Przejdź do zawartości

Wacław Jasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Jasiński
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1881
Godziszów

Data i miejsce śmierci

17 maja 1936
Wilno

Miejsce spoczynku

Cmentarz Na Rossie

Zawód, zajęcie

lekarz pediatra

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny

Edukacja

IV Gimnazjum Męskie w Warszawie

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Warszawski Uniwersytet Medyczny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości
Krzyż Legionowy Odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”
major major
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1899
Godziszów

Data śmierci

17 maja 1936

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Szpital Okręgowy w Lublinie

Stanowiska

lekarz wojskowy

Wacław Stanisław Jasiński (ur. 11 sierpnia 1881 w Godziszowie[1], zm. 17 maja 1936 w Wilnie) – polski profesor zwyczajny nauk medycznych, lekarz pediatra, major służby zdrowia Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1899 ukończył IV Gimnazjum w Warszawie, następnie medycynę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał dyplom lekarza cum eximia laude w 1904[1]. Od 1904 do 1911 specjalizację w szpitalu dziecięcym Anny Marii w Łodzi. Od 1911 do 1918 pracował w szpitalu dziecięcym w Lublinie, w od 1911 do 1921 również jako lekarz wojskowy w Szpitalu Okręgowym w Lublinie. Od 1921 do 1922 był asystentem w klinice pediatrycznej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1922 uzyskał tytuł doktora wszechnauk lekarskich[1]. Od 1922 był w katedrze pediatrii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1922 był organizatorem tamtejszej kliniki pediatrycznej w Szpitalu Miejskim dla Dzieci, po czym podjął pracę w Szpitalu Wojskowym na Antokolu. Od 1931 do 1932 był dziekanem wileńskiego uniwersytetu. Uzyskał habilitację, a w 1933 został profesorem zwyczajnym. Działał w towarzystwach naukowych, w 1934 został prezesem wileńskiego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Był członkiem honorowym lubelskich oddziałów Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Polskiego Towarzystwa Balneologicznego. Był redaktorem czasopisma „Pamiętnik Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego“. Publikował w zakresie pediatrii ok. 65 prac. Działał na rzecz poprawy lecznictwa dzieci: zorganizował kolonię leczniczą im. Jędrzeja Śniadeckiego w Druskiennikach (przyjmował tam marszałka Józefa Piłsudskiego[2]), współorganizował szczepienia ochronne przeciw gruźlicy (1924) i błonicy (1931).

Został pochowany w kwaterze profesorskiej wileńskiego Cmentarzu Na Rossie[3].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Choroby dzieci w wieku szkolnym (1907, współautorzy: R. Silberstein, Otto Janke)[4]
  • Sprawozdanie I-sze z działalności szpitala dla dzieci w Lublinie za rok 1911 (1912)
  • Szpital dla dzieci w Lublinie: (opis ogólny i pierwsze sprawozdanie) (1912)
  • Szczepienia ochronne przeciwgruźlicze metodą Calmette'a (B.C.G.) (1929)[5]
  • Praktyczny podręcznik odżywiania dzieci. Odżywianie niemowląt (1931, współautor: Eugeniusz Iszora)
  • Wczesne objawy i rzadsze powikłania odry (1933)[6]
  • Walka z odrą jako zagadnienie społeczno-lekarskie (1933)[7]
  • Sprawozdanie z działalności Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w roku akademickim 1933/34 r: XV rok działalności Wydziału (1934)
  • Zespół kliniczny odry: Complexe clinique de la rougeole (1935)[8]
  • Druskienniki po przełomie (1936)[9]
  • Choroby dzieci. Pierwszy polski podręcznik zbiorowy (1936, trzy tomy)
  • Odżywianie dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym (1937, współautor: Eugeniusz Iszora)

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 295.
  2. Spotkania z marszałkiem Piłsudskim w Druskienikach. tygodnik.lt. [dostęp 2014-11-20].
  3. Renowacja alejki profesorów na Rossie. tygodnik.lt. [dostęp 2014-11-20].
  4. Choroby dzieci w wieku szkolnym, R. Silberstein, O. Janke, Wacław Jasiński (oprac.), polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  5. Wacław Jasiński, Szczepienia ochronne B.C.G. w świetle krytyki (według odczytu na posiedzeniu Wil. Tow. Lekarskiego w dn. 13.II.1927) : organizacja szczepień ochronnych Calmette'a w Polsce : (wskazówki organizacyjno-techniczne) / [online], Odb.: Pamiętnik Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. T. 5 z. 2., polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  6. Wacław Jasiński, Wczesne objawy i rzadsze powikłania odry [online], polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  7. Wacław Jasiński, Walka z odrą jako zagadnienie społeczno-lekarskie [online], polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  8. Wacław Jasiński, Zespół kliniczny odry [online], polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  9. Wacław Jasiński, Druskieniki po przełomie [online], Odb.: Polska Gazeta Lekarska. 1936, nr 21., polona.pl [dostęp 2020-04-15].
  10. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu pracy naukowej i społecznej”.
  11. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]