty do Niemiec.

Po wojnie kierował przychodnią przeciwgruźliczą w Bochni, założyciel i prezes PCK w Bochni oraz Bocheńskiego Klubu Sportowego. W 1957 został pierwszym prezesem Bocheńskiego Podokręgu Piłki Nożnej.

Był mężem Joanny z Banasiów.

Zmarł w Bochni. Został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Orackiej (sektor XXX-1-1)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Stadion Miejski w Bochni nosi imię dr. Władysława Krupy[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
  2. a b c Krupa Władysław Wincenty 1899–1969 [online], Biblioteka Sejmowa [dostęp 2020-05-28].
  3. Cmentarze komunalne w Bochni - wyszukiwarka osób pochowanych [online], bochnia.artlookgallery.com [dostęp 2023-06-16].
  4. Stadion Miejski im. dr. W. Krupy – MOSiR Bochnia [online] [dostęp 2023-06-16] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.