Włodzimierz Kraszkiewicz
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1971 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
     
| |
Włodzimierz Kraszkiewicz (ur. 14 października 1896 w Hrubieszowie, zm. 1971 w Taunton) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 14 października 1896 w Hrubieszowie, ówczesnym mieście powiatowym guberni lubelskiej, w rodzinie rolników Jana i Marty z Ciesielczuków[1].
30 lipca 1915, po ukończeniu szóstej klasy Gimnazjum Państwowego w Hrubieszowie, wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1. kompanii I batalionu 4 pułku piechoty[2].
Od 3 lipca do 1 listopada 1919 był uczniem klasy 15. Szkoły Podchorążych w Warszawie[3]. 9 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem w piechocie i przydzielony do 35 pułku piechoty[4].
12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1927 i 66. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W 1927 został przeniesiony do Kadry Marynarki Wojennej w charakterze instruktora[6]. W listopadzie 1928 został przydzielony do baonu podchorążych rezerwy piechoty nr 6a w Rawie Ruskiej na stanowisko instruktora[7][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[8] i przydzielony do baonu KOP „Ostróg”[6][9]. W styczniu 1933 został odkomenderowany na kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie[6]. Po ukończeniu kursu wrócił do Ostroga[6][10]. 4 lutego 1934 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1934 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 42. lokatą[11][12]. W marcu oczekiwał na nowy przydział[6]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 44 pułku piechoty w Równem na stanowisko dowódcy batalionu[13][14].
W 1938 został przeniesiony na stanowisko dowódcy baonu KOP „Żytyń”[15]. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał kolejno w Oflagu XI A Osterode, Oflagu IV B Königstein i Oflagu VII A Murnau[16]. Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech, w którym objął dowództwo 11 wołyńskiego baonu strzelców. 24 lutego 1947 objął dowództwo 511 Oddziału Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (ang. 511 Basic Unit Polish Resettlement Corps), który powstał w wyniku połączenia 10 i 11 wołyńskiego baonu strzelców[17].
Był żonaty, miał syna Mirosława Jana (ur. 15 lutego 1926)[18].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4519[19]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[20]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[21][22]
- Złoty Krzyż Zasługi[23]
- Srebrny Krzyż Zasługi[21][22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[21]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 444, jako Szeliński Włodzimierz.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4149.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 122.
- ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 120.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 62, 907.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 61.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934, s. 71.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24, w marcu 1939 zajmował 33. lokatę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 181.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 33.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 941.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-01-05].
- ↑ Kronika ↓, s. 157.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 62.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kraszkiewicz Włodzimierz (Władysław). [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.67-5929 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Kronika 10 Wołyńskiego Batalionu Strzelców 5 Kresowej Dywizji Piechoty, Październik 1944 - Lipiec 1947. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.83 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2023-01-05].
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Dowódcy batalionu KOP „Żytyń”
- Internowani w Łomży
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Legioniści internowani po kryzysie przysięgowym w Szczypiornie
- Ludzie urodzeni w Hrubieszowie
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie batalionu KOP „Ostróg”
- Oficerowie 44 Pułku Strzelców Legii Amerykańskiej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1971
- Żołnierze III Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze piechoty Legionów Polskich
- Żołnierze Polnische Wehrmacht
- Żołnierze Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej